پینا باوش، طراح اسطوره‌ای رقص‌هایی خیره‌کننده

پینا باوش، طراح رقص اسطوره‌ای آلمان، تنها رقصنده‌هایی را به کار می‌گرفت که به نظرش فوق‌العاده می‌آمدند. او در سال ۱۹۷۳ در شهر ووپرتال مرکز رقص تئاتر را بنا نهاد که امروزه در سراسر جهان به خاطر رقص اکسپرسیونیستی منحصر به فرد شهرت دارد. اجرای قطعات پینا باوش تنها از عهده شمار اندکی از رقصنده‌ها بر می‌آید.

قطعات پینا باوش در دهه ۱۹۷۰ میلادی چندان به مذاق برخی از تماشاگران خوش نیامد. فرم تجربی رقص‌های او با فرم‌های رایج آن زمان تفاوت فاحشی داشت و همین تفاوت با "استانداردها" بود که موجب شد تا در اجراهای اولیه در سالن اپرای ووپرتال شماری از تماشاگران سالن را در میانه کار خشمگین ترک کنند. گفته می‌شود پینا باوش در آن زمان حتی شکایت‌نامه‌های متعدد و نامه‌های تهدیدآمیز هم دریافت کرد.

آن زمان هیچ کس گمان نمی‌برد که مرکز رقص تئاتر ووپرتال روزی شهره عالم شود. باوش دست به خلق روشی نو زده بود که رقصنده‌ها تا پیش از آن هیچ کجا به تماشای آن ننشسته بودند. او انقلابی را به راه انداخته بود که رقص را از نو تعریف می‌کرد.

رقصنده‌های پینا باوش بر روی صحنه تنها به اجرای رقص نمی‌پرداختند؛ آنها می‌دویدند، حرف می‌زدند، آواز می‌خواندند، می‌گریستند یا می‌خندیدند و در یک کلام رقص را به شیوه‌ای تماما جدید تفسیر می‌کردند.

قطعات پینا باوش صداقت و درون‌گرایی را زندگی می‌کرد. اجرای این مفاهیم بر صحنه رقص تنها از طریق همکاری صمیمانه با رقصنده‌ها میسر بود. از همین رو در گروه پینا باوش خبری از تکنوازی‌ یا سلسله مراتب نبود. تمام رقصنده‌ها برابر بودند و می‌بایست ایده‌های شخصی‌شان را به گروه منتقل می‌کردند.

کسانی که وارد گروه پینا باوش می‌شدند اغلب برای همیشه باقی می‌ماندند. حتی پس از درگذشت پینا باوش در ۳۰ ژوئن سال ۲۰۰۹ نیز رقصنده‌های گروه دست از اجرای قطعات او نکشیدند. هم اینک نزدیک به ۳۰ رقصنده بین ۲۴ تا ۶۰ ساله در مرکز رقص تئاتر ووپرتال مشغول به کارند.

پس از درگذشت پینا باوش، دومینیک مرسی، رقصنده، و روبرت اشتورم، کارگردان تئاتر، به طور مشترک مدیریت هنری این مرکز را بر عهده گرفتند. مرسی یکی از قدیم‌ترین اعضای گروه باوش است. پینا باوش در طول ۳۶ سال فعالیت ۴۶ قطعه را طراحی کرد که برخی از آنها تبدیل به قطعاتی کلاسیک شدند. دومینیک مرسی در صحنه‌ای از مستند "پینا" به کارگردانی ویم وندرس (تصویر).

ویم وندرس، کارگردان آلمانی، از مدتها پیش طرح ساخت مستندی در مورد پینا باوش را در سر می‌پروراند. پس از تکمیل تمام مقدمات و دو روز پیش از آغاز کار فیلمبرداری پینا باوش در سن ۶۸ سالگی بر اثر ابتلا به سرطان درگذشت. مستند ویم وندرس در سال ۲۰۱۱ به روی پرده آمد و در شاخه بهترین مستند برای دریافت جایزه اسکار نامزد شد.

قطعات پینا باوش دارای حق کپی‌رایت هستند و تنها مرکز رقص تئاتر ووپرتال اجازه به روی صحنه بردن آنان را دارد.

در سال ۲۰۱۳ لوتز فورستر، پرفسور رشته رقص، مدیریت هنری مرکز رقص تئاتر ووپرتال را بر عهده گرفت. او سال‌ها در گروه عضویت داشت و هم اینک در دانشگاه هنر شهر اسن تدریس می‌‌کند. فورستر اعلام کرده است که قصد نوآوری در این مرکز را دارد اما تا سال ۲۰۱۵ هیچ قطعه جدیدی به نمایش در نخواهد آمد.