محمود احمدى نژاد و افکار عمومى آمريکا
۱۳۸۵ شهریور ۳۰, پنجشنبه
محمود احمدى‌نژاد ظرف دو روز گذشته در نيويورک علاوه بر ايراد سخنرانى پر سرو صدايش در مجمع عمومى سازمان ملل دو مصاحبه‌ی اختصاصى با شبکه‌هاى NBC و CNN انجام داد. او به همراه تيم کوچکى از مأموران امنيتى به همراه آقاى جواد ظريف و خانم جوانى به عنوان مترجم که خود برگزيده بود، در اين مصاحبه‌ها حاضر شد.
در هر دو اين مصاحبه‌هاى تلويزيونى، آقاى احمدى نژاد به روال هميشگى از دادن پاسخ‌هاى سرراست اجتناب کرده و با سوآل‌هاى متقابل خودش از گزارشگران (آقاى برايان ويليامز و اَندرسون کوپر) ــ به ويژه در مورد انکار هالوکاست و علت وجودى کشور اسرائيل ــ آنها را به مصاف لفظى دعوت مى‌کرد.
آقاى احمدى نژاد به خبرنگار CNN گفت: «تعجب مى‌کنم که دولت شما اين همه در مورد اسرائيل متعصب است.» در مورد آدم سوزى‌هاى هيتلرى او چندين بار از عبارات «اگر اتفاق افتاده باشد» و «فرض کنيم که اين طور بوده باشد» به طور غير مستقيم، مستند شده‌ترين کشتار جمعى تاريخ را، در مقابل ده ها ميليون بيننده‌ی تلويزيون انکار کرد.
رئيس جمهور ايران در پاسخ سوآل خبرنگار NBC راجع به سانسور يا تعطيل کردن روزنامه‌ها و فيلتر کردن وبلاگ‌ها گفت کشور ما تابع قوانين است و هر رسانه‌اى حتا اگر طرفدار دولت هم باشد اگر پا روى قانون بگذارد، طبق قانون نيز با آن رفتار مى‌شود. طبق گفته‌ی خبرنگار NBC اين مصاحبه بيشترين تعداد نامه‌هاى اعتراض آميز و منفى را از سوى تماشاگران دريافت کرد.
همکارى‌هاى ايران و ونزوئلا و تصاوير هوگو چاوز و آقاى احمدى نژاد دست در بغل يکديگر براى بسيارى از تحليل گران آمريکائى حکم زنگ خطرى بود که بسيارى از آنها آنرا به عنوان جريانى بالقوه خطرناک متذکر شدند. بسيارى از آنها به اين نکته اشاره کردند که رئيس جمهور ايران، که در مجمع عمومى با زبان رهبران جنبش‌هاى آزادى بخش در سالهاى ١٩٦٠ ميلادى سخن راند، اکنون مى‌رود که در جهان به عنوان رهبر جهان سوم در برابر غرب مطرح شود.
يرواند آبراهاميان تاريخدان و مولف کتاب «ايران ميان دو انقلاب» در گفتگوى کوتاهى با شبکه‌ی خبرى CNN گفت اگر بخش‌هاى مذهبى ابتدا و انتهاى سخنرانى آقاى احمدى نژاد را حذف کنيم، سخنان او همانند صحبت‌هاى رهبران ملى‌گرا همچون جمال عبدالناصر بود.
زبيگنيو برژينسکى سياستمدار کهنه کار و مشاور امنيتى دوران جيمى کارتر به CNN گفت: «احمدى نژاد يک چهره‌ی بين المللى شده و به خاطر سياست‌هاى آمريکا، حالا بايد او را به عنوان يکى از رهبران اصلى دنيا به حساب بياوريم.»
بعضى از تحليلگران براين نکته انگشت گذاشتند که رئيس جمهور پيشين ايران با رفتار و شيوه‌‌ی ملايم و لبخند نتوانست آمريکا را به عقب نشينى وادارد، اما آقاى احمدى نژاد با شدت عمل و تندى توانسته است آمريکا را گام به گام در ديپلماسى جهانى و نبرد ايدئوژيک عقب براند و به مصالحه بکشاند.
روزنامه‌ی وال ستريت جورنال ديروز در مقاله‌اى به قلم مايکل روبين تأکيد کرد که نبايد در مذاکرات ديپلماتيک به رهبران ايران اعتماد کرد زيرا آنها بارها و بارها قول هاى خود را نقض کرده‌اند.
روبين که در زمان مشاورت وزارت دفاع آمريکا در سالهاى ۲۰۰۲-۲۰۰۴ از طراحان اصلى حمله به عراق بود مى‌نويسد: «آيت الله‌ها قواعد مقدماتى ديپلماتيک را قبول ندارند. آيت الله خمينى در طى اقامت طولانى خود در تبعيد از «تقيّه» استفاده مى‌کرد که طبق آن هدف، وسيله را توجيه مى‌کند. آيت‌الله خمينى پيش از بازگشت به ايران به خبرنگار گاردين گفت قصد به دست گرفتن قدرت دولتى را ندارد... در قلب ديپلماسى ايرانى عدم صداقت نهفته است.»
در هيچکدام از مصاحبه هاى اختصاصى تلويزيونى، در مورد نقض حقوق بشر نظير زندانى کردن دانشجويان و روشنفکران و فعالان کارگرى يا در مورد سنگسار زنان و حقوق اقليت‌هاى مذهيى چون بهائيان پرسشى از رئيس جمهور ايران نشد.
عبدى کلانترى، گزارشگر صداى آلمان در نيويورك