دولت ترکیه بر سر دوراهی
۱۳۸۷ مهر ۱۶, سه‌شنبه
به‌رغم همه‌ی تلاش‌های تسلی‌بخش نمایندگان دولت ترکیه در سال‌های گذشته، بشگه‌ی باروت پ.کا.کا. هنوز خنثا نشده است. در کشورهای اروپایی نیز مانند ترکیه، برخوردهای نظامی وقتی جدی گرفته می‌شوند که دست‌کم ده قربانی برجای گذارند. جمعه‌ی پیش (۳ اکتبر)، در جریان یک حمله‌ی پ.کا.کا. به یک پاسگاه کوهستانی ارتش ترکیه، ۱۵ سرباز و بیش از ۲۰ پیکارجوی پ.کا.کا. کشته شدند. بار دیگر برآشفتگی از این مساله از برلین گرفته تا بروکسل و واشنگتن بزرگ بود. این در حالی است که تقریبا روزانه انسان‌هایی کشته می‌شوند که یا اونیفورم نیروهای امنیتی ترکیه یا پ.کا.کا. را بر تن دارند.
حمله‌ی اخیر در ترکیه به موجی ناسیونالیستی انجامید. این امر در حال حاضر بویژه در ورزشگاه‌های فوتبال ترکیه قابل رویت است. ولی اندوه و خشم افکار عمومی ترکیه، متوجه رهبری سیاسی کشور و ارتش نیز هست. مردم به حق می‌پرسند که چرا نمی‌توان از پست‌های مرزبانی بهتر محافظت کرد. پست مرزبانی «آکتوتون» در ایالت هاکاری که هدف حمله‌ی اخیر پ.کا.کا. قرار گرفت، تا کنون بارها آماج حملات بوده است.
دولت ترکیه در دهه‌ها‌ی ۸۰ و ۹۰ هم در حل مساله‌ی کردها ناکام مانده بود. این دولت از یک‌سو پ.کا.کا. را به عنوان «مشتی راهزن» بی‌اهمیت جلوه می‌دهد. برای نمونه پس از دستگیری عبدالله اوجالان رهبر پ.کا.کا.، بارها اعلام شد که این گروه از نظر نظامی شکست خورده است. از دیگرسو، دولت ترکیه در پیکار علیه پ.کا.کا.، از وسایل غیرقابل پذیرش چون شکنجه استفاده می‌کند. افزون بر آن، بیان آزاد عقاید را سرکوب می‌کند و به همه‌ی کردها این اتهام عمومی را وارد می‌سازد که با تروریست‌های پ.کا.کا. همکاری می‌کنند. تلاشی برای جلب اعتماد کردها نسبت به دولت ترکیه صورت نمی‌گیرد.
پ.کا.کا. در حال حاضر کادرهای جوان خود را از صفوف کردهایی جذب می‌کند که سرخورده هستند. این سازمان از خلاء قدرتی که ده‌ها سال است در شمال عراق حاکم است استفاده می‌کند، یعنی منطقه‌ای که اخیرا دوباره هدف حملات شدید هوایی و زمینی ارتش ترکیه بوده است. همه‌ی تلاش‌ها برای جلب همکاری کردهای عراق تاکنون ناموفق مانده‌اند و نیروهای نظامی آمریکا در عراق قادر نیستند یا نمی‌خواهند پایگاه‌های پ.کا.کا. را در نزدیکی مرز ترکیه برچینند.
باید به سیاستمداران اروپا توصیه کرد که پ.کا.کا. را فقط روی کاغذ به عنوان سازمان تروریستی طبقه‌بندی نکنند، بلکه متناسب با آن رفتار کنند. پ.کا.کا. کردهای ترکیه را نمایندگی نمی‌کند و نماینده‌ی سیاسی آن‌ها هم نیست. پارلمان در آنکارا احتمالا روز چهارشنبه ( ۸ اکتبر) بار دیگر با اکثریت بزرگ به ارتش ترکیه ماموریت خواهد داد که با پ.کا.کا. حتا فراتر از مرزهای ترکیه در شمال عراق مبارزه کند. تنها نمایندگان پارلمانی حزب کردی DTP با این مساله مخالفت خواهند کرد. ولی نادرست است اگر دولت ترکیه این حزب را مانند بسیاری احزاب سلف آن ممنوع و حتا نمایندگان آن را زندانی کند. برای DTP نمایندگان برگزیده‌ی مردم در پارلمان نشسته‌اند. ولی برای پ.کا.کا. که از چنین ممنوعیتی سود خواهد برد تا مشروعیت تازه‌ای کسب کند، تروریست‌ها پیکار می‌کنند.