بیانیه اعتراضی کانون نویسندگان به خاطر لغو برگزاری جلسه ماهانه
۱۳۹۲ بهمن ۴, جمعه
جلسه ماهانه "کانون نویسندگان ایران" قرار بود روز سهشنبه (۲۴ دی) در خانه یکی از اعضای این انجمن صنفی برگزار شود. اما بنا بر آنچه در بیانیه آمده است، دو روز پیش از آن ماموران در تماس تلفنی ضمن احضار صاحب خانه به یکی از ادارات وزارت اطلاعات، وی را وادار میکنند جلسه را لغو کند.
کانون نویسندگان ایران در بیانیه خود نسبت به فضای امنیتی علیه اهالی هنر و ادبیات اعتراض کرده و نوشته است: «هنوز جوهر گزارشها و عکسهایی که روزنامهها از دیدار رسمی رییس قوهی مجریه با شماری از نویسندگان و هنرمندان چاپ کرده بودند خشک نشده بود، هنوز صداهایی به باور خوش بشارت امیدواری از آن جلسه را میپراکندند که خبر رسید بار دیگر ماموران امنیتی از برگزاری جلسهی ماهانهی جمع مشورتی کانون نویسندگان ایران جلوگیری کردهاند.»
آزادی، گوهری نایاب
اشاره بیانیه "کانون نویسندگان" به دیدار حسن روحانی، رئيس جمهور ایران با جمعی از هنرمندان در تالار وحدت است که هفته گذشته (چهارشنبه، ۱۸ دی) صورت گرفت. روحانی در این مراسم گفت: «وظيفه دولت مداخله در هنر نيست»، او به نگاه امنيتی به هنر انتقاد کرد و آنرا "بزرگترين اشتباه امنيتی" دانست.
کانون نویسندگان تاکید کرده است که «اگر نگاه خود را از زرق و برق مجالس دولتی و لبخندها و مجامله پیرامون آزادی و هنر برگیریم و به دنیای واقعی نظر بیندازیم در آن هیچ تشکل مستقلی که آزادانه فعالیت کند، نمیبینیم. همه تارانده شدهاند و موسسان و فعالانش یا در زندانند یا ناچار به سکوت شدهاند؛ دستگاه سانسور همچنان فعالانه به کار خود مشغول است و آزادی بیان هنوز گوهری نایاب.»
دم خروس یا قسم حضرت عباس
نویسندگان بیانیه به مشکلات و فشارهای سه دهه اخیر اشاره کردهاند. فشارهایی که مدام افزایش یافته تا جایی که حتی امکان برگزاری جلسات کانون در مکانهای عمومی مثل کافه یا رستوران نیز باقی نمانده است: «خانههای اعضای کانون تنها محل باقی مانده برای ادامهی فعالیتهای کانون بود. با این فرض که خانه مکانی خصوصی است و لابد از هجوم و تهدید باید مصون باشد. اما همین جاها نیز هنگام برگزاری مجمع عمومی بارها به محاصرهی ماموران امنیتی درآمد.»
فعالیت "کانون نویسندگان ایران" هیچگاه با استقبال صاحبان قدرت مواجه نبوده است. اعضای این کانون بارها مورد تعیقب و احضار قرار گرفتهاند و به زندان رفتهاند. نشستهای این کانون بارها لغو شده است. کانون نویسندگان یک تشکل غیردولتی است و اعضایش جز قلم در دست و اندیشه در سر ندارند. برخی از اعضای این کانون حتی به طرزی فجیع کشته شدند.
بیانیه کانون نویسندگان گفته است: «مشکل اساسی نویسندگان و هنرمندان این سرزمین تعریف آزادی نیست بلکه نبودن آن است.» و به این نکته اشاره میکند که «اگر جلسهی دیدار رسمی تعدادی نویسنده و هنرمند با رییس قوهی مجریه نبود، شاید آنچه فهرستوار گفتیم باز ناگفته میماند زیرا که در این سرزمین هر کس به فراخور حال خود از این ستمها بسیار در خاطر دارد. اما همزمانیِ ممنوعیت تشکیل جلسهی جمع مشورتی کانون با برگزاری جلسهی رییس دولت و شماری نویسنده و هنرمند و به ویژه آنچه در آن مجلس گفته شد، این پرسش را پیش کشید که چه رابطهای میان آن آواز سر دادنها پیرامون آزادی و هنر، زیرزمینی شدن اندیشه، آن ابراز خرسندیها و امیدواریها با این تهدید و سرکوب وجود دارد؟»
نویسندگان بیانیه در جای دیگر پرسیدهاند: «چه رابطهای میان آن آواز سر دادنها پیرامون آزادی و هنر، زیرزمینی شدن اندیشه، آن ابراز خرسندیها و امیدواریها با این تهدید و سرکوب وجود دارد؟ چنین دم خروسی را چه طور میشود با قسم حضرت عباس نادیده گرفت؟ مگر میشود از آزادی هنر سخن گفت و در همان حال فعالیت تشکلی چون کانون نویسندگان ایران را که نزدیک به نیم قرن است پرچم آزادی بیان را برافراشته و آزادی را ضرورت ادبیات و هنر خلاق و پیشرو میداند، ممنوع داشت؟»
نویسندگان بیانیه به سیاست یک بام و دو هوای دولت "اعتدال" اعتراض کردهاند که از یک سو در بارهی "الزامی بودن آزادی برای هنر و ادبیات" سخنوری میکند و از سوی دیگر "سرکوب مستقلترین، باسابقهترین و آزادیخواهترین تشکل نویسندگان ایران" را ادامه میدهد.