تیغ بیرحم سنت بر واژن زنان
فرهنگ و سنتها به ویژه در مناطق روستایی هنوز هم در ناقصسازی واژن یا آلت تناسلی دختران (ختنه دختران) نقش دارند. ششم فوریه روز جهانی منع ناقصسازی آلت تناسلی زنان است. گزارش تصویری را ببینید:
با این تیغ قسمتی از آلت تناسلی چهار دختربچه به حکم سنت در قوم پوکوت کنیا بریده شد. بعد از این، دختران دیگر بالغ محسوب میشوند. گرچه در بسیاری از کشورهای جهان ناقصسازی آلت تناسلی (ختنه) دختران ممنوع است، اما این کار در مناطق روستایی همچنان صورت میگیرد. روز چهارشنبه۶ فوریه روز جهانی منع ناقصسازی آلت تناسلی زنان است.
سازمان بهداشت جهانی مثله کردن آلت تناسلی زنان را به سه نوع تقسیمبندی کرده است. نوع اول: برداشتن کلی یا جزئی کلیتوریس و یا غلفه است (کلیتوریدکتومی). نوع دوم: برداشتن کلی یا جزئی کلیتوریس و لبهای کوچک واژن. نوع سوم: قطع کردن لبهای بزرگ و کوچک آلت تناسلی و تنگ کردن مجرا.
منشاء تاریخی اولیه قطع آلت تناسلی را، در دره رود نیل در مصر باستان میدانند. گمان بر این است که این رسم بعدها به دیگر نواحی گسترش یافته است. قدیمیترین شاهد موجود، مومیاییهایی هستند که به ۲۰۰ سال قبل از میلاد باز میگردند و آثار قطع کلیتوریس در آنها پیداست. مورخ یونانی هرودوتس وجود این رسم را در بین مصریان در قرن پنجم پیش از میلاد گزارش کرده است.
باورهای گوناگونی باعث ادامه سنت ناقص سازی آلت تناسلی دختران میشود ازجمله: باور جنسی (برای کنترل میل جنسی زنان) باور اجتماعی (ورود دختران به مرحله زنانگی) باورهای بهداشتی (باور به اینکه آلت تناسلی زنانه کثیف یا زشت است. در کردستان عراق از دست زنی که ختنه نشده باشد غذا نمیخورند و آن غذا را پاک نمیدانند) سلامتی (باور به اینکه قدرت باروری زن را بالا میبرد) و بالاخره باورهای مذهبی.
سنت "ختنه" زنان در یهودیت وجود ندارد، اما در میان جامعه اقلیت یهودی اتیوپیایی این عمل انجام میشود. این سنت در مسیحیت نیز یافت نمیشود اما قبطیهای مصر، پیرو این رسم هستند.از اسلام هم برای توجیه این سنت استفاده شده و بیشتر در بین مسلمانانی دیده میشود که در محل زندگی آنها این رسم به عنوان سنتی محلی از قبل وجود داشته و پس از ورود اسلام توسط فقیهان محلی توجیه شده و بهعنوان سنتی اسلامی درآمدهاست.
در ۲۸ کشور آفریقا، شبه جزیره عربستان و بخشهایی از آسیا آلت تناسلی دختران را ناقص میکنند. قدرت سنتها آنقدر بالا است که حتی دختران خانوادههای مهاجر به اروپا نیز با خطر ناقصسازی آلت تناسلی روبرو هستند.
این چهار دختر در انتظار "ختنه شدن" هستند. در کشور آفریقایی کنیا از سال ۲۰۱۱ ناقصسازی آلت تناسلی دختران ممنوع اعلام شده است. به گزارش یونیسف (صندوق کودکان سازمان ملل) عضو جنسی ۲۷ درصد دختران و زنان بین ۱۵ تا ۴۹ ساله ناقص شده است. بریدن واژن معمولا بدون بیهوشی و بیحسی موضعی صورت میگیرد. ابزار مورد استفاده استریل نیست و اغلب باعث عفونت و انواع بیماریها میشود.
بنا به برآورد سازمان بهداشت جهانی (WHO) ده درصد دختران حین عمل ناقصسازی آلت تناسلی میمیرند و ۲۵ درصد نیز براثر عواقب ناشی از آن. سازمان بهداشت جهانی اذعان میکند که به دلیل عدم دسترسی به مناطق دورافتاده، احتمالا این آمار بیشتر است. در سومالی آلت تناسلی ۹۸ درصد همه زنان این کشور ناقص شده است.
بر اثر تلاشهای صورت گرفته در ۱۵ کشور آفریقایی ناقصسازی زنان و دختران ممنوع شده است. در مصر با وجود اینکه دولت ناقصسازی زنان را از سال ۱۹۹۷ممنوع اعلام کرده اما همچنان در نقاط مختلف این کار انجام میشود. در ساحل عاج در کنار جریمه نقدی بین یک تا ۵ سال زندان برای افرادی که دست به این کار بزنند درنظر گرفته شده است.
در نقاط مختلف جهان ناقصسازی واژن دختران با مراسم خاصی همراه است. به بدن دختران قوم پوکوت رنگ سفید مالیده میشود. در بسیاری از کشورهای دنیا کمپینهای روشنگری در مقابله با این اقدام در جریان است. اما سنتها سرسختتر از آنچه انتظار میرود هستند. در کنیا از سال ۲۰۱۴ یک واحد پلیس مامور مقابله با ناقصسازی جنسی دختران شده و شماره تلفنی اختصاص یافته تا افراد بتوانند هر موردی را گزارش کنند.
در برخی از کشورها به دلیل ممنوع شدن، برخی عمل ناقصسازی دختران را در دوران نوزادی انجام میدهند. نوزادی که گریه میکند کمتر شکبرانگیز است تا دختر بچهای که به سن بلوغ نزدیک شده.
ناقصسازی زنان پیامدهای منفی سنگینی بر سلامت و روان زنان و دختران دارد. این دختر حالا آلت تناسلیاش برای همیشه ناقص شده و دیگر قابل جبران نیست.
در ایران هم بررسیهای میدانی و تحقیقاتی در زمینه ناقصسازی جنسی زنان صورت گرفته است. رایحه مظفریان نویسنده کتاب تیغ سنت، میگوید: «ختنه دختران فرهنگی است که توسط خود زنان ادامه پیدا میکند. اگر چه ریشههای قطع آلت جنسی زنان خواست مردان است اما این همکاری بین زنان و مردان است که ختنه را زنده نگه داشته است.»
در ایران ناقصسازی جنسی زنان در استانهای بوشهر، هرمزگان، کردستان، خوزستان، لرستان، و برخی مناطق کردنشین آذربایجان وجود دارد. بررسیها نشان میدهند که میزان ناقصسازی جنسی زنان در میناب حدود ۷۰ درصد است. این رسم در بندر گنگ "تیغ سنت و فرهنگ" خوانده میشود.
رایحه مطفریان مینویسد: «ختنه دختران در ایران معمولا با تیغ صورتتراشی و بدون استفاده از بیحسی یا بیهوشی انجام میشود. این زنان برای ضدعفونی کردن محل بریده شده روشهای گوناگونی دارند. آنها اغلب از بتادین استفاده میکنند اما در نقاطی که دسترسی به مواد ضدعفونی نیست از خاکستر آتش یا پارچه، دود سقز و یا خاک طبیعی نیز استفاده میشود.»