«بحث و جدل، پایه اصلی دموکراسی در آلمان است»
۱۳۹۲ مهر ۳, چهارشنبه
بحث بر سر انتخابات مجلس آلمان و نتایج آن، به ویژه ابقای مقام صدراعظمی آنگلا مرکل هم‌چنان ادامه دارد. در این انتخابات، حزب مرکل (دموکرات مسیحی) همراه با حزب خواهر خود در ایالت بایرن (سوسیال مسیحی)، اکثریت نسبی ۵/ ۴۱ درصدی را به دست آورد که نسبت به انتخابات سال ۲۰۰۹، ۷/۷ درصد رشد داشته است. نمایندگان این احزاب در این دوره، ۳۱۱ کرسی پارلمان را اشغال خواهند کرد. برای کسب اکثریت مطلق، داشتن ۳۱۶ کرسی از ۶۳۰ کرسی مجلس فدرال آلمان ضروری است.
واکنش نویسندگان و هنرمندان
نتایج انتخابات در میان روشنفکران آلمان، بازتاب متفاوتی داشته است.
موریس رینکه، یکی از نمایشنامه‌نویسان نام‌آشنای آلمان، به عنوان مثال، از نتایج این انتخابات چندان راضی نیست و اصولا از چگونگی برگزاری کارزار انتخاباتی این دوره و بی‌برنامگی احزاب انتقاد می‌کند. او در گفت‌وگویی با دویچه‌وله می‌گوید: «مسئله‌ی اروپا و وضعیت اقتصادی ـ اجتماعی آن که به‌نظر من خیلی اهمیت دارد، اصلا در این مبارزه‌ی انتخاباتی مطرح نشد؛ نه از جانب مرکل و نه از سوی رقیبش پر اشتاین‌بروک از حزب سوسیال دموکرات.»
به عقیده‌ی موریس رینکه، اصولا این کارزار "بی‌محتوا و شعاری" بود. او در این رابطه می‌گوید: «سوسیال دموکرات‌ها، اصلا برنامه‌ی اقتصادی ارائه ندادند و نسبت به سیاست اروپایی مرکل، موضع نگرفتند. برای همین هم اصلا بحثی صورت نگرفت.»
رقیب اصلی مرکل در این انتخابات، حزب سوسیال دموکرات به رهبری پر اشتاین‌بروک بود. این حزب توانست با رشد ۷/ ۲ درصدی، ۷/ ۲۵ درصد آرای شرکت کنندگان را از آن خود کند و ۱۹۲ کرسی پارلمان را به دست آورد.
رای به ثبات
فریدون زیموگلو، نویسنده‌ی ترک‌تبار آلمانی، نیز از برخورد احزاب سوسیال دموکرات و سبزها به عنوان شریک سیاسی سنتی آن‌ها راضی نیست. به عقیده‌ی او پر اشتاین‌بروک و یورگن تریتین (نامزد سبزها و اتحاد ۹۰) می‌بایست، بلافاصله پس از شنیدن نتایج انتخابات استعفا می‌دادند: «این که راحت بنشینند و بگویند که ما به اهداف خود نرسیدیم، کافی نیست.»
زیموگلو با این حال، خوشحال است که رای‌دهندگان درس خوبی به سبزها و سوسیال‌دموکرات‌ها دادند. به باور این نویسنده، آلمانی‌ها با انتخاب مرکل، به ثبات سیاسی رای داده‌اند: «ثبات به این معنا که وضعیت همین‌طور که هست، ادامه پیدا کند.»
خطر در کمین دموکراسی
کلاوس اشتکه، مدیر "آکادمی هنرها" از بی‌علاقگی حاکم بر جامعه‌ی آلمان نسبت به سیاست انتقاد می‌کند و معتقد است که پیروزی مرکل، نمایانگر روحیه‌ی شهروندان این کشور است. او می‌گوید: «اکثر مردم، نیاز به ثبات واطمینان دارند و مرکل می‌تواند این نیاز را برآورده کند. چون خودش هم در پی درگیری و مناقشه نیست.»
به باور اشتکه، مردم آلمان خیلی "راحت‌طلب" شده‌اند و این خصلت مرکل را می‌پسندند. او در گفت‌وگویی با دویچه‌وله می‌گوید: «ما از سیاست فراری شده‌ایم و در این رابطه به مرحله‌ای رسیده‌ایم که اگر زمانی بوی دعوا و مرافعه به مشام‌مان برسد، فکر می‌کنیم که آسایش‌مان مختل شده.»
مدیر "آکادمی هنرها"، از "غیرسیاسی‌شدن اقشار جامعه در همه‌ی زمینه‌ها" ابراز نگرانی می‌کند و می‌گوید که باید با گسترش آن مبارزه کرد. او بر این باور است که: «انتخابات، یعنی یک تصمیم سیاسی مهم گرفتن و نمی‌شود تنها بر اساس احساسات علاقه انتخاب کرد.»
کلاوس اشتکه به کارکرد رسانهها هم انتقاد دارد و معتقد است که در این دوره، "ارباب مطبوعات" وظایف خود را به خوبی انجام ندادند. او می‌گوید: «رسانهها، دیگر روشنگری نمی‌کنند و این برای دمکراسی خطرناک است.»
خواننده‌ی راضی
هنری اشمیت، خواننده‌ی گروه موزیک "دی پرنتسن"، بر عکس از نتایج انتخابات ابراز رضایت می‌کند و در گفت‌وگویی با دویچه‌وله می‌گوید:«معلومه که می‌شود از بعضی چیزها انتقاد کرد. ولی فکر نمی‌کنم، حالا که مرکل ۴ سال دیگر صدراعظم شده، برای آلمان بدترین وضعیت به‌وجود آمده.» این خواننده‌ی محبوب جوانان، از این که حزب دمکرات آزاد لیبرال‌ها (FDP) که در دولت فعلی آلمان در ائتلاف با حزب دموکرات مسیحی است، نتوانست حدنصاب ۵ درصدی ورود به پارلمان را کسب کند، حیرت کرده است و در عین حال خوشحال هم هست. او می‌گوید: «حزب لیبرال‌ها زیاد جالب نبود!».
این حزب با کسب ۸/ ۴ درصد آرا، بزرگترین بازنده‌ی این دوره‌ی انتخابات شناخته شده است.
رودریگر زافرانسکی، نویسنده‌ی آلمانی، بر عکس، از عدم راه‌یابی لیبرال‌ها به پارلمان ابراز تاسف می‌کند و معتقد است که «سنت لیبرالیسم در آلمان باید حفظ شود، هر چند که FDP در طول دوره‌ی فعالیتش، همیشه هم از این موازین دفاع نکرد.»
رالف جیوردانو، نویسنده‌ی دیگر آلمانی بر این باور است که هر چند مرکل، به عنوان صدراعظم برای ۴ سال دیگر انتخاب شده است، با این حال "تغییرات زیادی" هم به‌وجود آمده است. او در باره‌ی چند و چون این دگرگونی‌ها می‌گوید: «این تغییرات در گستره‌ی احزاب و ترکیب رهبری و کادرهای آن‌ها صورت گرفته است.»