"در عکس‌هایم همیشه پای یک زن در میان است"
زهرا خرمی یکی از عکاسان جوان ساکن هلند است. او که به تازگی مجموعه‌ای از عکاسی روایی را انجام داده است، درباره این سبک عکاسی و حضور پررنگ زنان در عکسهایش با دویچه‌وله سخن می‌گوید.
زهرا خرمی متولد سال ۱۳۶۴ در تهران است. او که در حال حاضر ساکن کشور هلند است پیش از این برای مدت کوتاهی ساکن کشور آلمان بود.
خانم خرمی فوق لیسانس خود را در رشته فلسفه غرب در ایران کسب کرده است. او عکاسی را به صورت تئوریک زیر نظر فرهاد فخریان و عکاسی پرتره و نورشناسی را از پریسا دمندان آموخته است.
زهرا خرمی در باره آغاز به کار خود به دویچه‌وله می‌گوید: «توجه و دقتی که به جزئیات محیط پیرامونم داشتم، منجر به این شد که از هر صحنه یک تصویر خیالی، نه آن طور که بود، بلکه آن طور که می‌توانست باشد، در ذهنم بسازم. این انتخاب، تصویرسازی و ثبت کادر دلخواه از یک صحنه طبیعی برای من بسیار لذت‌بخش و شیرین بود، به طوری که ساعت‌ها در خیابان‌های تهران به دنبال قرار دادن لحظه‌ها در کادر دلخواه خودم بودم.»
خانم خرمی در باره سبک عکاسی خود می‌گوید: «کاری می‌تواند حرفه‌ای و درست باشد که از اصول پیروی کند. در ابتدا عکس‌هایی به صورت کلاسیک در مجموعه پرتره و عکاسی استودیو می‌گرفتم. پس از مدتی از آنجا که سبک رئال را نزدیک‌تر به دیدگاهم می دیدم، اغلب با پیروی از این سبک و با الهام‌گیری از عکاسی خلاقانه و هنری (Fine-art) عکاسی کردم.»
زهرا خرمی در دو سال اخیر پروژه‌هایی در عکاسی روایی (Narrative) انجام داده است، مجموعه‌ای از عکس‌ها که حس و نمایی از داستانی را به تصویر می‌کشند.
در عکس‌های زهرا خرمی، همیشه پای یک زن در میان است. به گفته خودش، از آنجا که تمام عکس‌ها از احساسات یک عکاس زن الهام گرفته شده، این حضور طبیعی است.
«این را باید خاطرنشان کنم که گرچه زن در همه عکس‌های من حضوری پررنگ دارد اما من به هیچ عنوان گرایش فمینیستی ندارم. در عکس‌هایی که می‌گیرم تنها یک زن می‌تواند این احساسات را به تصویر بکشد و البته برای من در چنین سبکی، فقدان زن در تصویر، به معنی کمبود و نبود یک عنصر مهم است.»
زن‌های حاضر در عکس‌های زهرا خرمی اما خندان نیستند و ژست مصنوعی ندارند. به گفته عکاس این مجموعه، آنها چهره واقعی خودشان را دارند.
«زن‌های‌عکس‌های من دارای میمیک و چهره ثابت و ساکنی هستند که سعی دارند با قرار گرفتن در کادری که مد نظر من است و داستانی که پشت عکس وجود دارد، آن احساس را نشان دهند. شاید چهره‌ای که بیشتر ما در خلوت و سکوت خودمان داریم همین چهره باشد، چهره‌ای که نه می‌خندد و نه می‌گرید، یک چهره واقعی که بیانگر احساس همان لحظه است.»
زهرا خرمی در رابطه با انتخاب مدل‌هایش می‌گوید: «مدل‌ها را بيشتر بر اساس ميزان انعطافی که در بيان احساساتشان دارند و اين که می‌توانند همان حسی که در ذهن من است را نشان دهند، انتخاب می‌کنم.»
فضای عکاسی برای زهرا خرمی هم یا کاملا تصادفی انتخاب می‌شود و عکاس یا با ایده‌ای که در سر دارد، به دنبال مکان مناسب می‌رود. او در این باره می‌گوید: «گاهی به طور اتفاقی با جایی رو‌به‌رو می‌شوم که آن قدر جالب و گیراست که بنا بر آن فضا مجموعه‌ای در ذهنم شکل می گیرد و گاهی بر عکس، بر اساس ایده‌ای که در ذهنم هست، به دنبال لوکیشن می‌گردم یا صحنه‌ای را خودم می‌سازم.»
مسئولیت انتخاب لباس‌ها، چیدمان، طراحی دکور و حتی گریم چهره مدل‌ها در مجموعه‌های زهرا خرمی هم به عهده خود عکاس است.
زهرا خرمی تا کنون یک نمایشگاه انفرادی در تهران داشته و در یک نمایشگاه گروهی در برلین آلمان نیز شرکت کرده است. او این روزها در حال تدارک نمایشگاهی از مجموعه جدید خود در آمستردام هلند است.
خانم خرمی مانند بسیاری دیگر از عکاسان جوان، کار همکاران خود را دنبال می‌کند و با بیان اینکه اخیرا شاهد ایده‌های خلاقانه بسیاری از عکاسان هستیم، می‌گوید: «عکاسان پرکاری هستند که شاهد کارهای بسیار خوب، با ایده‌های خلاقانه شان هستم. یکی از علت‌های موفقیت عکاسان جوان کار کردن در گروه است، به طوری که هر عکاس گریمور، طراح صحنه و طراح لباس خودش را دارد که هر کدام به نوبه خود در اثربخشی کار سهیم هستند.»