افغانستان و گزارش برنامه ى توسعه ى سازمان ملل متحد در مورد اين كشور

در اين گزارش آمده است كه امكانات اوليه ى زندگى مردم افغانستان، مثل فرصت هاى شغلي، درآمدى مناسب، امكانات درمانى و آموزشى بايد هر چه زودتر در اختيار مردم قرار گيرند و همچنين كمك هاى جهانى بايد در اين كشور فقير با نظارت بيشترى مصرف شوند. اما در صورتى كه اين اقدامات انجام نشوند، امكان تبديل افغانستان به كشورى نامطمئن وجود دارد، و اين خطرى ست براى شهروندان اين كشور و مردم سراسر جهان.

گرچه پيشرفت هاى اقتصادى و آموزشى اى كه در چند سال اخير در اين كشور آغاز شده، در اين گزارش مورد تقدير قرار گرفته، و آمده است كه اقتصاد كشور طى سه سال، رشدى حدود ۲۵ تا ۳۰ درصد داشته، اما در ادامه عنوان گشته است كه فقر، نابرابرى اقتصادى و عدم صلحى پايدار مى توانند به تخريب ِ اين دست آوردها بيانجامند. در اين گزارش آمده است كه دولت افغانستان و جامعه جهانى در مقابل مردم اين كشور مسئولند و بايد پاسخگوى اقداماتى كه در اين كشور انجام مى دهند باشند.

برنامه توسعه ى سازمان ملل متحد UNDP در گزارش خود يادآورى گشته كه بيش از سه سال از سرنگونى طالبان گذشته است و هنوز افغانستان ششمين كشورفقير جهان به شمار مى آيد. هنوز امنيتى در اين كشور حكمفرما نيست. شرايط زنان فاجعه بار است. مرگ و مير مادران به هنگام تولد كودكان شان بسيار بالاست. هر ۳۰ دقيقه يك مادر به هنگام تولد كودكش، و يا در اثر عواقب زايمان مى ميرد. اين ميزان ۶۰ بار بيشتر از ديگر كشورهاى در حال توسعه جهان است.

ميانگين سن شهروندان افغانى با ۴۴،۵ سال ، بيست سال كمتر از شهروندان ديگر كشورهاى آسياى مركزى ست. بى سوادى در اين كشور ِ همسايه بيداد مى كند. گرچه حدود سه ميليون كودك افغانى بعد از سرنگونى رژيم طالبان، بار ديگر به مدارس اين كشور روى آوردند، اما بر طبق گزارش كارشناسان سازمان ملل متحد، سيستم آموزشى اين كشور از بدترين سيستم هاى آموزشى در سطح جهان است و فقط ۲۸،۷ درصد مردم ِ بالغ افغانستان سواد خواندن و نوشتن دارند.