اعتصاب غذای نمادین در پنج زندان ایران در اعتراض به اعدام‌ها
۱۳۹۲ آذر ۱۳, چهارشنبه
روز چهارشنبه (۴ دسامبر/ ۱۳ آذر) تعدادی از زندانیان سیاسی در دست کم پنج زندان کشور در مخالفت با اعدام در ایران دست به اعتصاب غذای یک روز‌ه‌ی نمادین زدند.
به گزارش سایت کمپین بین‌المللی حقوقبشر در ایران حدود ۴۵ نفر از زندانیان سیاسی در آستانه چهلمین روز اعدام حبیب الله گلپری‌پور و اسماعیل مامدی، دو زندانی سیاسی کرد در زندان‌های ارومیه وسلماس، امروز دست به اعتصاب غذا زدند.
این زندانیان با صدور بیانیه‌ای در شرح اقدام خود نوشتند: «طی هفتههای اخیر اجرای احکام اعدام توسط افراطیون حاکم بر ایران و قوه قضایه وابسته به آن افزایش یافته است.»
به گفته این زندانیان "اعدام‌های اخیر به خصوص اعدام زندانیان سیاسی-عقیدتی در استان‌های کردستان و سیستان و بلوچستان موجب نگرانی عمیق افکار عمومی، محافل سیاسی و حقوق‌بشری شده است و نکته تأثربرانگیزتر آن‌که این احکام طی دادرسی‌های ناعادلانه و ناشفاف صادر و اجرایی شده است."
این گروه در بیانیه خود می‌نویسد:«متاسفانه قوه قضایه بخاطر سکوت دولت تدبیروامید و قدرت‌های غربی و نیز نادیده گرفتن پیام صلح و آشتی مردم ایران در انتخابات ۲۴ خرداد، همچنان بر نقض سیستماتیک حقوقبشر اصرار می‌ورزد که این امر می‌تواند به رشد ناامنی و خشونت منجر شود.»
در این بیانیه از نهادهای حقوق‌بشری و احمد شهید، گزارشگر ویژه حقوقبشر سازمان ملل متحد در ایران، خواسته شده است تا برای جلوگیری از صدور حکم اعتماد و لغو این مجازات تلاش کنند.
زندان‌های رجایی‌شهرکرج، قزل‌حصار کرج، میناب، کرمان، و ارومیه زندان‌هایی هستند که برخی زندانیان سیاسی در آن امروز در اعتراض عمومی مشارکت داشتند.
مسئول بخش خاورمیانه سازمان عفو بین‌الملل، نیز پیش از این در گفت‌وگو با دویچه وله اعلام کرده بود که تعداد اعدام‌ها در ملأ‌عام در دوره حسن روحانی، رئیس‌جمهور جدید ایران هم ادامه داشته و کاهش نیافته است.
حمایت کانون مدافعان حقوقبشر از تلاش برای لغو اعدام
در همین حال کانون مدافعان حقوقبشر امروز با صدور بیانیه‌ای از راه‌اندازی کارزار "لغو گام به گام اعدام" حمایت کرد.
به گزارش کانون مدافعان حقوقبشر بابک احمدی (نویسنده و مترجم)، سیمین بهبهانی ( نویسنده و شاعر)، علی رضا جباری (نویسنده و مترجم)، فریبرز رئیس‌دانا (اقتصاددان و فعال سیاسی)، پروین فهیمی (فعال حقوقبشر – مادر شهید سهراب اعرابی)، اسماعیل مفتی زاده (فعال حقوقبشر)، محمد ملکی (فعال سیاسی و رئیس اسبق دانشگاه تهران) ومحمد نوری زاد (نویسنده و فیلمساز) فراخوان‌دهندگان اولیه کارزار"لغو گام به گام اعدام" هستند.
در این اطلاعیه آمده است که بعد از انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ سیستم حقوقی ایران تغییر کرد و مجازات‌هایی از قبیل سنگسار، قطع دست و پا، شلاق زدن، اعدام افراد کمتر از ۱۸ سال و ... وارد قوانین کیفری ایران شد.
کانون مدافعان حقوقبشر این موارد را علت حساس شدن جامعه‌ی بین‌الملل به "نقض قانونمند" حقوقبشر در ایران دانسته و افزوده است که علاوه براین در ایران برای بسیاری از جرایم نیز "مجازات مرگ" در نظر گرفته شد تا حدی که ایران بالاترین سرانه اجرای چنین مجازاتی را در جهان دارد.
بنا بر اطلاعیه کانون مدافعان حقوقبشر "معایب سیستم کیفری ایران که علم قاضی را در بسیاری از موارد جایگزین دلایل متقن حقوقی می‌کند نیز، مزید بر علت شده است و به همین دلیل شاهد صدور احکام غیر‌عادلانه ای هستیم که وجدان عمومی جامعه را می آزارد."
این سازمان در نتیجه اعتراض خود را به "تعداد کثیر اعدام‌ها" به‌ویژه اعدام متهمان سیاسی و عقیدتی اعلام کرده و نوشته است: «هم اکنون نیز طبق اطلاعات واصله از داخل زندان‌های ایران بیش از دویست نفر با اتهامات متعدد سیاسی و غیر سیاسی و با قطعیت حکم صادره در نوبت مرگ ایستاده‌اند.»
حمایت گروهی از کارزار لغو گام به گام اعدام
دو روز پیش از اعتصاب نمادین زندانیان در ۵ زندان ایران، تعدادی از نویسندگان و فعالان حوزه فرهنگ با انتشار نامه‌ای حمایت خود را از کارزار "لغو گام به گام اعدام" اعلام کردند.
در نامه‌ای که در حمایت از این کارزار منتشر شد آمد: «هر سال که می‌گذرد، مجازات اعدام در جمهوری اسلامی ایران قربانیان بیش‌تری می‌گیرد. ایران نسبت به جمعیت‌اش، بالاترین رتبه اجرای حکم اعدام را در جهان دارد. تنها در پنج سال گذشته بیش از سه هزار نفر در ایران اعدام شده‌اند.»
در این نامه تاکید شده که مجازات در جمهوری‌اسلامی برای "تنبّه و تربیت مجرم و پیش‌گیری از تکرار جرم نیست". امضاکنندگان نامه هدف از مجازات در ایران، به ویژه مجازات‌هایی مانند شلاق، سنگسار و ... را "انتقام‌جویی و ایجاد ترس در جامعه" خواندند.
به نوشته این گروه " مجازات اعدام مهم‌ترین حربه جمهوری‌اسلامی برای ایجاد وحشت در میان شهروندان" است. آن‌ها به اعدام در ملاء‌عام، اعدام‌های سال‌های پس از انقلاب، کشتار هزاران زندانی سیاسی در ۱۳۶۷، قتل‌های سیاسی ۱۳۷۷، و اعدام‌های ماه‌های اخیر اشاره کرده‌اند.
این گروه خواهان پیوستن شهروندان و نهادها به کارزار " لغو گام به گام اعدام" هستند.