1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

مرواریدهای سینمایی : برداشت‌هایی از جشنواره‌ی فیلم لوکارنو

Herbert Spaich / رادیو دویچه وله۱۳۸۷ مرداد ۲۱, دوشنبه

جشنواره‌ی لوکارنو را فیلم‌شناسان ارج می‌نهند زیرا از فضای ویژه‌ای برخوردار است و فیلم‌های منتخب در آن هر سال چند کشف تازه عرضه می‌کنند. دوستداران این جشنواره، امسال نیز آرزو می‌کنند که چند فیلم خوب غافلگیرکننده ببینند.

https://p.dw.com/p/Ev0O
صحنه‌ای از فیلم Desde Lejos به کارگردانی آلخاندرو فرناندز آلمندراسعکس: Film Festival Locarno

آلساندرو باریکو، نویسنده‌ی کتاب‌های پرفروش در ایتالیا، امسال با فیلم "درس ۲۱" نخستین ساخته‌ی سینمایی خود را در جشنواره‌ی لوکارنو به نمایش می‌گذارد. میشل وول‌‌بک، نویسنده‌ی پرکار و جنجال‌برانگیز فرانسوی هم، فیلم را به عنوان ابزار بیان هنری کشف کرده است. وی برپایه‌ی رمان علمی ـ تخیلی خود به نام "امکانات یک جزیره" فیلمی ساخته که در لوکارنو نمایش داده خواهد شد. این فیلم یک سال پیش در فرانسه به نمایش درآمد، ولی چندان مورد توجه قرار نگرفت. این‌ها دو نمونه‌ی شاخص برای برنامه‌ریزی جشنواره‌ی لوکارنو توسط مدیر هنری آن فردریک مایر است.

مایر می‌گوید: «ما در زمانه‌ای زندگی می‌کنیم که در آن هنرمندان گوناگون از آهنگساز گرفته تا نویسنده، فیلم‌سازی را برای خود کشف می‌کنند. آلساندرو باریکو و میشل وول‌بک نمونه‌های مشخص چنین آدم‌هایی هستند. افزون بر آن، زنجیره‌ی فیلم‌سازی برپایه‌ی ادبیات پاره نمی‌شود. ما با برنامه‌ی خود می‌خواهیم تلاش‌کنیم، رابطه‌ی پرتنش میان ادبیات و فیلم را کمی بیشتر روشن کنیم».

حضور کمرنگ آمریکایی‌ها

جشنواره‌ی بین‌المللی لوکارنو، امسال در تاریخ ۶ اوت با نمایش فیلمی از اولین واو به نام „Brideshead revisited“ آغاز شد. در همه‌ی بخش‌های این جشنواره، فیلم‌های اروپایی حضور پررنگی دارند. فیلم‌های آمریکایی در جشنواره‌ی امسال در حاشیه قرار دارند.

دنیس کوت، کارگردان کانادایی که با فیلم "همه‌ی آنچه که او می‌خواهد" در جشنواره شرکت دارد، خالکوبی‌های بدنش را به عکاسان نشان می‌دهد
دنیس کوت، کارگردان کانادایی که با فیلم "همه‌ی آنچه که او می‌خواهد" در جشنواره شرکت دارد، خالکوبی‌های بدنش را به عکاسان نشان می‌دهدعکس: AP

مایر در این زمینه می‌گوید: «برای فقدان فیلم‌های آمریکایی دلایل گوناگونی وجود دارد. طبعا یکی از آن‌‌ها بحران است و همچنین پیامد اعتصاب فیلمنامه‌نویسان در آمریکا. بر عکس ما در مقایسه با گذشته در اروپا فیلم‌هایی خوبی یافتیم که می‌خواستیم همه‌ی آن‌ها را نمایش دهیم».

جشنواره‌ی لوکارنو از نظر مالی نگرانی حادی ندارد، ولی به این دلیل نمی‌تواند مدتی طولانی بی‌خیال باشد. مارکو سولاری، مسئول مالی جشنواره‌ی لوکارنو می‌گوید: «اگر من دچار تنگنای مالی شوم، همه فریاد می‌کشند که این آدم توانایی تامین مالی یک جشنواره را هم ندارد. ولی اگر دچار تنگنای مالی نشوم، همه می‌گویند از ما چه کمکی برمی‌آید، وقتی شما به این خوبی دارید سود می‌برید. بنابراین من هر سال باید مراقب باشم که از نظر مالی توازنی برقرار کنم تا از یک سو بهانه به دست رسانه‌ها ندهم و از سوی دیگر همواره بتوانم در مقابل کمک‌کنندگان مالی (اسپانسرها) بنالم».

صحنه‌ای از فیلم "سانتیاگو"، اثر خوآو سالس
صحنه‌ای از فیلم "سانتیاگو"، اثر خوآو سالسعکس: Film Festival Locarno

فیلم‌های آلمانی

آلمان امسال برای ربودن جایزه‌های پلنگ طلایی و نقره‌ای، فقط با محصولات مشترک در این جشنواره‌نماینده دارد. فیلیپ اشتولتسل نیز با فیلم مستند خود به نام "دیوار شمالی" در این جشنواره شرکت دارد.

حال باید منتظر شد و دید که آیا هوای لوکارنو در طول جشنواره خوب می‌ماند یا اینکه باران بسیاری از برنامه‌ها را نقش بر آب می‌سازد. در صورت بارندگی، بسیاری از فیلم‌ها به عوض فضای باز به ناچار در سالن‌ها به نمایش درمی‌آیند و این مساله تا اندازه‌ای از حال و هوای جشنواره‌ی لوکارنو می‌کاهد.