تبارهای رنگارنگ در تیم ملی جوانان فوتبال آلمان

نخستین بار در روز دهم اکتبر سال ۱۹۷۹ بود که تیم ملی فوتبال جوانان آلمان قدم به میدان گذاشت و در اولین بازی خود هم یک بر صفر مغلوب لهستان شد. رودی فولر، پیئر لیتبارسکی و توماس آلوفس، از جمله چهره‌هایی بودند که در ترکیب اولین تیم ملی فوتبال جوانان آلمان حضور داشتند.

از آن زمان نزدیک به سی سال می‌گذرد و علیرغم موفقیت‌ها و ناکامی‌های مختلفی که تیم ملی فوتبال جوانان آلمان در طول این سه دهه تجربه کرده، بیش از همه شاهد یک تحول اساسی است و آن اینکه بسیاری از یاران این تیم تباری خارجی دارند و یا از نسل دوم و سوم مهاجران هستند و یا در سنین کودکی به آلمان آمده و در این کشور بزرگ شده‌‌اند.

در حالی که سی سال پیش خواندن سرود ملی آلمان پیش از آغاز بازی امری چندان شایسته تلقی نمی‌شد، امروز دیگر ملی‌پوشان آلمان با سبکبالی واژگان این سرود را بر زبان می‌آورند که در آن «اتحاد، حق و آزادی» سخن می‌رود.

البته شماری از بازیکنان خارجی‌تبار هنوز هم از خواندن این سرود خودداری می‌کنند، اما بر پیوند تنگاتنگ خود با آلمان و فرهنگ این کشور تاکید دارند، از جمله "دنیس آئوگو" از باشگاه هامبورگ و یکی از مهره‌های کلیدی تیم ملی فوتبال جوانان آلمان که در شهر کالسروهه به دنیا آمده است.

او که پدرش اهل نیجریه است، چندی پیش از سوی فدراسیون فوتبال نیجریه نیز به تیم ملی دعوت شد، اما ترجیح داد که در پیراهن تیم ملی فوتبال آلمان به میدان رود. او می‌گوید: «من سرود ملی آلمان را پیش از آغاز بازی همخوانی نمی‌کنم، اما افتخار می‌کنم که برای آلمان به میدان می‌روم.»

نگاهی کوتاه به زادگاه شماری از جوانان ملی‌پوش آلمان برای پی بردن به این گوناگونی تباری کافی است. آندرآس بک در سیبری به دنیا آمده و سباستیان بونیش در لهستان، اشکان دژاگه در تهران متولد شده و مارکو مارین در بوسنی.

شماری از بازیکنان نیز یا کاملا خارجی‌تبار هستد و در آلمان به دنیا آمده‌اند، مانند مسعود اوزیل، کارگردان ترک‌تبار تیم ملی در میانه میدان و گونزالو کاسترو، یکی دیگر از مهره‌های کلیدی این تیم؛ یا اینکه دورگه‌ی آلمانی‌خارجی هستند، همچون آئوگو که پدری نیجریه‌ای دارد و یا سامی کدیرا، کاپیتان تیم ملی جوان که پدرش تونسی است.

کدیرا که فدراسیون فوتبال تونس نیز در تلاش جذب وی بوده، در همان سنین نوجوانی ذره‌ای تردید نداشت که اگر بخواهد برای کشوری به میدان برود، این کشور آلمان خواهد بود. او خود می‌گوید: «مسئولان فوتبال در تونس چند بار این موضوع را مطرح کردند، اما من خیلی زود تصمیم‌ام را گرفتم و باید بگویم که پدر تونسی من به اینکه من در تیم ملی آلمان حضور دارم، افتخار می‌کند.»

در دیدار اخیر تیم ملی جوانان آلمان با اسپانیا که در چارچوب مسابقات قهرمانی اروپا انجام گرفت، تنها دو بازیکن در ترکیب آغازین آلمان حضور داشتند که به اصطلاح صددرصد آلمانی بودند: مانوئل نویئر و بندیکت هوودس. البته طبیعی است که زبان مشترک بازیکان آلمانی است، اگر چه بعضی از آن دو یا حتی سه‌زبانه بزرگ شده‌اند.

مانوئل نویئر، دروازه‌بان تیم ملی جوانان آلمان که در خدمت باشگاه شالکه است، به این اشاره می‌کند که همه ملی‌پوشان، با توجه به حضور فرهنگ‌ها و تبارهای مختلف در باشگاه‌هایشان با این پدیده کاملا آشنا هستند. از آن گذشته پیش‌زمینه‌های فرهنگی و همچنین ورزشی نسبتا متفاوتی که یکایک بازیکنان دارند، به کیفیت تیم غنا می‌بخشد و باعث می‌شود و آنها مکمل یکدیگر باشند.

نویسنده: شهرام احدی

تحریریه: بهنام باوندپور