1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

وقتی دعاخواندن هم اتوماتیک می‌شود

۱۳۹۰ فروردین ۱۸, پنجشنبه

در نگاه اول بیشتر به اتاقکی می‌ماند که عکس‌های فوری می‌اندازد اما در اصل این اتاقک یک دستگاه دعاخوان است که با پرداخت اندکی پول به کار می‌افتد. رابطه انسان با خدا نیز در عصر تکنولوژی وارد فاز تازه‌ای شده است.

https://p.dw.com/p/10oAO
الیور استورم، سازنده این دعاخوان‌ها امیدوار است که بازار عرضه محصولش را گسترش دهد
الیور استورم، سازنده این دعاخوان‌ها امیدوار است که بازار عرضه محصولش را گسترش دهدعکس: picture alliance/dpa

در جریان پر شتاب تازه‌های فناوری که وارد قلمرو زندگی شخصی انسان‌ها شده‌اند، تا به اینجا به نظر می‌رسید که رابطه انسان با خداست که توانسته جان سالم به در ببرد و از سر راه موج پرشتاب فناوری به دور بماند. اما پرده‌برداری از یک دستگاه جدید در برلین باعث شده تا بر این تصور هم مهر "خیال باطل" زده شود.

الیور اشتورم، کارگردان و گوینده نمایشنامه‌های رادیویی دستگاهی را به بازار معرفی کرده که ظاهری شبیه به اتاقک‌های عکاسی فوری دارد که در مکان‌هایی مانند ایستگاه‌های قطار نصب می‌کنند و در عرض چند دقیقه عکس مشتریان را می‌اندازد و ظاهر می‌کند. اما اتاقکی که الیور اشتورم طراحی کرده به جای انداختن عکس برای مشتریان دعا می‌خواند.

این دستگاه تا ۳۰۰ دعا را از مذاهب مختلف از جمله مسیحیت، اسلام، یهودیت یا بودیسم به ۶۵ زبان می‌خواند. در این اتاقک مونیتوری نصب شده که از روی آن می‌توان دعای مورد نظر را انتخاب کرد. در طول مدتی که دعا از بلند‌گوهای استریویی که در این اتاقک نصب شده، پخش می‌شود می‌توان از روی مونیتور مدت زمانی را که تا پایان دعا و گفتن آمین مانده، دید. اگر برای مثال مشتری عجله داشت یا به نظرش دعا طولانی می‌آمد، می‌تواند هر زمان دعای جدید و کوتاهتری را انتخاب کند.

البته استفاده از این دستگاه مجانی نیست و برای هر پنج دقیقه بایستی ۵۰ سنت پرداخت. چنانچه میزان دعا طولانی‌تر از پنج دقیقه بود، اندکی پیش از تمام شدن این مدت دستگاه با پخش زنگ هشدار به صدا در می‌آید.

"ایده ‌تجاری"

به گفته‌ی اولیور اشتورم، ایده ساخت چنین دستگاهی زمانی به ذهنش رسید که سال ۱۹۹۹ در ایستگاه متروی شهر نیویورک منتظر قطار ایستاده بود. آن زمان با شنیدن صدای ناواضح یک دستگاه اتومات و همچنین دیدن انسان‌هایی با چهره‌ها و رنگ پوست مختلف در ایستگاه به این فکر می‌افتد که چه می‌شد اگر این دستگاه اتومات دعا می‌‌خواند.

اشتورم بر این باور است که دستگاهش برای افراد مذهبی حساسیت‌برانگیز نیست، هر چند چندان تمایلی به صحبت در این باره را ندارد. تا به اینجا اتومات‌های دعاخوان در چند مکان سربسته نظیر ورودی یک ساختمان رادیویی یا یک موزه گذاشته شده بودند و به تازگی برای اولین بار در برلین در معرض استفاده عموم قرار گرفته است.

سازنده این دستگاه امیدوار است که بتواند بازار عرضه اختراعش را گسترش دهد و در مکان‌هایی نظیر منطقه صفر در نیویورک، جایی که برج‌های تجارت جهانی قرار داشتند یا در توکیو، جایی که زندگی مردم بیش از هر جای دیگری با دستگاه‌های اتومات عجین شده، نمونه‌هایی از این اتومات‌های دعاخوان را نصب کند. به نوشته‌ی اشپیگل، یکی از مجله‌های اقتصادی در ژاپن از هم‌اکنون مقاله‌‌ی بلندی را در مورد این دستگاه نوشته، ‌البته در ستون مربوط به "ایده‌های تجاری".

SN/FW