سی سال پیش، جان لنون، خوانندهی پرآوازهی گروه بیتلها، با شلیک چهار گلوله به دست یکی از هوادارانش کشته شد. فیلم سینمایی "پسر هیچکس"، به زندگی این آوازهخوان جاودانی، در آستانهی ورودش به دنیای موزیک میپردازد.
https://p.dw.com/p/QKkT
تبلیغات
آهنگ حزنانگیز "مادر"، شاید یکی از مشهورترین ترانههای جان لنون باشد. در این آهنگ او از جمله، از رابطهی پیچیدهی خود با مادرش سخن میگوید. فیلم سینمایی "پسر هیچکس"، به کارگردانی عکاس و فیلمساز بریتانیایی، سم تیلور وود (Sam Taylor-Wood) نیز، همین رابطهی پر فراز و نشیب را دستمایه قرار داده است. این فیلم بر اساس رمان "تصورش را بکن" از خواهر ناتنی جان لنون، جولیا بیرد (Julia Baird)، ساخته شده است. خانم سم تیلور، عنوان این اولین فیلم سینمایی خود را از یکی از آهنگهای گروه بیتلها، "مردی که به هیججا تعلق ندارد" عاریه گرفته است. همسر جان لنون، یوکو اونو (Yoko Ono) نیز در ساختن این فیلم نقش بسزایی بازی کرده است: بدون پشتیبانی مالی او، سم تیلور نمیتوانست صحنههای فیلم را در مکانهای اصلی در لیورپول بریتانیا فیلمبرداری کند.
"پسر هیچکس"، که به مناسبت سیامین سالمرگ جان لنون تهیه شده، در روز ۸ دسامبر در سینماهای آلمان به نمایش در میآید. لنون در این روز، در سال ۱۹۸۰، در حالیکه همراه همسرش یوکو اونو، به آپارتمان خود در شهر نیویورک باز میگشت، به دست یکی از هواداران پیشینش با شلیک چهار گلوله کشته شد. میگویند، لنون، ترور خود را سالها پیش، پیشبینی کردهبود: وقتی خبرنگاری در سالهای دهه شصت از او میپرسد، مرگش را چگونه تصور میکند، جان پاسخ داده بود: «احتمالاً یه دیوونه ترتیبم رو میده».
لنون در دوران بلوغ
زندگی، موفقیتهای هنری و همکاری جان لنون با گروه بیتلها، بارها دستمایهی فیلمهای سینمایی و مستند قرار گرفته است. ویژگی بارز فیلم "پسر هیچکس"، در این است که کارگردان به زندگی این خوانندهی پرآوازه در سالهای نوجوانی و آغاز فعالیتهنری او میپردازد: در این فیلم جان لنون (با بازی خواننده و هنرپیشهی آمریکایی، آرون جانسون Aaron Johnson)، یک پسر ۱۵ سالهی معمولی است که با خالهاش در لیورپول زندگی میکند و اوقات فراغتش را با پرسهزدن در خیابانها، متلکگفتن به دخترها و دست بهیقهشدن با جوانان همسن خود میگذراند.
این پسر خوشتیب و شوخ طبع و بزنبهادر، با اینحال از دردی جانکاه رنج میبرد: کمبود محبت مادر. جولیا، مادرش (با بازی بینظیر آن ماری داف (Ann Marie Duff او را در ۵ سالگی ترک گفته و ناگهان ناپدید شده است. "خاله میمی"(با بازی درخشان کیرستن اسکات ـ توماس Kirsten Scott-Thomas)، که در اصل حق مادری بر گردن جان دارد، حاضر نیست دربارهی این راز خانوادگی با او سخن بگوید: «به جای این حرفها، به فکر درس و مشقت باش! تکلیف شبت را انجام دادهای؟» ولی درس و مدرسه، آخرین "سرگرمیهایی" هستند که جان برای "تأمین آیندهاش" به فکر آنها میافتد...
کشمکش اصلی بین "خاله میمی"که زنی منضبط و جدیست، با جانِ که سالهایِ بلوغ را میگذراند، از همینجا آغاز میشود. جولیا، با روحیهی سرکش و هرجو مرجطلب خود، یکباره بر سر راه جان قرار میگیرد و به این کشمکش دامن میزند. او "خاله میمی"را متهم میکند که جان را در ۵ سالگی از او دزدیده است... گریز به دنیای موزیک، تنها پناهگاهی است که جان برای فرار از این کشمکشها کشف میکند: او ترجیح میدهد، "پسر هیچکس" نباشد. ولی این مادر او، جولیاست که با آموختن ماندولین به جان لنون، درِ ورود او را به جهان موسیقی میگشاید...
"محبوبتر از مسیح"
زندگی اجتماعی جان لنون، تنها به دنیای موزیک محدود نمیشود. او در طول عمر ۴۰ سالهی خود، در عرصههای سیاست برای برقراری صلح و علیه جنگ، نویسندگی و هنرپیشگی هم فعالیت داشت. یکی از جنجالبرانگیزترین گفتههای او، در سالهای دههی شصت، خشم مقامات واتیکان را برانگیخت. لنون هنگامی که بیتلها در اوج شهرت بودند، در گفتوگویی به خبرنگاری گفت که این گروه "از مسیح هم محبوبتر است." همین گفته سبب تحریم آهنگها، سوزاندن صفحهها و عکسهایاعضای گروه و لغو کنسرتهایآنان، به ویژه در ایالات متحدهی آمریکا شد. مقامات واتیکان، پس از گذشت ۲۸ سال از مرگ لنون، در سال ۲۰۰۸ از این "پسر هیچکس"، اعادهی حیثیت کردند.
برای پیبردن به داستان فیلم "پسر هیچکس" و دیدن نماهای آن، روی نشانهی » کلیک کنید: