1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

سرطان سينه در پارلمان اروپا مطرح خواهد شد

۱۳۸۵ آبان ۶, شنبه

در كشورهاى اروپاى در هر دو دقيقه يك زن به سرطان سينه مبتلا مى‌شود و هر شش دقيقه يك زن در اثر ابتلا به سرطان سينه جان خود را از دست مى‌دهد. مدتهاست كه پزشكان و متخصصان و حتى سياستمداران تلاش مى‌كنند با مطرح كردن بيمارى سرطان سينه در محافل عمومى حساسيت زنان را نسبت به اين بيمارى افزايش دهند و آنان را ترغيب به انجام چكاب‌هاى دوره‌اى كنند. مشكل سرطان سينه به عنوان يك مشكل اجتماعى براى اولين بار در نشست پارلمان اروپ

https://p.dw.com/p/A6UE
در اروپا سرطان سينه علت شماره يك مرگ زنان در محدوده سنى سى‌وپنج تا شست سال است.
در اروپا سرطان سينه علت شماره يك مرگ زنان در محدوده سنى سى‌وپنج تا شست سال است.عکس: AP

ا مطرح خواهد شد.

بهترين راه درمان سرطان سينه، پيشگيرى است. تشخيص به موقع بيمارى شانس درمان اين سرطان را به طرز چشمگيرى افزايش مى‌دهد. آنچه در پارلمان اروپا مطرح خواهد شد برنامه جامعى است كه هدف آن افزايش مراكز ماموگرافى در تمامى كشورهاى عضو اين اتحاديه، بالا بردن كيفيت كار مراكز و بررسى وضعيت زنانى است كه به اين بيمارى مبتلا هستند.

”تست شما مثبت است، به سرطان سينه مبتلا هستيد.“ اين جمله‌اى بود كه پزشك متخصص زنان به دكتر اوا هاسن‌اشتاين (Eva Hassenstein) گفت. در اين شرايط فرقى نمى‌كند كه بيمار چند ساله، در چه موقعيت اجتماعى و يا از چه خانواده‌اى است، شنيدن اين جمله دنياى هر زنى را در هم مى‌ريزد و آنوقت است كه تنها حس بيمار بى‌پناهى و تنهايى است.

اوا هاسن‌اشتاين: ” بله، يه حس لعنتى! بدجورى احساس تنهايى مى‌كنى و مهمترين سوالى كه مى‌پرسى اينكه: چرا من؟! آدم زندگى‌اش رو زيرورو می‌كنه و دنبال يه دليل مى‌گرده و چون هيچ دليلى براش پيدا نمى‌كنه اين ترديد و سوأل براى هميشه باقى ميمونه كه، مگه چه اشتباهى كردم؟“

او خودش را به عنوان بيمار سابق معرفى مى‌كند. اين كابوس وحشتناك مدت زيادى است كه عاقبت خوشى پيدا كرده است. اوا هاسن‌اشتاين پس از گذراندن دوره‌هاى درمانى توانسته بر سرطان غلبه كند و سلامتش را بازيابد، اما وحشت و هراس اين گذشته دور هنوز همراه اوست:” مثل يه حس ناامنى است كه براى همه عمر باقى مى‌مونه حتى اگر خودت را به عنوان بيمار سرطانى سابق معرفى كنى. يه ترس دائمى در وجودت باقى مى‌مونه. به محض اينكه نشانه‌اى مى‌بينى قبل از هر بيمارى به سرطان فكر مى‌كنى، حالا فرقى نمى‌كنه كه سرت درد گرفته يا زانوت و يا مثلأ انگشت شست پات! اين وحشت هميشه باهات هست.“

در اروپا سرطان سينه علت شماره يك مرگ زنان در محدوده سنى سى‌وپنج تا شست سال است. ضريب خطر خارج از اين محدوده سنى كاهش پيدا مى‌كند. اگر سرطان در مراحل اوليه شناسايى شود شانس بهبود بيمار بسيار بالاست. هفتاد تا هفتادوپنج درصد بيماران، يعنى تقريبأ سه چهارم زنانى كه تست‌شان مثبت مى‌شود بهبود كامل پيدا مى‌كنند. اما اگر سرطان به موقع تشخيص داده نشود متأسفانه در مدت كوتاهى تا استخوان‌ها، كبد و محدوده شكم گسترش پيدا كند و به مرگ بيمار منجر خواهد شد. در نتيجه تشخيص زودهنگام بيمارى مرحله‌ بسيار مهمى است كه جان بيمار به آن بستگى دارد.

كميسيون اتحاديه اروپا و پارلمان اروپا از چند سال پيش تلاش مى‌كنند طرح چكاب‌هاى ماموگرافى را بيشتر معرفى كنند و حساسيت افكار عمومى را نسبت به اين مسئله بالا برند. بر اساس طرح جديد تك تك اعضاى اتحاديه اروپا بايد امكانات لازم براى انجام چكاب‌هاى دوره‌اى را براى تمامى زنان پنجاه تا شست‌ونه ساله را فراهم كند. اين طرح پيش از اين در كشورهاى اسكانديناوى، پرتغال و انگلستان موفق عمل كرده است. آمار مرگ در اثر سرطان سينه در اين كشورها تا سى‌درصد كاهش پيدا كرده است.

همانطور كه اوا هاسن‌اشتاين هم اشاره مى‌كند سرطان سينه، مسئله‌اى فردى نيست: ”خانواده‌ام شوكه شدند، شوكه و وحشتزده. خوب طبيعى هم بود، زبانشان بند آمده بود. بعد مى‌پرسيدند: چرا مادر من؟ چرا همسر من؟ بعد هم دوستانم، البته اونهايى كه بهشان گفته بودم.“

سرطان سينه بيمارى است كه صحبت كردن در مورد آن هنوز عادى نشده، حتى اينكه چگونه بايد با بيمار برخورد كرد. دكتر اوا هاسن‌اشتاين هم مى‌گويد كه حس مى‌كرد، كسى نمى‌داند او در چه شرايط دشوارى قرار دارد. اوا زمانى باور مى‌كند ديگران او را درك مى‌كنند كه به عضويت يك گروه خوديار درمى‌آيد. گروه كوچكى از زنان كه مشكل مشابهى داشتند، زنانى كه همگى به سرطان سينه مبتلا بودند. اين زنان با تشكيل يك گروه كوچك و خوديار تلاش مى‌كردند با كمك يكديگر بر بيمارى‌شان غلبه كنند:” اين حسى است كه كاملأ فرق مى‌كنه. نه مثل وقتى كه با پزشكتان حرف مى‌زنيد‌ يا وقتى كه در مقابل خانواده‌تان قرار داريد. در اين جمع گاهى همراه يكديگر سكوت كردن و تنها شنيدن حرفهاى ديگرى وقتى توضيح مى‌دهد كه چه وضعيتى را تحمل مى‌‌كند خودش كمك بزرگى است.“