1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

اورتگا باز هم در صدر كشور فقرزده‌ى نيكاراگو‌ئه

۱۳۸۵ آبان ۱۷, چهارشنبه

انتظار دو روزه‌ براى اعلام نتيجه‌ى انتخابات نيكاراگوئه بسر رسيد و سرانجام رييس‌جمهور جديد انتخاب شد. دانيل اورتگا رهبر انقلابى و رييس‌جمهور پيشين نيكاراگوئه پس از ۱۶ سال سلطه‌ى محافظه‌كاران تحت حمايت آمريكا به پيروزى رسيد. آمريكا كه پيش از اين تهديد كرده بود، در صورت پيروزى وى كمك‌هاى عمرانى خود به اين كشور را قطع مى‌كند، اعلام كرد كه ادامه‌ى مناسبات دو كشور بستگى به پايبندى دولت جديد به اصول دمكراسى دا

https://p.dw.com/p/A5CU
دانيل اورتگا رييس‌جمهور منتخب نيكاراگوئه
دانيل اورتگا رييس‌جمهور منتخب نيكاراگوئهعکس: AP

�د.

دانيل اورتگا كه پيش از اين نيز در صدر جنبش آزاديبخش ساندينيست‌ به رياست جمهورى نيكاراگوئه رسيده بود، به رغم ميل آمريكا بار ديگر رييس‌ جمهور شد. اورتگا عزم راسخى در رسيدن دوباره به اين مقام داشت، بطوريكه سه بار شكست پياپى در بدست آوردن اين مقام نتوانست در عزم او خللى پديد آورد. نه شكست‌هاى انتخاباتى و نه وجود رقباى حزبى مانند شهردار محبوب ماناگوا او را از رسيدن به اين مقام بازنداشت. اورتگا در انتخابات مقدماتى درون‌حزبى رقيب خود را از ميدان بيرون انداخت و خود نامزدى حزب در انتخابات رياست جمهورى را بر عهده گرفت.

گيوكوندا بلى نويسنده‌ى معروف آمريكاى لاتين كه از ياران سياسى سابق اورتگا بود، در باره‌ى خصوصيات او مى‌گويد: استبداد در خون اورتگاست. روش او در حكومت كردن قابل پرسش و خطرناك است. منش و روش اورتگا غيرقابل پيش‌‌بينى است و تمايل به ايجاد ساختارهاى غير قابل انعطاف در او ديده مى‌شود. دانيل مى‌تواند، ديكتاتور جديد ما شود.

گيوكوندا در سال‌هاى دهه‌ى ۹۰ هم‌دوش اورتگا عليه سوموزا ديكتاتور وقت مبارزه كرد. اين مبارزه به پيروزى انجاميد و اورتگا در ابتدا به عنوان رهبر جنبش ساندينيست‌ رياست كشور را در دست گرفت و بعد در سال ۱۹۸۵ با پيروزى در انتخابات رياست جمهورى، رييس‌جمهور كشور شد. اما در سال ۱۹۹۰ ورق برگشت. در انتخابات ۱۹۹۰ در حاليكه حدود ۳۰ هزار نفر در جنگ با ضد انقلابيون نيكاراگوئه معروف به كونتراها كشته شده بودند، ساندينيست‌ها آراء اكثريت را از دست دادند و از آن پس نئوليبرال‌ها قدرت را در دست گرفتند.

اما محرومان نيكاراگوئه از دريچه‌اى ديگر به تحولات كنونى كشور مى‌نگرند. آنان پيروزى اورتگا بر ادواردو مونته‌آلگره رقيب محافظه‌كارش را به فال نيك مى‌گيرند. يكى از آنان در پاسخ به اين پرسش كه چرا طرفدار اورتگاست،‌ مى‌گويد: چون او با محرومان است، در حاليكه مونته‌آلگره‌ى ليبرال با ميليونرهاست. آنها دزدند، مافيايى هستند كه از طرف آمريكا پشتيانى مى‌شوند.

بى‌گمان روش جديد اورتگا در بدست آوردن دل محرومان بى‌نتيجه نبود. در مبارزات انتخاباتى از شركت در مصاحبه يا مباحثه‌ پرهيز كرد و در نطق‌هايش كمتر از طرح‌هاى دولت آينده‌‌اش سخن گفت و بيشتر از آشتى،‌ عشق و صلح سخن به ميان آورد. اورتگا گفت: از خداوند سپاسگزارم كه به ما امكان پيشبرد اين مبارزات را داده است، مبارزه براى صلح،‌ كار و آشتى. امپراتورى جديدى از عدالت برپا خواهد گرديد، اقتصادى همبسته. نيكاراگوئه به جلو خواهد رفت و انقلابى معنوى را تجربه خواهد كرد.

حال كه اورتگا به پيروزى رسيده بايد ديد كه وعده‌‌هايش چگونه عملى مى‌شود. تنها چيزى را كه از هم‌اكنون مى‌توان مسلم پنداشت، اين است كه نيكاراگوئه از اين پس از حمايت ونزوئلا و نفت ارزان اين كشور بهره‌مند خواهد شد و جبهه‌ى مخالفان آمريكا در آمريكاى لاتين وسيع‌تر از پيش خواهد گشت.