ضرورت اقدام جهانی علیه فقر و برای بهداشت

اگر چه هنوز فقر در سراسر جهان، بزرگ‌ترین پدیدآورنده‌ی بیماری است، ولی بیماری‌های ناشی از رفاه نیز برطرف نشده‌اند. تغییرات جوی و پیامدهای دیدناپذیر آن مانند گسترش بیماری‌های واگیر نیز، مزید بر علت شده‌اند. تفسیری از هله یپه‌زن (Helle Jeppesen) .

فقر بیمار می‌کند. این حقیقت ساده، در شصت سالی که سازمان بهداشت جهانی (WHO) وجود دارد، اعتبار خود را از دست نداده است. حتا در جایی که رفاه حاکم است، پیش از همه، این فرودستان اجتماعی هستند که از بدترین امکانات برای مداوا برخوردارند. در کم‌توسعه‌ترین کشورهای جهان، برای فقیرترین افراد، اصلا مراقبت‌های بهداشتی وجود ندارد: نه پزشکی، نه مامایی و نه پرستاری.

تندرستی را نمی‌توان خرید، ولی مداوا و پیشگیری را چرا. بدین‌سان می‌توان از برخی بیماری‌ها، هم در کشورهای ثروتمند و هم در کشورهای فقیر، از طریق روشنگری و آموزش پرهیز کرد: اضافه‌وزن، بسیاری از بیماری قلب و گردش خون، بعضی اشکال بیماری قند، بیماری‌های ناشی از سیگار کشیدن و بیماری‌هایی که از طریق سموم زیست‌محیطی ایجاد می‌شوند را می‌توان با کارزارهای روشنگرانه‌ی هدفمند و اراده‌ی سیاسی مهار کرد. کمک برای ایجاد مراقبت‌های درمانی بنیادین برای همه‌ی مردم کشورهای در حال رشد، در واقع پیش‌شرط بنیادین برای سیاست توسعه‌ای موفقیت‌آمیز است و بدین‌سان، در هسته‌ی خود مساله‌‌ای مالی.

بسیار دشوارتر از آن، مهار بیماری‌های واگیر تازه‌در جهان و پیامدهای تغییرات جوی است. سازمان بهداشت جهانی، در سال جاری، نظرها را به سوی خطرات بهداشتی تغییرات جوی جلب می‌کند. برای نمونه، برای جلوگیری از گسترش مالاریا، هماهنگی و اقدام یکپارچه مورد نیاز است. از همین‌رو، باید بیماری‌های واگیر تازه را هرچه زودتر مهار کرد.

در نمونه‌های ذات‌الریه‌ی هنگ‌کنگی (SARS) و آنفلونزای مرغی، جهان دانست که بیماری‌ها با چه شتابی می‌توانند در دهکده‌ی جهانی گسترش یابند. و با این شناخت که تغییرات جوی جهان، با خشکسالی‌ها، سیل‌ها و گردبادهای خود، چالش‌های تازه‌ای در برابر نظام‌های بهداشت قرار می‌دهد، باید برای واپسین منتقدان هم روشن شده باشد که در پی اندیشه‌ی جهانی، باید اقدام جهانی بیاید.

مراقبت‌های بنیادین در گستره‌ی بهداشت برای همگان در جهان، جزو اقدام جهانی است. خط مشی اقدام و خبررسانی بین‌المللی و نیز پشتیبانی بین‌المللی از نظام بهداشت کشورهای فقیر نیزبه این اقدام جهانی تعلق دارند. فقر همچنان قاتل شماره‌یک است و خواهد ماند. از همین رو، در یک جهان فراگیر مانند جهان کنونی، تنها یک پاسخ در برابر بیماری‌های واگیر جهانی وجود دارد: پیکار جهانی با فقر.