نوازنده نواهای زرین

امیل گیللس (Emil Gillels) در یک خانواده یهودی‌تبار در اودسا مهمترین بندر اوکراین کنونی زاده شد.

پدرش کارمند کارخانه قند بود و مادرش با موسیقی آشنا.

دو ساله بود که آهنگ‌هایی با پیانو می‌زد و پنج ساله بود که او را به یاکوب تکاچ آموزگار بنام زادگاهش سپردند.

۱۴ ساله بود که او را در کنسرواتوار اودسا پذیرفتند و سه سال پس از آن در مسابقات سراسری اتحاد شوروی آن زمان اول شد.

۱۶ ساله بود که پیانیست بلندآوازه آمریکایی آرتور روبینشتاین او را در شوروی دید و گفت: "اگر پای او به آمریکا باز شود، کسی دیگر به ما محل نخواهد گذاشت".

۲۲ ساله بود که به دانشکده موسیقی مسکو راه یافت و ۳۶ ساله بود که استاد آن دانشگاه در این رشته شد.

۲۴ ساله بود که با یک نوازنده پیانو ازدواج کرد و پس از جدایی از او ۷ سال بعد با یک پیانیست دیگر پیوند زناشویی بست و از او صاحب دختری شد که او هم از سرآمدان نوازندگی این ساز در شوروی شد.

او از پیانو آواهایی برمی‌آورد که به گفته سرشناسان موسیقی، تا آن زمان سابقه نداشت. در نوازندگی چنان چیره‌دست و نرم‌نواز بود که در سراسر جهان موسیقی به "نوازنده نواهای زرین" شهرت یافت.

او از نخستین و معدود نوازندگان درجه اول شوروی بود که حتا استالین خودکامه بزرگ همواره به او اجازه کنسرت در سراسر جهان از جمله آمریکا را می‌داد.

۳۹ ساله بود که نخستین بار در آمریکا با ارکستر فیلادلفیا اثری از بتهوون را اجرا کرد.

سِرگِئی پروکوفيِو آهنگساز بنام شوروی در سال ۱۹۴۰ سونات شماره ۸ پیانو خود را به نام و افتخار او ساخت و هیچ نوازنده‌ای به خوبی او نمی‌توانست از پس اجرای آن اثر برآید.

او کنسرتوهای بتهوون را هفت بار در کشورهای گوناگون ضبط کرده که بهترین اجرای ضبطشده این آثار به شمار می‌آیند.

امیل گیللس در ۶۹ سالگی در پایتخت روسیه کنونی درگذشت.