بنیانگذار نخستین آموزشگاه نابینایان در آمریکا

پدر ساموئل گریدلی هو (Samuel Gridley Howe) صاحب کارخانه‌های کشتیرانی و طناب‌سازی و مادرش از نیکوکاران بنام زادگاه او بود.

او از کودکی بسیار کوشا و درس‌خوان بود و دبیرستان را پیش از موعد در مدرسه برگزیدگان زادگاهش گذراند.

۲۰ ساله بود که رشته پزشکی را با مدرک دکتری به پایان رساند و ۲۴ ساله بود که آمریکا را به سوی یونان ترک گفت تا در آنجا به عنوان سرباز و پزشک جبهه به انقلاب استقلال‌طلبانه مردم یاری رساند.

۲۷ ساله بود که در زادگاهش مطب گشود ولی باز به کمک به یونانیان برای ساختن مدرسه، کلیسا و خانه‌های مسکونی ادامه می‌داد.

۳۰ ساله بود که به اروپا رفت تا به تلاش‌های استقلال‌طلبانه لهستانی‌ها علیه روس‌ها کمک کند. پس از اینکه از زندان دست‌نشاندگان روسیه در لهستان آزاد شد به پاریس و آلمان سفر کرد و با دیدن پیشرفت‌های نابینایان در این دو کشور شیفته تلاش در این زمینه شد.

۳۱ ساله بود که نخستین مدرسه نابینایی به نام پِرکینز را در زادگاهش گشود که شعبه‌های آن تا امروز از سرشناس‌ترین مدارس نابینایان جهان به شمار می‌آیند و به یاد این کار نام ماشین تحریر نابینایان را هم پرکینز گذاشته‌اند.

او همزمان با کار پزشکی‌اش به سرپرستی و آموزش نابینایان می‌پرداخت و شاگردان بنامی به جامعه آمريکا تحویل داد که بلندآوازه‌ترين آن‌ها لارا ویتمن نابغه چندنارسایی بود که با وجود نداشتن حواس بينایی، شنوایی، چشایی و بویایی توانست خط ويژه نابینایان و ناشنوایان را بیاموزد و آموزگار مدرسه هو شود.

چارلز دیکنز، نویسنده سرشناس انگلیسی، یک فصل از سفرنامه "یادداشت‌های آمریکایی"اش را به مدرسه پرکینز و لارا ویتمن اختصاص داده است.

ساموئل گریدلی هو در ۷۵ سالگی در زادگاهش درگذشت.