پایان مجمع جهانی اقتصاد

کسانی که از مجمع جهانی اقتصاد در شهر داووس انتظار داشتند که راهکاری برای حل بحران جهانی موجود پیشنهاد کند و همچنین نقشه‌ی راهی نیز برای اجرا مطرح سازد، در انتها اظهار داشتند که کار مجمع ناموفق بوده است. آنها دلیل می‌آورند که پس از این کنفرانس مشخص نشد که با بحران اقتصاد جهانی چگونه باید برخورد کرد. و در حال حاضر می‌توان گفت که هیچ تفاوتی میان قبل و بعد از تشکیل مجمع وجود ندارد.

در این مجمع پیشنهادهای فراوانی مطرح شدند: خانم آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان، پیشنهاد کرد که شورای جهانی اقتصاد، مانند شورای امنیت سازمان ملل متحد، به عنوان ارگانی برای نظارت بر اقتصاد جهانی به‌وجود آید.

اقتصاددانانی، مانند نوریِل روبینی و نسیم طالب، بر این نظر بودند که تمام بانک‌ها باید دولتی شوند، و گوردون براون، نخست وزیر بریتانیا، به همراه بعضی دیگر از شرکت کنندگان، خواستار قدرت بیشتر بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول شدند.

اما این که چگونه می‌توان این پیشنهادهای جدید را متحقق ساخت و چه مقدار زمان برای تحقق این ایده‌ها ضروری است، از طرف هیچ یک از کسانی که به این ایده‌ها پرداختند مطرح نشد، زیرا هیچ یک از این پیشنهادات منسجم نبودند و تضادهایی در درون خود داشتند.

اما به رغم این مشکل بزرگ می‌توان گفت که مجمع جهانی اقتصاد در شهر داووس با موفقیت برگزار شد. کسانی که در نشست‌های این مجمع حضور داشتند و مدیران و سیاستمداران را در بحث‌ها و مشاجرات متعدد با یکدیگر تجربه کردند، کسانی که دیدند چگونه مدیران صنایع بزرگ سعی می‌کنند روند و توسعه‌ی بحران را توضیح دهند، و کسانی که بی‌اطمینانی بزرگان اقتصاد جهان را در رابطه با آینده احساس کردند، خود متوجه شدند که زمان طرح پیشنهاد برای حل بحران هنوز فرا نرسیده است.

شرکت‌کنندگان در داووس به‌جای راهکارهایی مشخص برای حل این بحران و بیان مراحل رسیدن به هدف، به تشریح سیستماتیک بحران پرداختند. آنها سعی کردند تا بر التیام زخم‌های موجود تاکید کنند و به یکدیگر امید و تسلی خاطر دهند. برای اولین بار پس از آغاز این بحران، مدیران و سیاستمداران جهان توانستند در مجمع جهانی اقتصاد به تبادل‌نظر کامل بپردازند.

البته نتایج مجمع جهانی اقتصاد برای کسانی که به‌خاطر این بحران با مشکلات فراوانی روبرو شده‌اند دستاوردی نداشت، اما بدون قبول بحران و تبادل‌نظر نمی‌توان راه‌حلی مناسب ارائه داد.

همین که این مجمع توانسته است مشکلات موجود را بفهمد و آنها را ارزیابی کند، خود یک موفقیت است. راه‌های خروج از بحران می‌تواند در اجلاس سران جی– ۲۰ مطرح شوند که در ماه آوریل در شهر لندن برگزار می شود.