1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

مراسم خاكسپارى بلند اجويت

۱۳۸۵ آبان ۲۰, شنبه

بلند اجويت نخست وزير پيشين تركيه كه هفته‌ى پيش درگذشت، امروز در گورستان دولتى آنكارا به خاك سپرده شد. جمعيت پرشمارى با حركت در يك كاروان سوگوارى، سرانجام در مقابل مسجد شهر گردآمدند تا با سياستمدار ۸۱ ساله‌ى خود وداع كنند.

https://p.dw.com/p/A4S7
بلنت اجويت، در كشور خود به عنوان پدر سوسيال دمكراسى، ميهن‌دوست معتقد و نماد امانت و درستكارى شناخته مى‌شد.
بلنت اجويت، در كشور خود به عنوان پدر سوسيال دمكراسى، ميهن‌دوست معتقد و نماد امانت و درستكارى شناخته مى‌شد.عکس: AP

ده‌ها هزار نفر در مراسم آخرين وداع با اجويت در آنكارا شركت كرده بودند. بسيارى مى‌گريستند و گل‌هاى سرخ ميخك به سمت تابوت پرتاب مى‌كردند. شعار آنان اين بود: ما هرگز تو را فراموش نخواهيم كرد. تركيه كشورى لاييك است و همواره باقى خواهد ماند.

كاروان سوگوارى از بيمارستان نظامى پايتخت تركيه آغاز شد و از آنجا به سمت مركز حزب اجويت يعنى حزب دمكراتيك چپ و سپس پارلمان تركيه رفت و در پايان در مقابل مسجد گورستان دولتى گردآمد.

هزاران مامور امنيتى در خيابان‌ها از مراسم سوگوارى محافظت مى‌كردند. بر بام‌هاى خانه‌ها و در بالكن‌ها تيراندازان ماهر مستقر شده بودند. بر فراز آنكارا پرواز هواپيماها به دلايل امنيتى ممنوع اعلام شده بود.

قرار بود مراسم خاكسپارى روز چهارشنبه برگذار شود، اما به خواست رخشان بيوه‌ى اجويت به امروز (شنبه) موكول شد تا امكان شركت افراد بيشترى در مراسم وداع فراهم آيد. براى خاكسپارى اجويت در گورستان دولتى، قانونى تغيير داده شد. مطابق قانون، تا كنون فقط روساى جمهورى و همرزمان بلندپايه‌ى بنيادگذار تركيه كمال آتاتورك در اين گورستان به خاك سپرده مى‌شدند.

اجويت چند ماه پيش دچار سكته‌ى مغزى شد و به حال كوما رفت. اين سياستمدار تركيه نزديك به نيم قرن در صحنه‌ى سياسى كشور خود حضور داشت. در مجموع پنج بار نخست وزير تركيه بود. بار آخر بين سال‌هاى ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۲.

اجويت حق اعتصاب و اصلاحات ارضى را در تركيه به كرسى نشاند. وى در سال ۱۹۷۴ فرمان به اشغال نظامى بخش شمالى قبرس را داد كه به تقسيم اين جزيره منجر گرديد. در واپسين دوره‌ى زمامدارى او دستگيرى عبدالله اوجالان رهبر شورشيان كرد و نيز اجازه‌ى تركيه براى عضويت در اتحاديه‌ى اروپا روى داد.

اجويت در سال ۲۰۰۴ از مقام رهبرى حزب خود كناره گيرى كرد و به فعاليت سياسى خود پايان داد. وى در كشور خود به عنوان پدر سوسيال دمكراسى، ميهن‌دوست معتقد و نماد امانت و درستكارى شناخته مى‌شد.