شوراى امنيت سازمان ملل در مقابل آزمونى سخت
۱۳۸۵ شهریور ۶, دوشنبهشكيبايى مىتواند روزى به پايان رسد
روزنامهى اتريشى «اشتاندارد» (Der Standard) چاپ وين، دربارهى برنامهى اتمى ايران مىنويسد: «اينك تازهترين نمونهى هنر تحريك ايران: شش روز پيش از پايان مهلت اولتيماتوم سازمان ملل، ايران نيروگاه آب سنگينى را در اراك افتتاح و اعلام مىكند كه ساختن يك نيروگاه آب سبك را در برنامه دارد (آژانس بينالمللى انرژى اتمى بارها خواسته بود كه ايران در ساختن نيروگاه آب سنگين در اراك تجديدنظر كند). تهران از عدم يگانگى در شوراى امنيت سازمان ملل مطلع است و آگاهانه از آن سود مىبرد. اما اين قضيه مىتواند به عكس خود نيز تبديل شود، گذشته اين امر را نشان مىدهد. چه كسى فكر مىكرد كه روسيه و چين با واگذارى مناقشهى اتمى به شوراى امنيت موافقت كنند؟ اگر چه هر دو متحد ايران تا كنون در موافقت براى تنبيهات تعلل مىورزند، اما شكيبايى هم مىتواند روزى به پايان رسد».
ضرورت اتحاد جامعهى جهانى
روزنامهى آلمانى «نوردوست ـ تسايتونگ» (Nordwest-Zeitung) چاپ اولدنبورگ در مورد برنامهى اتمى ايران مىنويسد: «پيام تهران حاكى از آن است كه ما به فشار اهميتى نمىدهيم و در عوض واقعيتهايى ايجاد مىكنيم و نمايش قدرت مىدهيم. راهى كه ايران مىپيمايد، رودررويى به جاى مصالحه است. اگر ايران در آخرين لحظه تمكين نكند، شوراى امنيت سازمان ملل، بار ديگر در مقابل آزمون سختى قرار مىگيرد. پرسش تعيين كننده اين خواهد بود كه آيا تنبهيات موثرى مىتوانند مقرر شوند يا نه. جامعهى بينالمللى تنها هنگامى كه متحد باشد، مىتواند ديپلماسى را به نتايج موفقيتآميز برساند».
خطر به درازا كشيدن خلأ قدرت در لبنان
روزنامهى هلندى «فولكس كرانت» (De Volkskrant) چاپ لاهه، در مورد ماموريت سپاه صلح سازمان ملل در لبنان مىنويسد: «صرفنظر از عدم اطمينانى كه نسبت به پاسخ مثبت بعضى كشورها براى شركت در ماموريت لبنان وجود دارد، بايد صبر كرد و ديد كه بخشهاى گوناگون ارتش سازمان ملل، با جه سرعتى وارد لبنان خواهند شد و در جايگاه خود مستقر خواهند گشت. خلأ قدرت هر چه بيشتر به درازا بكشد، به همان نسبت اين امكان بزرگتر است كه يك درگيرى ميان اسراييل و حزبالله، به واكنشى زنجيرهاى منتهى گردد. اين امر از اين طريق دشوارتر مىشود كه در ماموريتهاى سازمان ملل، آنچه كه آرزوى عملياتى است اغلب جاى خود را به آنچه كه از منظر سياسى عملى است مىدهد. روند پرزحمت تشكيل نيروهاى صلح، اين امر را يكبار ديگر بطور دردآورى نشان داد».
پيكار و قربانى در لبنان گريز ناپذير است
روزنامهى آلمانى «باديشه تسايتونگ» (Badische Zeitung) چاپ فرايبورگ، در مورد شركت ارتش آلمان در سپاه صلح سازمان ملل براى لبنان مىنويسد: «مثلا چه اتفاقى مىافتاد اگر اسراييل بر اين نظر مىبود كه نيروهاى سازمان ملل با شدت كافى عليه دلالان اسلحه مبارزه نمىكنند و لازم است اسراييل نيروهاى خود را براى ايجاد نظم به كار گيرد؟ اين امر ساختگى نيست: بزرگترين نقض آتشبس ناپايدار تا كنون مبتنى بر چنين موردى بوده است. حتا اگر اذعان كنيم كه سپاه سازمان ملل هنوز كاملا به كار گرفته نشده است. عليرغم آن مىتوان ديد كه تلاش سياست آلمان براى اينكه در خاورميانه همكارى كند اما خود را در حد امكان از تيررس دور نگاه دارد، خودفريبى است. هر كس كه در لبنان متعهد مىشود، بايد روى پيكار و قربانى نيز حساب كند. با اين حال در دراز مدت مىتوان اميد موفقيت در آنجا داشت. اين امر را بايد آشكارا گفت، حتا اگر ماموريت براى لبنان مدتهاست كه تصويب شده باشد».
ميان دو آتش
روزنامهى ايتاليايى «كوريره دلا سرا» (Corriere della Sera) چاپ ميلان در مورد شركت سربازان ايتاليايى در ماموريت لبنان مىنويسد: «ماموريت نظامى در جنوب لبنان كه ايتاليا در آن با نقش مهمى شركت خواهد كرد، ضرورى و مهم است. درست هم هست كه به سهمى كه ايتاليا در اين زمينه دارد بباليم. شايد واقعيتها به اين آرزوها حق بدهند كه اين ماموريت، آتشبس را بيشتر تثبيت مىكند و شروعى براى صلح است. اما اين امكان هم وجود دارد كه حزبالله وقتى با كمك ايران نيروهايش را بازيافت، بار ديگر به اسراييل حمله كند و اسراييل ناچار به واكنش شود. در اين صورت اين ماموريت خود را ميان دو آتـش بازخواهد يافت».