کنفرانس دوحه و نتایجی نه چندان چشمگیر
۱۳۸۷ آذر ۱۳, چهارشنبه
تنها نتیجه‌ی مهمی که در دوحه به دست آمد این بود که کنفرانس جدیدی برگزار خواهد شد. کنفرانس جدیدی که باید چگونگی کمک به کشورهای در حال توسعه را بررسی کند، نتیجه‌ای بود که رئیس هیئت اعزامی آمریکا سعی کرد آن را با ارزش جلوه دهد. وی گفت: «ما توانستیم با وزرای همه‌ی کشورهای شرکت‌کننده به گشایشی دست پیدا کنیم. ما نشستی در سطح مقامات ارشد خواهیم داشت که به موضوع یاری به کشورهای در حال رشد رسیدگی خواهد کرد و این مسئله در این دوران، یعنی دوران بحران مالی بسیار مهم است.»
وزیر توسعهی آلمان، هایده ماری ویچورک تسویل، نیز از کنفرانس دوحه ارزیابی مثبتی ارائه داد. وی تأکید کرد که کنفرانس نشان داد که کشورهای صنعتی باید کمک‌های خود به این کشورها را افزایش دهند. اما کشورهای در حال توسعه نیز باید با بهبود سیستم مالیاتی و مقررات مربوط به آن به این روند یاری کنند.
کنفرانسی بدون نتیجه‌ی راضی کننده
این در حالیست که نمایندگان برخی از کشورها و همچنین سازما‌ن‌های غیر دولتی نتیجه‌ی کنفرانس را بسیار ناکافی تلقی کردند. حتی تصمیم بر سر برگزاری نشستی در آینده‌ی نزدیک هم مخالفانی داشت. از جمله آمریکا بر این عقیده بود که این موضوع را باید به گروه بیست، متشکل از کشورهای صنعتی و در حال رشد، بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول واگذار کرد.
اما ینز مارتنز، از سازمان غیر دولتی «گلوبال پالیسی» معتقد است که چنین تصمیمی باید اتخاذ می‌شد تا به صورت نمادین بر نکته‌ای مهم تأکید شود، بر این نکته که حل بحران مالی جهانی باید نه در گروهی ۲۰ عضوی یا به عبارتی «جی بیست» بلکه در گروهی ۱۹۲ عضوی یعنی سازمان ملل متحد بحث و بررسی گردد.
ژان ماری ازو، وزیر خارجه‌ی جمهوری بنین، واقع در غرب آفریقا، به اهمال در تطبیق ساختاری کشورهای در حال رشد با راه‌حل‌های پیشنهادی پیشین مؤسساتی مانند صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی اشاره کرد و آن را قابل انتقاد دانست. به عقیده‌ی او اینک که همه‌ی جهان باید با بحران دست و پنجه نرم کند، زمان پرداختن به مشکلاتی از این دست فرا رسیده است.
شرکت‌کنندگان بر پرداختن به مسایلی ریشه‌ای مانند بهبود سیستم مالیاتی و مبارزه با فرار از پرداختن مالیات در کشورهای رو به توسعه تأکید کردند. همچنین عنوان شد که از بخشی از بدهی‌های خارجی کشورهای در حال رشد باید به نفع توسعهی آنها چشم پوشید.