با نفرت مقابله کنیم • تفسیر

این عملی بربرمنشانه است که همه‌ی انسان‌ها را در جهان تکان می‌دهد. قتل خونین کشیشی پیر در کلیسای او در جریان مراسم عبادی، جنایتی است که کهن‌ترین میثاق‌های بشری را به تمسخر می‌گیرد: این‌که مکان‌های مقدس ـ در عصر باستان معابد و سپس کنیسه‌ها و کلیساها ـ باید بطور نامشروط مقدس به شمار ‌آیند و حفاظت و امنیت پناهجویان در آنجا تامین شود.

این عملی بربرمنشانه است که روح فرانسه‌ی زخمی را جریحه‌دار می‌کند؛ این کشور لائیک را که با این همه سرزمینی متاثر از دین است. فرانسه، قدیمی‌ترین دختر روم است. آدمی این روستاها را در نورماندی، بورگوند و ونده می‌شناسد. این مکان‌ها را که در آنها کلیساهای بزرگی ساخته شده‌اند و فقط گاهی یک کشیش پیر می‌تواند در آنجا مراسم عبادی فوق‌العاده‌ای برپا کند، چرا که معنای زندگی او همین است.

دعا بر ضد ترور و خشونت

ژاک آمل که بزودی ۸۶ ساله می‌شد از ۵۸ سال پیش تا کنون در سن‌اتین دو روواری کشیش بود. او حتی ده سال پس از بازنشستگی، در محراب عشای ربانی می‌ایستاد و جامعه‌ی مسیحی منطقه او را مردی با احساس، بی‌پیرایه و مهربان توصیف می‌کردند و به او احترام می‌گذاشتند. او مانند همه‌ی کشیش‌های فرانسوی در ایالات، آدمی فقیر و متواضع بود.

هر دو مرید ترور که به کلیسا هجوم آوردند، از او خواستند که زانو بزند. سپس هنگامی که این مرد پیر خواست از خود دفاع کند، گلوی او را در کلیسا در برابر محراب بریدند. مفهوم "شهادت" توسط اسلامگرایان، به لجن کشیده می‌شود، هنگامی که قتل می‌کنند و خود را "شهید" می‌نامند، در صورتی که جز جنایتکاران انسان‌ستیز چیز دیگری نیستند.

بیشتر بخوانید: داعش مسئولیت حمله به کلیسای نورماندی را برعهده گرفت

اما پیر ژاک آمل بر عکس آنان یک شهید واقعی است. بی‌گناهی که با ایمان خود به هنگام دعا کشته شد. فرانسه هنوز از چنین نمونه‌هایی تکان می‌خورد. اخیرا میدانی در پاریس به یاد هفت کشیش فرقه‌ی تراپیست‌ها نامگذاری شد که در سال ۱۹۹۶ در کوهستان‌های اطلس الجزایر ربوده شده و به شهادت رسیده بودند.

دومینیک لبرو، اسقف اعظم رن، از مرگ این کشیش به هنگام حضور در گردهمایی جهانی جوانان کاتولیک در کراکوف لهستان با خبر شد. او از این خبر تکان خورد و در بهت فرورفت. با این همه جمله‌ی مهمی گفت: «کلیسای کاتولیک سلاح‌های دیگری بجز دعا و برادری میان انسان‌ها نمی‌شناسد». کلیسای فرانسه نیز اکنون می‌خواهد که یک روز را به روزه و دعا اختصاص دهد.

نفرت و مردان پشت‌پرده‌ی آن

چنین رویکردی مصمم است به انتقام روی نیاورد و این اقدام را با اقدام مشابه پاسخ ندهد. کاردینال راینهارد مارکس، رئیس کنفرانس اسقف‌های آلمان نیز اظهارات مشابهی ایراد کرد. او گفت که اقدام سن‌اتین دو رووری می‌بایست نفرت‌پراکنی کند "اما ما با آن مقابله می‌کنیم". به گفته‌ی او باید همه کار کرد که این اقدام خونین باعث خشونت بیشتر نشود.

اما موضوع چشم بستن بر عاملان این واقعه به جای خود باقی‌ست. جنون سیستمی که خود را "دولت اسلامی" می‌خواند و مرگ را به شکل تحریک‌آمیزی جشن می‌گیرد. مسلمانان آلمان مانند ایمن مازیک قتل پیر آمل را محکوم کردند، همچنین دیگر حملات مرگبار روزهای اخیر را. آنان شرکای قابل‌اعتمادی در همزیستی ادیان هستند، اما کاری از آنان ساخته نیست. نفرت و بربریت، مردان پشت پرده‌ی فراوانی دارد. و شمار زیادی نیز که این وحشت را می‌پذیرند.