اعتراض به توقيف روزنامه ”شرق” به خارج از ايران نيز كشيده شد
۱۳۸۵ شهریور ۲۲, چهارشنبه
توقيف روزنامه‌ی «شرق» با توجه به موقعيت و تيراژی كه اين روزنامه بدان دست يافته بود، به عقيده‌ی اهل مطبوعات يك خسران بزرگ به شمار می‌آيد. اما مشكل تنها اين نيست كه بخش بزرگى از روزنامه‌خوان‌‌ها در ايران از دسترسى به يك روزنامه جدى و بی‌طرف محروم شده‌اند، بلكه توقيف «شرق» حاكی از وارد شدن روند نقض آزادى بيان و قلم به مدارى جديد است. توقيف ناگهانی «شرق» در خارج از ايران نيز واكنش سياستمداران و آگاهان به مسائل ايران را برانگيخته و موجب اعتراض آنها شده. آنها نه فقط به اين اقدام، بلكه به روش غيرقانونی توقيف نشريات در ايران نيز معترضند و خواهان برخورد جدى با روند نگران كننده‌اى هستند كه در ايران گاه به تندى، گاه كندتر، اما بدون وقفه ادامه دارد. سياستى كه بنا به اعتقاد صاحبنظران حتى تحمل درج اخبار موثق درباره حوادث را هم ندارد چه رسد به انتشار مطالب تحليلى، تحقيقى و انتقادى!
خانم «كلاوديا روت» (Claudia Roth) رهبر حزب سبزهاى آلمان روز چهارشنبه ١٣ سپتامبر با انتشار بيانيه‌اى به اين سياست دولت ايران اعتراض كرده و با اشاره به توقيف روزنامه شرق، ماهنامه «نامه» و نشريات «حافظ» و «خاطره» اين تصميم هيات نظارت بر مطبوعات را كه بدون پشت سرگذاردن مراحل قانونى صورت گرفته سياستى ناميده كه هدفش ايجاد يك فضاى ضد اطلاع رسانى خشن است. او در گفتگويى تلفنى با صداى آلمان گفت:
”نمی‌توان بر اين واقعيت چشم فروبست كه دولت آقاى احمدى‌نژاد تا چه اندازه فشارهاى سياسى در ايران را افزايش داده و اين خطاى بزرگى است اگر غرب تنها نسبت به فعاليت‌هاى هسته‌اى ايران حساسيت نشان دهد و در اين باره سكوت كند كه در اين كشور تا چه اندازه حقوق بشر نقض می‌شود، و از ايران بطور جدى نخواهد از تعرض به حقوق شهروندان و به آزادی‌هاى مدنى دست بردارد.”
رهبر حزب سبزهاى و نماينده مجلس آلمان بستن روزنامه‌هاى معتبر ايران را در راستاى سياستى منسجم ارزيابى می‌كند و معتقد است كه:
”ما با يك حركت سيستماتيك در ايران روبرو هستيم كه با ”درايت” تمام به بستن دهان‌ها كمر بسته است. سياستى نظير آنچه در چين نيز شاهدش هستيم، حركتى كه در اولين و مهمترين قدم براى جلوگيرى از هر شفافيت و اعتراضى، مانع از اطلاع رسانى آزاد می‌شود. اقدام اخير دولت در فيلتر كردن سايت‌هاى اينترنتى و وبلاگها و جمع كردن ماهواره‌ها نيز در همين راستاست.”
خانم روت به ساختار جمعيت ايران اشاره می‌كند و بر اين نظر است كه بخش قابل توجهى از جامعه ايران جوان است، از درصد بالايى از آگاهى و تحصيلات برخوردار است و به همين دليل هم شيفته تفكرى مدرن. او معتقد است سياست حاكم با ايجاد فضاى سنگينى كه در آن نتوان حرف زد تلاش براى زيرفشار قرار دادن همين نيروى جوان دارد. كلاوديا روت سپس به نامه‌هاى رئيس جمهور ايران به جرج بوش و آنگلا مركل صدر اعظم آلمان اشاره كرد و گفت:
”محمود احمدى‌نژاد در نامه‌هاى طولانى خواهان دوئل تلويزيونى با سياستمداران آمريكا و آلمان می‌شود و همزمان شفافيت و آزادى مطبوعات در ايران را بطرز بى‌سابقه‌اى محدود می‌كند. دولت جديد كارى كرده كه حتى يك خودسانسورى بسيار قوى در ايران حاكم شود.”
رهبر حزب سبزهاى آلمان هشدار می‌دهد كه اروپا نبايد نسبت به ادامه اين سياست ساكت بنشيند. او می‌گويد:
”اين خطر بزرگى است كه اروپا بايد با جديت در مقابل بايستاد. ديروز يكى از نمايندگان بلند پايه آمريكا و امروز نيز پاره‌اى سياستمداران بريتانيايى نسبت به اين روند اعتراض كرده‌اند و من فكر می‌كنم كه ما بايد نه فقط در مسئله هسته‌اى، بلكه در باره حقوق بشر نيز مشتركا عمل كنيم. اين موضوعى است كه نه تنها به مردم ايران، بلكه به ما هم مربوط می‌شود.”
خانم روت در پاسخ به اين پرسش كه واكنش دولت آلمان در اين زمينه چگونه است و ايشان چه تلاشهايى كرده اند گفت:
”من از دولت‌مان خواسته‌ام هنگامى كه سخن از ايران در ميان است، برمسئله حقوق بشر چشمش را نبندد بلكه تلاش كند در سطح كل اروپا، در نهادهاى شوراى اروپا اين موضوع را مطرح كند تا پارلمان اروپا نيز نسبت به ايران موضع بگيرد. ما بايد در مجلس آلمان هم در اين زمينه سياست خود را روشن كنيم، بايد بر اين پافشارى كنيم كه رسيدن به يك توافق برسر مسئله هسته‌اى با ايران نبايد معامله باشد برسر حقوق بشر در ايران.”