برگزارى «همايش اجتماعى جهانى» در قاره‌اى تاراج شده
۱۳۸۵ بهمن ۶, جمعه
آفريقا قاره‌اى است كه جهانى سازى در آن مى‌شكند. اغلب دولتهاى آن تحت فرمانروائى برنامه تعديل اقتصادى بانك جهانى و صندوق بين‌المللى پول هستند و با بدهى خارجى می‌سازند و كمك‌هاى عمرانى دريافت ميكنند كه شرايط بازار آزاد و دمكراسى غربى را به آنها ديكته می‌كند.
آفريقا بايد بازارهاى خود را بگشايد و در مقابل آن منابع طبيعى اين قاره به تاراج می‌رود. منابع طبيعى كه در جاى ديگر به رشد اقتصادى كمك می‌رساند و مردم خود اين قاره هيچ نصيبى از آن نمى‌برند. آفريقا به وسيله هشت كشور صنعتى به تاراج می‌رود، آفريقا از سوى اتحاديه اروپا، چين و دولتهاى خود نيز به تاراج ميرود. به همين خاطر هم ديگر جاى درنگ در برگزارى همايش اجتماعى جهانى در آفريقا نبود. كنيا براى برگزارى اين همايش انتخاب شد، كشورى كه نيمى از مردم آن با كمتر از ۲ دلار در روز زندگى می‌كنند و اين همايش در شهرى برگزار شد كه يك سوم از مردم آن در حلبى‌آباد زندگى می‌كنند.
در نايروبى جامعه جهانى مخالف با جهانى‌سازى آموخت كه جهانى سازى چگونه به زبان آفريقائى هجى ميشود. حق مسكن، حق غذا، حق برخوردارى از آب آشاميدنى، حق آموزش و پرورش و اين حق كه اين خواسته ها به گوش جهانيان رسانده شود. اغلب شركت كنندگان آفريقائى مى‌خواستند كه راجع به نيازهاى اساسى در هفتمين همايش اجتماعى جهانى بحث شود و به همين خاطر هم بحث بر سر موضوعاتى چون خواست بستن ماليات موسوم به توبين بر فعاليت‌هاى بازارهاى مالى جهانى، از اهميت كمترى برخوردار شدند.
بدين ترتيب در اين همايش آفريقا به سخن درآمد و همايشى براى آفريقا شد. جامعه مدنى آفريقا با صحبت از كسب نان مانع از اين شد كه اين همايش به برج عاجى براى بحث هاى بى‌نتيجه تبديل شود. هر چند كه طرحى نوين براى حل معضلات سياسى و اقتصادى جهان ارائه نشد، اما در عصر تروريسم و در حالى كه هر روز ديوارهاى جديدى در دهكده جهانى احداث می‌شود، حضور دهها هزار نفر از همه قاره ها در اين هماش، خود با ارزش است. تامين مالى همايش هر روز دشوار تر می‌شود، اما چقدر خوب خواهد بود كه اين همايش كاراكتر دانشگاه بودن خود را از دست ندهد. جائى كه دهقانان بى‌زمين كنيائى با فلزكاران سنديكاليست آلمانى و فعالان محيط زيست هندى در باره تغييرات جوى كره زمين به بحث و گفتگو مى نشيند.
«ساندرا پترس مان» / برگردان: محمود صالحى