نگاهى به مطبوعات اروپا

• روزنامه Le Progres چاپ ليون در فرانسه پيرامون به تعويق انداختن جلسه دادگاه رئيس جمهورى سابق يوگسلاوى، اسلوبودان ميلوشويچ مى نويسد:

“هر شكلى كه قضاوت بخواهد به خود گيرد، بهر حال قضاوت در مورد جنايت هاى بزرگ و افراطى دچار دشوارى هاى بزرگ خواهد شد. اينكه دادگاه عليه اسلوبودان ميلوشويچ كه دادگاهى بين المللى است، جلساتش منوط به فشار خون ميلوشويچ باشد، اين ادعا را ثابت مى كند. پس از جلسات متعدد طى دو سال هنوز بسيارى بحق اميد دارند كه وى بايد تقاص ده ها هزار قربانى را پس دهد. ولى در برابر آن همه جنايت، اين چگونه تقاصى مى تواند باشد؟ ولى هر خطايى را هم بخواهيم به يك دادگاه قضايى انسانى نسبت دهيم، يك چيز را نمى توان فراموش كرد: مسئول يك جنايت هميشه در وهله نخست خود جنايتكار است.”

• روزنامه Financial Times چاپ لندن پيرامون دادگاه جنايت جنگى عليه اسلوبودان ميلوشويچ مى نويسد:

“دادگاه بين المللى عليه اسلوبودان ميلوشويچ به اتهام جنايت جنگى و نسل كشى مى رود كه به يك ماراتن تيره و تار بيانجامد. اين دادگاه يكبار ديگر بخاطر بيمارى متهم به تعويق افتاده است. اين خطر وجود دارد كه تمامى دادگاه بى معنا شود و به سرمشقى در مورد روند رسيدگى به پرونده ديكتاتور سابق عراق، صدام حسين تبديل گردد. ولى دادگاه ميلوشويچ در لاهه آزمايش مهمى است براى شفافيت بيشتر در قوه قضايى بين المللى. ممكن است كه اين امر دشوار و پرهزينه باشد، ولى اگر به درس عبرتى براى ديكتاتورها و خودكامگان بدل گردد، آنگاه به زحمتش خواهد ارزيد.”

• روزنامه ايتاليايى زبان La Repubblica چاپ رم، درباره تصميم سيلويو برلوسكونى، نخست وزير ايتاليا مبنى بر تقبل مسئوليت وزارتخانه اقتصاد و دارايى براى مدتى، در شماره امروز خود طى تفسيرى نوشته است:

“تا به امروز هرگز در يك كشور با موازين مدنى و دمكراتيك تجربه نكرده ايم كه رئيس دولت كه خود يك سرمايه دار بزرگى است، دست در خزانه دولت نيز داشته باشد و شخصا فرماندهى و كنترل بر بودجه كشور، صندوق دولت، بر بانك ها و پس اندازها و بازارهاى مالى را در دست گيرد. اين ديگر فربگى در قدرت است، كه نمونه اى در گذشته ندارد و به احتمال در جهان غرب مقلدى نيز نخواهد يافت.”

• روزنامه محافظه كار Le Figaro چاپ پاريس در شماره امروز خود به مسئله اعزام تيم پيشقراول پيمان ناتو به عراق پرداخته و مى نويسد:

“پاريس تا آخرين لحظات تلاش كرد در موضوع حضور پيمان ناتو در عراق بر سر راه آمريكايى ها سنگ اندازى كند. ولى واشنگتن خود را چنان به آن آويزان كرده بود، كه گويى دست نجات دهنده است. واقعيت اين كه براى آمريكايى ها مسئله اين نيست كه پيمان نظامى ناتو واحدهاى نظامى عراقى را آموزش دهد، بلكه ناتو براى آمريكا يك تابلوى سياسى است و تنها همين امر براى آمريكا مهم است. اينكه اين پيمان نظامى در بغداد حضور پيدا كند، حتى اگر كه از يك سوراخ موش وارد شده باشد، اين امر به رئيس جمهورى آمريكا اين اجازه را مى دهد كه در سواحل شرقى سخن براند و بگويد: “من موافقت تمامى اعضاى پيمان ناتو را دارم، از جمله فرانسه، آلمان، يعنى رهبران خودسر كشورهايى كه خواستار چندسوگرايى بودند.”