داستان غم انگيزى كه آمريكا در ويتنام نوشته بود، ميرود كه در خاورميانه تكرار شود

روزنامه Westdeutsche كه در شهر دوسلدورف منتشر ميشود، در تفسير خود دراينباره از جمله مينويسد: ”خشونت، تنفر به دنبال مياورد و تنفر نيز خشونتى تازه. رسوايى شكنجه زندانيان عراقى معيارهاى مصيبت بار تازه اى پديد آورده است. در اين ميان، روند اوضاع به كابوسى بدل شده است كه گردن زدن يك جوان آمريكايى در عراق، نقطه پايانى آن نخواهد بود. خسارت همه جانبه اى كه منتقدان و مخالفان جنگ، يك سال پيش نسبت به آن هشدار ميدادند و دولتمردان آمريكا به آن توجهى نداشتند، مدتهاست كه به واقعيت پيوسته است. جرج دبليو بوش رئيس جمهور آمريكا و متحدانش در جنگ نه تنها اعتبار اخلاقى ايالات متحده را بر باد دادند و خود را به بن بست كشاندند، بلكه داستان غم انگيزى كه آمريكا در ويتنام نوشته بود، ميرود كه در خاورميانه تكرار شود.”

مفسر روزنامه Berliner Zeitung در تفسير خود به اظهارات يكى از سخنگويان كاخ سفيد اشاره ميكند و خاطرنشان ميسازد: “فاجعه اخلاقى كه دولت آمريكا در اين هفته ها با آن روبرو بوده، چهره هاى گوناگونى دارد. يكى از چهره ها متعلق به سخنگويى در كاخ سفيد است كه در مورد قتل فجيع نيك برگ، جوان آمريكائى اظهار داشته است: “عاملين اين جنايت هيچگونه احترامى براى مردان، زنان و كودكان بيگناه قائل نيستند.” بايد اذعان داشت كه مصيبت قضيه در اين نكته نهفته است كه هر شهروند عراقى، بدون لحظه اى درنگ اين سخنان را تاييد ميكند، البته او در لحظه تاييد اين سخن بيشتر به فكر اعمال سربازان ارتش آمريكا و بريتانياست تا كرده هاى تروريستها.”

روزنامه Neue Presse كه در شهر هانوفر انتشار ميابد، يكى از تفاسير خود را به همين موضوع اختصاص داده و از جمله متذكر ميشود: “اكنون روزهاست كه افكار و اذهان عمومى جهان با جناياتى تازه روبرو ميشود. كوهى از عراقيان برهنه كه در كنار آنها سربازى آمريكائى لبخندزنان ايستاده است، زندانى اى عراقى كه قلاده بر گردن دارد و سربازى آمريكائى او را چون سگى در راهروى زندان بر زمين ميكشد، يك دختر عراقى هشت ساله كه به ضرب گلوله سربازان بريتانيايى به قتل ميرسد، يك جوان گردن زده آمريكائى كه براى كمك، راهى عراق شده بود. روز گذشته، سناتورهاى آمريكائى ناگزير بودند كه مدارك تازه اى از جنايات مشاهده كنند. ميگويند كه اين تصاوير، از آنچه كه تا به حال منتشر شده، فجيع تر است. اما آيا فجيع تر و بى رحمانه تر هم ممكن است؟ و كجاست كه به مرز انسانيت بيشتر از همه تجاوز شده است؟ در واقع نميتوان پاسخى درست بر اين پرسشها يافت، چرا كه به درد و رنج نميتوان از زاويه اى عينى پرداخت. تنها در يك نكته شك و ترديدى نيست و آن اينكه، اين جنگ، چون جنگهاى بسيار ديگر در تاريخ، معيارهاى عادى تمدن را نابود كرده است. حال ديگر نه عقلى است، نه اخلاق و وجدانى، نه انسانياتى و نه حس همدردى و تسلى خاطرى.”

و سرانجام نگاهى مياندازيم به تفسير روزنامه انگليسى Financial Times منتشره در لندن كه به راه هاى برونرفت از بحران كنونى ميپردازد و متذكر ميشود: ”حال ديگر وقت آن رسيده است كه نهادهاى سياسى و نيروهاى امنيتى عراق، بين المللى شوند. به عبارتى ديگر، بايد از سازمان ملل و سازمان ناتو، درخواست كمك شود. اين بدين معنى است كه مسئوليت و قدرت واقعى به قوايى امنيتى محول شود كه از سوى سازمان ملل ماموريتى بين المللى دريافت كرده و فرماندهى آنرا ناتو بر عهده دارد. بايد اميدوار بود كه تصاوير انزجارآور شكنجه و آزار اسيران، سرانجام باعث پى بردن به اين مطلب شود كه تغيير شديد خط مشى در قبال عراق، امريست ضرورى.”