انتقال بخشی از نیروهای بریتانیایی از عراق به افغانستان
۱۳۸۷ آذر ۲۱, پنجشنبهبخشی از نیروهای بریتانیایی مستفر در عراق، به جای بازگشت به میهن، در افغانستان مستقر خواهند شد. لندن ضمن ابراز خشنودی از همکاری با ارتش آمریکا، خروج ارتش خود را از عراق تایید کرد. تعداد نظامیان انگلیسی مستقر در عراق، ظرف ۵ سال گذشته به تدریج از ۴۶ هزار نفر به ۴ هزار و ۱۰۰ نفر کاهش یافت.
با اطمینان نمیتوان گفت که در اصل چند کشور در ائتلاف کشورهای طرفدار جنگ عراق شرکت جستند. این ائتلاف از سوی جورج دبلیو بوش، رئیس جمهور امریکا اعلام شد و هدف اصلی آن پشتیبانی از حمله آمریکا به عراق در آغاز سال ۲۰۰۳ بود. حتا در واشنگتن نیز، تعداد کشورهای شرکتکننده بدرستی روشن نیست. این رازی پنهان نیست که از ۴۳ کشور ذکر شده، همه آنها در این ائتلاف شرکت نداشتند. بیشک مهمترین همکار و شریک آمریکا در این جنگ انگلستان بود. تونی بلر، نخست وزیر وقت انگلستان، بیش از ۴۶ هزار سرباز این کشور را برای جنگ علیه صدام حسین به عراق گسیل کرد. از این تعداد، در حال حاضر تنها ۴۱۰۰ سرباز باقی ماندهاند، که آنها نیز باید در سال ۲۰۰۹ عراق را ترک گویند. پس از آن تنها چند صد نفر از نظامیان انگلستان، به عنوان مربیان ارتش عراق در این کشور باقی خواهند ماند.
نیروهای نظامی آمریکا تا سال ۲۰۱۱ در عراق حضور خواهند داشت. در قرارداد جدید امنیتی که در بغداد به تصویب رسید، استقرار نیرویهای ارتش آمریکا در نظر گرفته شده، اما این قرارداد شامل متحدان آمریکا نخواهد بود.
حتا در این قرارداد فعالیت شرکتهای خصوصی امنیتی و حفاظتی نظیر بلاکواتر Blackwater نیز منظور نشدهاست. از متحدان آمریکا در این جنگ، تنها انگلیس باقی مانده است. متحدان دیگر در اصل از عراق خارج شدهاند.
برای مثال نیروهای گرجستان در ماه اوت و نیروهای لهستان در نوامبر امسال بدون سروصدا عراق را ترک کردند. حضور آنان به مانند خروجشان بدون جلب توجه بود. کشور تونگا نیز واحدهای کوچک نظامی خود را به مانند جمهوری آذربایجان و مقدونیه از عراق خارج کرد.
تاکنون لندن برای پایان بخشیدن به ماموریتی ناخوشایند درنگ کرده بود. نوری المالکی، نخست وزیر عراق به یاری گوردن براون، نخست وزیر انگلستان شتافت و در سفر خود به انگلستان از براون به خاطر حضور سربازان این کشور قدردانی کرد و خاطر نشان ساخت که در آینده بدون یاری ارتش انگلستان نیز امور پیش خواهند رفت. ارتش انگلستان مسئولیت جنوب عراق، بویژه بندر بصره را بر عهده داشت. در آغاز به نظر میرسید که انگلیس بهتر از نیروهای آمریکایی در جنوب دست به عمل میزند و ارتش این کشور در زمینه ایجاد نظم و آرامش از آمریکاییان موفقتر است.
اما این سرابی بیش نبود. در بصره نیروهای شبه نظامی تندرو شیعه نفوذ بیشتری پیدا کردند و انگلیس مجبور به ترک بصره و استقرار نیروهای خود در قرارگاهی در فرودگاه شهر شد. نیروهای انگلیس از آنزمان تاکنون، در این قرارگاه مستقر بودهاند.
آرامش نسبی در بصره تنها از زمان ورود نیروهای انتظامی عراق بدین شهر برقرار شد. بعد از آن، حضور نیروهای انگلیسی به هر حال بیفایده و زاید به نظر میرسید. انگلستان همانند آمریکا موفق به عقد قراردادی امنیتی با عراق نشده است. بدین خاطر وضعیت حقوقی ارتش انگلستان پس از پایان اجازه نامه سازمان ملل در سال جاری ناروشن است. شاید که عقد چنین قراردادی در آخرین روزهای سال جاری به انجام رسد، اما ظاهراً درباره مهمترین بخش چنین قراردادی اختلاف نظری وجود ندارد. مهمترین مسئله، یعنی مدت حضور سربازان انگلیسی درعراق، در شرایط کنونی بدل به موضوعی بسیار مشخص و قابل پیشبینی شده است.