نورنبرگ، رکورددار فراموش‌شده
۱۳۸۹ مرداد ۲۷, چهارشنبه
نام باشگاه
: اف.ث. نورنبرگ (شهر نورنبرگ در ایالت بایرن)زمان تأسیس
: ۴ مه ۱۹۰۰ورزشگاه اختصاصی
: ایزی‌کرِدیت (Easy-Credit-Stadion) / ظرفیت: ۴۸ هزار و ۵۴۸ نفررئیس باشگاه
: فرانس شِفرتعداد اعضا
: ۹ هزار و ۱۰۰ نفر (تا ژوئن ۲۰۱۰)رنگ باشگاه
: قرمز - سفیدمربی کنونی
: دیتر هِکینگمهمترین حامی مالی
: کنسرن انرژی "Areva" از سال ۲۰۰۸کدام تیم تا سال ۱۹۸۷ رکورددار قهرمانی در آلمان بود؟ بایرن مونیخ؟ نه! از سال ۱۹۲۴ تا ۱۹۸۷ تیم نورنبرگ این مقام را در اختیار داشت. این باشگاه با ۹ عنوان قهرمانی تا آن زمان در صدر بود.
از آن پس اتفاقاتی که برای این تیم رخ دادند هیچ تناسبی با افتخارات پیشین نداشتند: ۶ بار سقوط به دسته‌ی دوم که تلخ‌ترین آنها در سال ۱۹۹۹ رخ داد.
در این سال تیم نورنبرگ که در رده‌ی ۱۲ بود و ظاهرا از خطر سقوط جسته بود، در روزهای پایانی فصل به دلیل تفاضل گل بدتر به مکان ۱۶ سقوط کرد و از آن‌جا هم به دسته‌ی دوم رفت.
هواداران نورنبرگ ۳۲ سال برای یک مقام دیگر انتظار کشیدند تا این‌که این تیم در سال ۲۰۰۷ اشتوتگارت، قهرمان بوندس‌لیگا، را شکست داد و جام حذفی را در آغوش کشید. این موفقیت آن‌قدر بزرگ بود که باشگاه کتابی را با عنوان "بازگشت اسطوره" منتشر کرد. اما خوشی‌ها چقدر دوام داشتند؟ نورنبرگ بلافاصله پس از قهرمانی در جام حذفی به دسته‌ی پایین‌تر سقوط کرد. کمتر تیمی در لیگ برتر آلمان چنین ضرباتی را متحمل شده است.
رئیس "همیشگی"
نام‌های بسیاری هستند که همواره همراه باشگاه نورنبرگ بوده‌اند: دیتر اِکشتاین، بِرن هوبش، ماکس مارلوک، مارتین دریلر، آندریاس کوپکه یا مارک مینتال که سال ۲۰۰۵ حتا به عنوان بهترین دروازه‌بان هم برگزیده شد.
اما در این میان میشائل روت، رئیس پیشین باشگاه، بیش از همه فراز و نشیب‌ها را تجربه کرد. روت برای نخستین بار بین سال‌های ۱۹۷۹ تا ۱۹۸۳ رئیس باشگاه بود. کلاوس آوگن‌تالر، توماس فون هِزِن و فلیکس ماگات، مربیانی بودند که در این دوره تیم را هدایت می‌کردند. روت همواره می‌گفت: «انگیزه‌ی من موفقیت است. من از هیچ چیز به اندازه‌ی عدم موفقیت متنفر نیستم.»
او که هواداران "پدر سالار" می‌نامیدندش، بارها تیم را از نابودی نجات داد. روت در مجموع ۵ بار به همراه تیم به دسته‌ی پایین‌تر سقوط کرد. او در آخرین قهرمانی تیم - جام حذفی ۲۰۰۷ - هم شریک بود.
تیم نورنبرگ یک رکورد دیگر را هم به ثبت رسانده است. این تیم با ۷ سابقه‌ی سقوط به دسته‌ی پایین‌تر، رکورددار است. نورنبرگ هم‌چنین از سال ۲۰۰۹ به "ارباب دیدارهای تک‌حذفی" نیز تبدیل شد. این تیم در فصل یادشده با گذشتن از سد تیم انرگی کوتبوس، به دسته‌ی برتر صعود کرد. نورنبرگی‌ها یک سال پیش از آن با شکست تیم آوگسبورگ در لیگ برتر باقی ماندند.
دسته‌ی برتر، جایگاهی‌ست که این تیم "آسانسوری" سعی در حفظ آن دارد. "آسانسوری" در لیگ فوتبال آلمان به تیم‌هایی می‌گویند که نمی‌توانند موقعیت خود در یک دسته را حفظ کنند و دائم به دسته‌ی دیگر صعود یا سقوط می‌کنند.
تیم نورنبرگ در فصل پیش رو (۲۰۱۰ - ۲۰۱۱) از آندریاس اوتل (هافبک) و اریک ماکسیم (هافبک / مهاجم) نیز محروم است. این دو که از تیم‌های بایرن مونیخ و هامبورگ به‌صورت قرضی در اختیار نورنبرگ بودند، با پایان این مهلت به تیم‌های‌شان بازگشتند.
در مقابل یولیان شیبر، مهاجم ۱۸۶ سانتی‌متری‌ای که از اشتوتگارت آمده، و پِر نیلسون، مدافع ۱۹۰ سانتی‌متری که در فصل جدید از هوفن‌هایم به نورنبرگ پیوسته، از نقاط قوت تیم به شمار می‌روند.
پایگاه اینترنتی تیم نورنبرگ تعداد هواداران این تیم را ۹ هزار نفر نشان می‌دهد. همه‌ی این افراد به همراه دست‌اندرکاران باشگاه یک آرزو دارند: ماندن در لیگ برتر، البته ترجیحا بدون روان‌فرسایی در قعر جدول.