مسئله مشكل كره شمالى

هنوز معلوم نيست كه آيا نتيجه كار موفقيت آميز خواهد بود يا نه، ولى اينقدر هست كه آمريكائيها و اروپائيان تصميم به اجراى برنامه اى مشترك در قبال ايران گرفته اند با اين هدف كه اين كشور را از تلاش براى دستيابى به سلاح هسته اى بازدارند. وسيله اى كه براى اين كار انتخاب شده همان ابزار قديمى وعده و وعيد يا بقول اروپائيها »نان قندى و شلاق « است كه در مورد ايران لااقل از نظر تئورى ممكن است عمل كند و به نتيجه برسد.
ولى استفاده از همين راه در قبال كره شمالى خيلى مشكل تر خواهد بود، زيرا از يكطرف با علائق و مصالح جغرافيائى دو كشور قدرتمند همسايه كره شمالى يعنى چين و روسيه اصطكاك پيدا ميكند، ثانيا ً باينجهت كه هيچكس نميداند كه تهديدهاى كره شمالى، كه در صورت لزوم از جنگ ابا نخواهد داشت تا چه حد واقعى و جدى است. سوَال اينست كه آيا كره شمالى واقعا ًهمانطور كه اخيرا ً ادعا كرده از مدتها قبل صاحب سلاح اتمى است، يا فقط بلوف ميزند تا در مذاكرات آتى بين المللى منافع بيشترى بدست بياورد، مثلا ً مواد غذائى يا مواد سوختى و برق و امثالهم.
هر چند كره شمالى در سطح بين المللى منزوى است، ولى ظاهرا ً رهبر مستبد اين كشور كيم جونگ ايل در سياست جهانى مردى است با ذكاوت و زيرك، و از جنگ عراق و نيز مسابقه اتمى در دوره مشاجره شرق و غرب درسهاى زياد آموخته است، منجمله اينكه:وقتى كشورى سلاح اتمى در اختيار داشته باشد،حتى اگر فقط به حرف و ادعاى واهى، كشورهاى ديگر جرآت نميكنند آنرا تحت فشار شديد قرار يا مورد حمله نظامى قرار دهند، لااقل تا زمانى كه كذب ادعاى وى ثابت شود.
بهر حال وضع فعلى حكومت آمريكا، يعنى دولت مورد نفرت كره شمالى را وادار ميكند كه از نظر سياسى دست به عصا راه برود. به همين جهت وزير خارجه امريكا خانم كوندوليزا رايس روز يكشنبه آينده به چين خواهد رفت تا با مقامات آن كشو رمذاكراتى انجام دهد، با ذكر اين نكته كه روز بعد از آن نخست وزير كره شمالى پاك پونگ جو (Pak Pong Ju) در پكن خواهد بود.
بمب اتمى در دست رژيمى خودكامه مانند رژيم كره شمالى امرى است بس خطرناك براى صلح و ثبات منطقه، كه راهى جز مذاكره باقى نميگذارد، و تغيير رژيم در اين كشور هم كارى نيست كه بزودى ميسر باشد. لهذا تنها راه ممكن و معقول براى رفع خطر فورى ازسرگيرى مذاكرات شش كشور است كه دولت كره شمالى اخيرا ً آنرا قطع كرد و ناتمام گذاشت. براى دولت چين هم كه در هفته گذشته بخاطر تهديد نظامى تايوان مورد انتقاد سخت بين المللى قرار گرفته بود، از سرگيرى اين مذاكرات موفقيت سياسى قابل توجهى خواهد بود، مضاف بر آنكه علاقه اى هم به وجود يك قدرت اتمى در كنار مرزهاى خود ندارد. چين براى وارد آوردن فشار به دولت كره شمالى وسيله موَثرى هم در دست دارد، بدينمعنى كه كره شمالى شديدا ً به مواد انرژى زاى چين وابسته است.