سياست خارجى دولت جديد آلمان
۱۳۸۴ آبان ۲۷, جمعه
سياست خارجى مشتركى بين احزاب متحده دمكرات مسيحى و سوسيال مسيحى و حزب سوسيال دمكرات خود بخود موضوعى هيجان انگيز است و فراموش نكرده‌ايم كه حزب دمكرات مسيحى در زمانى كه در اقليت قرار داشت، از صدراعظم قبلى آلمان گرهارد شرودر انتقاد می‌كرد كه در اين زمينه يعنى سياست خارجى همه چيز را به هم زده و بعبارت ديگر از خود عدم درايت نشان داده است.
حال رقباى سابق با هم سكان كشتى يعنى هدايت و رهبرى مملكت و منجمله سياست خارجى را بدست گرفته‌اند كه يكطرف قضيه صدراعظم منتخب خانم آنگلا مركل است كه تصوراتى روشن و قطعى در اين مورد دارد كه آلمان چگونه بايد خود را به جهان و جهانيان عرضه كند.
در طرف ديگر وزير خارجه آتى فرانك - والتر اشتاين ماير قرار گرفته كه عضو حزب سوسيال دمكرات است كه در دروه حكومت شرودر رئيس دفتر صدارت عظما بود و لذا در تعيين مشى سياست خارجى او مشاركت داشت، همان سياست خارجى كه خانم مركل انتقادهاى خردكننده از آن می‌كرد. حال اين دو بايد بالاتفاق سياست خارجى دولت آينده را تعيين كنند كه از يكطرف مبتنى بر تداوم مشى كلى سنتى سياست خارجى آلمان است و در عين حال احتياج به تصحيح در بعضى موارد دارد.
در اينكه بعضى چيزها تغيير خواهد كرد ترديدى نيست: اولاً براى خانم مركل على‌السويه است كه سلف او در مقام صدارت عظما يعنى گرهارد شرودر با چه كسانى دوستى صميمانه، وراى مصالح سياسى داشته است و در آغوش گرفتن دوستى مشفق چون ژاك شيراك و يا سورتمه سوارى او با ولاديمير پوتين در برابر دوربين‌هاى تلويزيونى كارى به كار خانم مركل و سياست او ندارد.
ولى همين امر فضاى لازم براى صراحت در رابطه با مسائلى مانند حقوق بشر را بوجود می‌آورد، كه دولت سابق بارها ايده آل‌هاى خود را بخاطر مصالح سياسى و اقتصادى بدست فراموشى سپرد تا از تشنج و درگيرى با آن ياران همدل پرهيز كند.
اينكه آيا صدراعظم آتى يعنى خانم مركل در قبال شركاى قدرتمندى مانند روسيه و چين روش ديگرى در پيش خواهد گرفت يكى از نكات هيجان انگيز كار وى در ماه‌هاى آينده خواهد بود. به عنوان مثال درگيرى و بحران چچن در قرارداد ائتلاف مطرح شده لااقل براى اهل فن قابل توجه است. در همين مقوله از لزوم توجه بيشتر دولت چين به مسائل حقوق بشر سخن رفته است. همين مسائل هم معيار سنجش دولت ائتلافى جديد خواهد بود.
يك موضوع ديگر هم هست كه صدراعظم آتى از هم اكنون آنرا اعلام كرده و آن اينكه كشورهاى كوچكتر عضو اتحاديه اروپا نبايد چنين احساسى داشته باشند كه محور دوستى آلمان با فرانسه و يا روسيه آنها را خرد و منكوب خواهد كرد. اين گفته بعبارت ساده تر به اين معنا است كه دولت آتى آلمان سعى به برقرارى ارتباط و تماس با هر طرف و جانب كه لازم و مفيد باشد خواهد كرد.
ولى انتظارات زياد از دولت آتى در رابطه با اتحاديه اروپا كار صحيحى نيست و هر كس كه از جمع بيست و پنج كشور عضو اين اتحاديه توقع هماهنگى و وحدت عقيده در همه زمينه‌ها داشته باشد دستخوش رويايى خام شده است. ولى اينقدر هست كه خانم مركل براى سياست خارجى خود مخصوصاً در قبال كشورهاى شريك اروپائى مشاورى صالح انتخاب كرده كه تا كنون جزو كادر سياست خارجى و امنيتى اتحاديه اروپا در بروكسل بود.