جلوگیری از حضور زنان ایرانی در بازی والیبال ایران و برزیل

به‌رغم حضور زنان برزیلی در سالن ۱۲ هزار نفری آزادی، از ورود زنان ایرانی به سالن برگزاری دیدار حساس ایران و برزیل جلوگیری به عمل آمد. این بازی روز جمعه ۲۳ خرداد (۱۳ژوئن) در تهران برگزار شد و تیم ملی والیبال ایران توانست برزیل را شکست دهد.

خبرگزاری "بانک ورزش" در این باره نوشت: «این تبعیض عجیب و غیرمنطقی مسوولان برگزارکننده باعث شده دختران و زنان ایرانی پشت درهای بسته بمانند و تنها نظاره‌گر حضور خارجی‌ها در ورزشگاه باشند. گویی تنها زنان نامحرم موجود در کشور، زنان ایرانی هستند و بانوان خارجی جای خواهر و مادر خودمان هستند.»

در میان زنان علاقمند به حضور در بازی ایران و برزیل، شماری از فعالان مدنی زنان، از جمله ژیلا بنی‌یعقوب، شیوا نظرآهاری، عاطفه نبوی، صبا شعردوست، میرا قربانی‌فر نیز حضور داشتند. این عده که روز جمعه پشت درهای بسته ورزشگاه أزادی ماندند، در نوشته‌هایی کوتاه به این اتفاق واکنش نشان دادند.

"رئیس حراست گفته ورود خانم‌ها ممنوع"

به گزارش وبسایت کانون زنان ایرانی، میرا قربانی‌فر، یکی از زنان علاقمند به حضور در بازی ایران و برزیل بود، اما از ورود او به محل مسابقه جلوگیری شد.

او در باره تلاشش برای ورود به محل مسابقه نوشته است: «... بیشتر از یک ساعت بود داشتیم جروبحث می‌کردیم، اول کارت خبرنگاری خواستند و بعد بهانه آوردند که نمی‌شود باید تاییدیه داشته باشید... وقتی گفتند رئیس حراست گفته ورود خانوم‌ها ممنوع است، گفتند می‌ایستیم رئیس حراست بیاید، ما فقط می‌خواهیم والیبال ببینیم.»

میرا قربانی‌فر می‌افزاید: «تیم والیبال ایران، برزیل را شکست داد و ما همچنان پشت درهای ورزشگاه ماندیم. کلی از مردهایی که می‌توانستند وارد ورزشگاه شوند همدلی‌شان با ما را نشان دادند و خنده دار این که کسی که مانع ورود ما به ورزشگاه بود نیز احساس رضایتی از کاری که می کرد نداشت، واقعآ نداشت. ایران برزیل را شکست داد و از این که موفق شد شکستش بدهد خوشحالم، اما از اندوه این که زنان برزیلی امروز در مقابل چشمان ما به راحتی وارد ورزشگاه شدند کم نمی‌کند.»

شیوا نظرآهاری، یکی دیگر از فعالان مدنی نیز نوشته است: «توی پارکینگ استادیوم آزادی، پارکینگی که لابد تا امروز در این چنین بازی‌هایی، زنان را به خود ندیده است، مردهایی که با پرچم‌شان از ماشین پیاده می‌شوند، سرشان می‌چرخد روی ماشینی از زنان که پرچم به دست دارند و می‌خواهند بروند بازی تیم‌شان را ببینند.»

نظرآهاری می‌افزاید: «"اینا رو کی راه داده تو؟" سرگرد که چشمانش از تعجب گرد شده، هی به سربازهای اطرافش می‌گوید اینها را بفرستید بیرون.. بیرون.. راهنمایی‌شان کنید. این ماشین باید برود بیرون. هی ما می‌گوییم که "بلیت داریم" و سرگرد می‌گوید: "نمی‌شود"»

عاطفه نبوی، یکی دیگر از زنان علاقمند به حضور در ورزشگاه نوشته است: «بعضی مردها با ریشخند نگاه می‌کنند و بعضی هم با تحسین، گروهی هم بی توجه رد میشن، از دری که به شکل احمقانه‌ای گذشتن از اون برای ما ممنوعه! حراست فدراسیون دم دره و گارد روبروی ورزشگاه کشیدن، به نظر نمیاد کاری با ما داشته باشن و برای حفظ نظم کلی ورزشگاه اونجان، خانم‌های برزیلی میان رد میشن، خانم‌هایی برای جایگاه وی آی پی و ما همچنان پشت دریم، باز بچه‌ها با حراست دم در چک‌وچونه میزنن، و اون میگه اگه بایستین گشت ارشاد می‌برتتون، برین و شر به پا نکنین...»

"ایران به فدراسیون جهانی والیبال تعهد داده بود"

ژیلا بنی‌یعقوب، روزنامه‌گار نیز درباره حادثه روز جمعه و جلوگیری از حضور آنها در بازی ایران و برزیل نوشته است: «فدراسیون جهانی والیبال از جمهوری اسلامی ایران تعهد گرفته بود که به زنان اجازه حضور در ورزشگاه را برای تماشای مسابقات جهانی والیبال بدهد.»

او می‌افزاید: «مسوولان ورزشگاه اجازه ورود به زنان را ندادند و ما پشت درهای بسته ماندیم. جمهوری اسلامی یکبار دیگر تعهداتش را در باره حقوق زنان نقض کرد. تعداد کمی از زنان که ظاهرا از همسران مقامات و یا وابستگان سفرا و خانواده‌های والیبالیست‌های برزیلی بودند توانستند وارد ورزشگاه شوند.»

ژیلا بنی‌یعقوب در ادامه یاداشت خود آورده است: «هنگامی که چند زن اجازه ورود پیدا کردند، با این پرسش ما روبرو شدند که چرا آنها اجازه دارند ما نداریم که ماموران گفتند: "آنها پاسپورت دارند، پاسپورت برزیلی"...یکی از دوستان ما (میرا قربانی) گفت: ما هم پاسپورت داریم، پاسپورت ایرانی. اجازه می دهید وارد شویم؟... پاسخی نیامد.»