مرثيهای برای شکسپير • مصاحبه با منوچهر رادین
۱۳۸۶ خرداد ۳, پنجشنبه"مرثيه ای برای شکسپير"، کار گروه نمايشی "همگان" و به کارگردانی منوچهر رادين در دور دوم نمايش خود در ۱۲ دسامبر ۲۰۰۶ در فرانکفورت، ۵ ژانويه ۲۰۰۷ در جشنواره تئاتر هايدلبرگ، اول آوريل همين سال برای بار دوم در فرانکفورت و ۲۸ آوريل در آخن آلمان، به روی صحنه رفت.
درآمد حاصل از اجرای آخن و اجراهای آتی "مرثيهای برای شکسپير" صرف کمک به بازپرداخت هزينه مداوای آرش سيگارچی، روزنامه نگار و فعال عرصه حقوق بشر در ايران خواهد شد. آرش سيگارچی در زندان مبتلا به بيماری سرطان زبان شد و اکنون پس از جراحی و شيمی درمانی در استراحت به سر میبرد.
اين نمايش توسط رادين و بر اساس قصهای از شهروز رشيد نوشته شده و در آن علاوه بر خود وی، حميد سياحزاده، مرضيه طبائی، عباس سهرابی، علی حسن آبادی و مجيد ساکی بازی دارند.
در "مرثيهای برای شکسپير" با آدمی روبرو میشويم که در دنيای نمايشنامهها و رمانهای مشهور جهان به سر میبرد و دنيای واقعی پيرامون خود را از منظر قهرمانانی چون دن کيشوت، هاملت، راسکولنيکف (جنايت و مکافات – داستايوفسکی)، ژوليوس سزار، کرليف (تسخيرشدگان – داستايوفسکی) و مکبث میبيند. معيار سنجش و ارزشگذاری آدمهای ديگر، از زنش گرفته تا دوستان و رهگذران و هر کس که با او برخوردی داشته باشد؛ رفتار قهرمانان و ضد قهرمانان تاريخی و ادبی است. او گرفتار ذهن و کتاب های خود است.
پس از آخرين اجرای اين نمايشنامه، فرصتی دست داد تا با منوچهر رادين در باره اين کار و همچنين تئاتر در ايران و خارج از کشور به گفتگو بنشينيم.
منوچهر رادين از قديمیهای تئاتر ايران محسوب میشود که کار تئاتر را از اوايل دهه ۱۳۴۰ شمسی آغاز کرده است. او با اين که بيشتر نمايشنامهنويس است اما در چندين کار نمايشی، بازيگر و کارگردان نيز بوده است. از نمايشنامههای مطرح وی میتوان به "ابراهيم توپچی و آقا بيک" (۱۳۵۱) اشاره کرد که توسط آقايان دلاوری (۱۳۵۳)، رکنالدين خسروی (۱۳۵۴) و خود وی (۱۳۷۴) اجرا شد؛ و نیز به "نمايش طولانی" (۱۳۵۶) به کارگردانی جعفر والی و تله تئاتر "سه حرف" (۱۳۵۶) به کارگردانی پرويز تائيدی.
رادين بعد از انقلاب در ايران، در عرصه تئاتر فعاليت چندانی نداشت اما پس از مهاجرت به آلمان چندين نمايشنامه نوشت و اجرا کرد؛ از جمله "خانه کوچک من"، برداشتی از نمايش "شب بارانی" نوشته اسماعيل همتی در سال ۱۹۹۴، "همه کپسول های سوئدی"، برداشتی از قصه داريوش کارگر در سال ۱۹۹۹ و "زندگی، آه زندگی" در سال ۲۰۰۰. رادين به عنوان بازيگر در نمايشنامه های مختلف همکاران خود در خارج از کشور نيز بازی کرده است؛ از جمله "پروانه ای در مشت"، کار ايرج جنتی عطايی و "بوف کور" کار نيلوفر بيضائی، که بر اساس داستان معروف صادق هدايت ساخته شده است.
منوچهر رادين در سال ۱۹۹۵، به همراه حميد سياح زاده و بعضی ديگر از علاقمندان تئاتر" گروه تئاتر همگان" را در فرانکفورت تأسيس کرد.