کارنامه پنج‌سال ریاست جمهوری ناموفق حامد کرزای
۱۳۸۸ اردیبهشت ۳۱, پنجشنبه
تنها افتخار حامد کرزای این است که او اولین رئیس جمهور تاریخ افغانستان است که به‌صورت دمکراتیک انتخاب شده. کرزای با کسب ۵۵ درصد آرا در اکتبر سال ۲۰۰۴ مامور تشکیل دولت شد. علاوه بر این، او از اعتماد کامل غرب و به‌ویژه آمریکا برخوردار بود. در عین‌حال، علیرغم رقابت سرسخت همسایگان، آن‌ها نیز بر سر کرزای به‌عنوان کسی که زمام امور افغانستان را به دست می‌گیرد، به توافق رسیده بودند.
همه این عوامل دست در دست هم داده بودند، تا کرزای بتواند سرزمین ویران شده افغان‌ها را بازسازی کند. اما هشت سال پس از سقوط طالبان، این کشور هنوز هم ناآرام است. از شوق و شور اولیه سازندگی دیگر خبری نیست. بر فاصله بین فقرا و ثروتمندان افزوده شده است. کرزای بخاطر نحوه اداره دولت، افزایش فساد مالی در دستگاه دولتی و قدرت‌گیری مافیای قاچاق مواد مخدر، هم درعرصه ملی و هم در مجامع بین المللی مورد انتقاد قرار گرفته است. مهم‌ترین موضوعی که در حال حاضر همه نظر‌ها را به خود جلب کرده، مسئله تامین امنیت است. افغانستان می‌رود تا برای نیروهای بین‌المللی مستقر در هندوکش به چاهی بی‌پایان تبدیل شود.
اوج‌گیری بحران همه‌جانبه در افغانستان تصادفی نیست، بلکه مشخصا برآیند خطا در سیاست بازسازی است. حامد کرزای بعنوان رئیس جمهور باید مسئولیت این خطا را بپذیرد. او بجای تدوین و اجرای یک استراتژی که با مختصات افغانستان هم‌خوانی داشته باشد، تلاش کرد تنها قدرت خود را تحکیم بخشد. او با جنگ سالاران ائتلاف‌های موقتی انجام داد و با نیروهای افراطی طالبان مخفیانه به مذاکره پرداخت. نتیجه این اقدامات تحکیم قدرت این نیروها شد.
علاوه بر این، کرزای به‌صورت هدفمند بودجه بازسازی کشوررا در اختیار اطرافیان قرار می‌دهد و بدین وسیله یک سیستم پدرخوانده‌گی شخصی ایجاد کرده است. این سیاست، بر روابط اجتماعی در کشور چندقومی افغانستان تاثیر گذارده و جامعه را چند قطبی کرده است.
از محبوبیت کرزای در افغانستان بشدت کاسته شده است. تنها "کاندیدای" غرب، در این میان، بخش اعظم اعتمادی که جامعه بین المللی به او داشت را از دست داده است. به سیاق یک دمکرات، بهتر است کرزای از قدرت خداحافظی کند. اما به‌نظر می‌رسد به سنت مستبدان آسیائی، او صحنه را تا لحظه تلخ آخر ترک نخواهد کرد. اما به شکرانه قانون اساسی دمکراتیک افغانستان او باید در کنار ۴۳ نامزد دیگر خود را اکنون به رای ملت بگذارد.
نویسنده: موسی صمیمی / MA
تحریریه: بهنام باوندپور