غفور جهانی: مسئولین ورزش ایران حرف رُک را دوست ندارند
۱۳۹۰ خرداد ۲۸, شنبهدویچهوله: آقای جهانی، موضوع عدم برخورد مناسب از سوی مسئولان ورزش کشور ایران و نبود احترامی که در شأن پیشکسوتان ورزش ایران است، سالیان سال است که یکی از مشکلات و موضوعات ورزش ایران بهشمار میرود. مرحوم ناصر حجازی خیلی به این نکته اشاره میکرد و در دوران مریضی و فوت او نیز، این موضوع دوباره در رأس خبرها قرار گرفته بود. حسن روشن، ایرج داناییفرد و دیگر پیشکسوتان فوتبال ایران نیز در گفتوگو با دویچهوله، همیشه به این نکته اشاره میکردند. به نظر شما، آیا با درگذشت ناصر حجازی، حساسیت روی این موضوع در بین جامعهی ورزشی و مسئولان ورزشی ایران تغییر خواهد یافت یا نه؟
غفور جهانی: ناصر را که خدا بیامرزد، رفت! ما هم تا آنجا که در توانمان بود، برای سوم و دیگر مراسم او رفتیم. ناصر همیشه آدم رکگویی بود. من ناصر را بهخاطر رکگوییاش دوست داشتم. من هم رک میگویم، ولی خُب اینجا مشکلاتی هست که رکگویی را قبول ندارند.
منظورتان از مشکلات چیست؟
ناصر در اینجا، دو سال با ما زندگی کرد. دو سال واقعاً با من زندگی کرد. ولی من هیچ وقت علیه ناصر حرفی نزدهام. کما اینکه علیه ما حرف میزنند. ناصر واقعاً یک سلطان بود! ما از نظر تکنیک فوتبالی دو نفر داشتیم، یکی از آنها ناصر بود و دیگری علی پروین.
با گل شما در مسابقات مقدماتی جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین، تیم ملی فوتبال ایران برای نخستین بار به مسابقات فوتبال جام جهانی صعود کرد. آیا پس از آن، در دوران پس از انقلاب، این احساس را داشتید که آن جایگاهی که شما در فوتبال ایران شایستهی قرار گرفتن در آن هستید را در جامعهی ورزشی ایران به شما دادهاند؟
این جایگاه را به من ندادند، واقعاً ندادند. این جایگاه را به من ندادند، به ناصر هم ندادند. این جایگاه را به آدمهایی که میخواستند خدمت کنند، ندادند ولی متأسفانه به آدمهایی دادند که اصلاً شاید کارایی لازم را نداشتند.
آقای جهانی، در پایان، لطفاً از وضعیت جسمانی و حالتان برای ما تعریف کنید. فوتبالدوستان قدیمی ایران همیشه شما را در ذهنشان زنده نگه خواهند داشت.
برادر من، من سالمام! خدا را شکر که سالمام. در سالم بودن من هیچگونه شکی نداشته باشید. من واقعاً سالمام.
فرید اشرفیان
تحریریه: کیواندخت قهاری
بشنوید: گفتوگو با غفور جهانی