جوایز مسابقه وبلاگ‌نویسی دویچه‌وله اهدا شد
۱۳۹۱ تیر ۷, چهارشنبه
سه‌شنبه، ۲۶ ژوئیه ۲۰۱۲ مراسم اهدای جوایز مسابقات وبلاگ‌نویسی دویچه‌وله در کنفرانس جهانی رسانه‌ها در شهر بن، برگزار شد.
امسال آرش سیگارچی، وبلاگ‌نویس و روزنامه‌نگار ایرانی ساکن واشنگتن جایزه‌ی "بهترین وبلاگ" را که مهم‌ترین جایزه‌ی این مسابقات بین‌المللی است، از آن خود کرد. آرش سیگارچی همچنین در رای‌گیری از کاربران بیشترین آرا را کسب و وبلاگ او با نام "پنجره التهاب" برنده‌ی جایزه هیات داوران و کاربران شد.
آرش آبادپور، داور ایرانی هیات داوران مسابقات وبلاگ‌نویسی دویچه‌وله، وبلاگ "پنجره التهاب" را به حاضران معرفی و درباره‌ی فعالیت‌های سیگارچی و آسیب‌هایی که او به خاطر وبلاگ‌نویسی و روزنامه‌نگاری در ایران تجربه کرد را شرح داد.
آرش سیگارچی که به خاطر فعالیت‌های روزنامه‌نگاری و وبلاگ‌نویسی خود در ایران بازداشت شد، در دادگاه بدوی به ۱۴ سال حبس محکوم شد که این حکم در دادگاه تجدیدنظر به ۳ سال کاهش یافت. او در زندان به سرطان زبان مبتلا شد و در دورانی که در مرخصی استعلاجی برای درمان بیماری خود به‌سر می‌برد، به دلیل فشارها و خطرات ناچار ایران را ترک کرد.
آرش سیگارچی که جایزه‌ی خود را از خانم "اوتا شفر"، سردبیر دویچه‌وله دریافت کرد از دویچه‌وله بابت امانت‌داری در شمارش آرا تشکر کرد و گفت: «می‌دانید ما تجربه‌ی خوبی از شمارش آرا نداریم. جمهوری اسلامی ایران در انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۳۸۸ آرای ما را دستکاری کرد و ما حالا همیشه در هراسیم که آرای ما را چطور شمارش می‌کنند. از دویچه‌وله ممنونم که از آرای کاربران با امانت نگهداری کرد.»
نویسنده‌ی وبلاگ "پنجره التهاب" با تاکید بر این‌که به‌نظر او جمهوری اسلامی ایران با همه‌ی فشارها و تهدیدهایی که متوجه‌ی وبلاگ‌نویسان و روزنامه‌نگاران کرده است، نمی‌تواند آن‌ها را از نوشتن حقیقت بازدارد، گفت: «برای مثال به مساله حجاب اجباری زنان در ایران توجه کنید. سی سال است مقامات ایران به دنبال مجبور کردن زنان به حفظ حجاب ایده‌آل از نظر خودشان هستند، آیا موفق بودند؟ خیر. آن‌ها نمی‌توانند هرگز مانع حق نوشتن من شوند.»
آرش سیگارچی بعد از دریافت جایزه‌ی "بهترین وبلاگ" سال ۲۰۱۲، از روزنامه‌نگاران و وبلاگ‌نویسان زندانی ایرانی نیز یاد کرده و از حاضران خواست تا آن‌ها را از یاد نبرند.
مبارزه علیه آزارجنسی زنان با استفاده از فن‌آوری
هیات داوران مسابقه وبلاگ‌نویسی دویچه‌وله امسال جایزه‌ی بهترین استفاده از فن‌آوری برای یک هدف اجتماعی را به پروژه‌ی "نقشه‌ی آزار" از مصر اهدا کرد. گروهی از زنان جوان مصری این پروژه را راه‌اندازی کرده و درباره‌ی آزار و اذیت جنسی زنان و متلک‌گویی‌ها مقابله و تجربه‌های فردی را منعکس می‌کنند.
در حال حاضر بیش از ۵۰۰ زن و مرد مصری در این پروژه داوطلبانه همکاری می‌کنند و در تلاشند تا با آموزش و اطلاع‌رسانی، با پدیده‌ی تحقیر و آزار زنان در سطح جامعه مقابله کنند.
ربکا چیائو، یکی از زنان موسس این پروژه که به نمایندگی از گروه جایزه را دریافت کرد، گفت:« در حال حاضر مردان زیادی نیز در این پروژه با ما همکاری می‌کنند. وقتی آن‌ها هم آمار و گزارش‌ها و تجربه‌های فردی را می‌خوانند، شوکه شده و دوست دارند در این مبارزه در کنار ما باشند.»
جایزه‌ی گروه "بهترین کمپین اینترنتی" به صفحه‌ی فیس‌بوکی "رازان را آزاد کنید" اهدا شد. صفحه‌ای که بعد از بازداشت رازان غزاوی، فعال حقوق بشر اهل سوریه و اطلاع‌رسانی درباره‌ی او به‌راه افتاد و در آزاد شدن او نقش موثری داشت.
شری الحایک، دختر جوان سوری ساکن آمریکا که این صفحه را به‌راه انداخته است بعد از دریافت جایزه‌ی خود گفت: «من این جایزه را متعلق به خودمان و صفحه‌ی فیس‌بوکی که راه انداختیم نمی‌دانم. این جایزه برای همه‌ی فعالان و مبارزان دموکراسی‌خواه سوری است که در خیابان‌های کشورم مبارزه می‌کنند و کسی نام آن‌ها را هم نمی‌داند.»
انیمیشن‌های کمیک چینی در تقابل با واقعیت‌های تیره
وانگ بو که ویدیوبلاگ چینی "کوان کوان کوان" را مدیریت می‌کند، جایزه‌ی بهترین ویدیو بلاگ را دریافت کرد. این طراح انیمیشن چینی گفت: «هر روز که در خیابان‌های پکن راه می‌روی، واقعیت‌های تیره و خشن مدام جلوی چشمت ظاهر می‌شود. من با انیمیشن‌های کمیک خود به جنگ واقعیت‌های خشن می‌روم و ناعدالتی‌ها را تصویر می‌کنم.»
بوکاری کناته، برنده‌ی جایزه‌ی "موضوع ویژه: آموزش و فرهنگ" در سال ۲۰۱۲ شد. این فعال اهل مالی با دوچرخه‌ی خود از روستایی به روستای دیگر در کشور مالی می‌رود، برای جوانان کامپیوترهای دست دوم می‌برد و به آن‌ها روش استفاده از کامپیوتر و اینترنت را آموزش می‌دهد.
کناته که خود اهل یکی از دورافتاده‌ترین روستاهای مالی است، بعد از دریافت جایزه‌ی خود گفت:«اولین‌بار که به یک اینترنت-کافه رفتم و از اینترنت استفاده کردم، در گوگل تایپ کردم "من می‌خواهم..." می‌خواستم سوادم را بالا ببرم و چیزی یاد بگیرم. از طریق چت روم یک کاربر اهل موریتانی داوطلب شد تا به من استفاده از اینترنت و کامپیوتر یاد دهد. بعد تصمیم گرفتم با دوچرخه‌ام به روستاها بروم و به دیگران هم استفاده از اینترنت را برای یادگیری و ارتقای سوادشان آموزش دهم.»
جایزه‌ی ویژه "گزارشگران بدون مرز" در دستان بلاگر بنگلادشی
ابوسفیان، وبلاگ‌نویس بنگلادشی، در وبلاگ خود درباره‌ی نابرابری‌های اجتماعی و به‌ویژه شیوه‌های سرکوب‌گر حاکمیت در بنگلادش می‌نویسد. او به‌ویژه با به‌خطر انداختن زندگی خود درحالی که تهدید به قتل شد، درباره‌ی اعدام‌های غیرقانونی در بنگلادش در وبلاگ خود نوشت.
او بعد از دریافت جایزه‌ی خود با تاکید بر این‌که می‌داند کار او چقدر خطرناک است گفت:«بالاخره باید کسانی باشند که این ریسک را قبول و درباره‌ی این واقعیت‌های وحشتناک اجتماعی بنویسند. من یکی از این افراد هستم و پشیمان نیستم.»