«از حالا خود را برای مدالهای طلای المپیک لندن آماده میکنیم»
۱۳۸۹ آذر ۱۸, پنجشنبهدویچه وله: آقای بنا سال ۲۰۱۰ میلادی بهعنوان موفقترین سال در تاریخچهی کشتی فرنگی ایران رقم خورد. شما با تیم ملی کشتی فرنگی ایران در بازیهای آسیایی گوانجو چهار مدال طلا آوردید و مانند سالهای گذشته نیز، در مسابقات جهانی کشتی، از کامیابیهای بینظیری برخوردار بودید. راز موفقیت تیم ملی کشتی ایران و کلید موفقیتی که شما به کشتیگیران فرنگیکار ایران بخشیدید چیست؟
محمد بنا
: رمز خاصی ندارد. مهمترین اصل نظم و انضباطی بود که سعی کردیم در وهلهی اول، از زمانی که مربی جوانان بودم به اعضای تیم ملی بدهم و در عین حال آن اعتماد به نفس و آن اعتمادی که میان کادر فنی و کشتیگیران بود و آن خودباوریی که به کشتیگیران دادیم تا بدانند که میتوانند کارهای بزرگی انجام دهند که خوشبختانه همهاینها جواب داد.از دو سال پیش که دوباره من برگشتم، با شروع خوب قهرمانی آسیا در تایلند و بعد دوم شدن تیممان در مسابقات جهانی و البته با کمی بدشانسی در رقابتهای مسکو، در نهایت هم مسابقات بازیهای آسیایی که واقعا بچهها خوب کشتی گرفتند. اگر یکسری شرایط خواسته و ناخواسته بهوجود نمیآمد، حتی بچههای ما این شانس را داشتند که بتوانند هفت مدال طلا برای کشورمان بیاورند.
آقای بنا چرا کشتیگیران هفت مدال طلا کسب نکردند؟
البته ببینید، ما از آنهایی که توقع مدال طلا داشتیم، متأسفانه مدال طلا نتوانستند بیاورند و به آنهایی که درصد کمتری فکر میکردیم، مثل امید نوروزی یا سعید عبدالعلی توانستند کار بزرگی کنند و مدال طلا بگیرند.
من وقتی میگویم هفت مدال طلا، هیچ کسی از سوریان به غیر از مدال طلا توقع نداشت و حتی حمید علیاکبری اگر کمی بیمهری داوران نبود، میتوانست مدال طلا بگیرد و فرشاد علیزاده هم که به خاطر آن دوری چندینماههای که از مسابقات مختلف به خاطر کمر دردش داشت و اگر کمی در کشتی با ژاپن اشتباه نمیکرد، او هم میتوانست صاحب مدال طلا شود.
ما این شایستگی را داشتیم که در هفت وزن بتوانیم صاحب عنوان اول شویم.
همان طور که خودتان اشاره کردید، سطح انتظارات از قهرمان ملی ایران، حمید سوریان، فوقالعاده بالا بود. به نظر شما چه عللی باعث شد که حمید در بازیهای آسیایی گوانجو نتواند انتظارات را برآورده کند؟
من مسئلهی حمید را برای نرسیدن به مدال طلا "روزش نبودن" میدانم. یعنی برای هر قهرمانی بزرگی، اگر به تاریخ کشتی نگاه کنید، این موضوع وجود داشته است. من در مسابقات مختلف دیدم. مثلا سال ۲۰۰۶ چین، علیرضا حیدری را دیدم برای عنوان سومین روزش نبود. مراد محمدی را در دانمارک ۲۰۰۹ دیدم. کسان دیگری را هم دیدم.
حمید هم در مسابقات آسیایی روزش نبود. یعنی شرایطی که از دو سه روز قبل برایش بهوجود آمد، مثلا بیخوابی و یکسری شرایطی که نباید بهوجود میآمد و قرعهی تقریبا سختی که در دورههای اول داشت. البته این نمیتواند دلیلی برای توجیه باشد، چون او یک قهرمان بزرگ است. ولی در مجموع روز حمید نبود.
ولی من به مردم خوبمان قول میدهم که حمید با قدرت برگردد و در مسابقات جهانی استامبول بتواند مدال طلا بگیرد و همین طور در مسابقات المپیک لندن صاحب خوشرنگترین مدال کند.
در ورزش حرفهای در کنار بلد بودن فرهنگ پیروزشدن و شادی کردن، همچنین ورزشکاران حرفهای باید فرهنگ باختن و قبول کردن باختن را نیز بلد باشند. در رقابتهای کشتی بازیهای آسیایی گوانجو مشاهده شد که برخی از مسئولان کشتی ایران علنا به مطبوعات گفتند که با چشم خودشان دیدهاند که در رختکن مسئولان تیمهای ملی کشورهای دیگر به داور مسابقات رشوه و پول دادند. آیا این استدلال از دیدگاه شما مورد تأیید قرار میگیرد یا نه؟
البته این مطلبی که میگویید، من با چشم خودم ندیدم. ولی خدا شاهد است در رابطه با مسائل زدوبندی که وجود دارد، در مسائل داوری، البته نه تنها در رشتهی کشتی بلکه در همهی رشتهها، این مسائل وجود دارد. به غیر از اشتباهات غیرعمدی که امکان دارد ناخواسته داوران انجام دهند.
متأسفانه بعضی مواقع این مسائل وجود دارد. ولی اینکه من ببینم یا بگویم مستقیما رد و بدل شدن پول در همان صحنهی مسابقات انجام شده، نه، من اصلا یک چنین چیزی را ندیدم.
اگر برای دستاوردهای کشتی فرنگی ایران در سال ۲۰۱۰ یک جمعبندی کلی کنید و چشماندازی را برای سالهای آینده نشان دهید، به چه نتیجهای میرسید؟
من فکر میکنم که سال ۲۰۱۰ شیرینیها و تلخیهای زیادی داشت، ولی در مجموع من همیشه فکر نهایت کار را میکنم. این که نهایت کار همین مسابقات بازیهای آسیایی بود و یک شیرینی خوبی برای هم کشتی فرنگی و هم کشتی آزاد داشت و امیدوارم که این شیرینی در حساسترین سال این چهار سال ، یعنی ۲۰۱۱ که گزینشی المپیک هم است، خوب آغاز شود و خوب به پایان برسد.
همچنین امیدواریم با آن برنامهریزییهایی که ما داریم برای سال ۲۰۱۱ که به خوبی به سال ۲۰۱۲ برسیم، انشاالله تمام آن ساعات و روزهایش با دعای خیر مردم به خوشی تمام شود.
چه هدفهایی را برای بازیهای المپیک ۲۰۱۲ لندن از الان تعیین کردهاید؟
ماههای سختی در انتظار کشتی است و من امیدوارم با امکاناتی که در اختیار کشتی قرار میگیرد و همدلی و وفاقی که بین جامعه کشتی و همهی آنهایی که برای رسیدن به هدف مطلوب در المپیک لندن تلاش میکنند، به مدالهای خوشرنگ در این رقابتها برسیم. من برای خودم و کشتی فرنگی افق روشنی در المپیک ۲۰۱۲ لندن میبینم.
در پایان این گفتوگو برمیگردیم به پرسش اولمان از شما آقای بنا. بسیاری از کارشناسان کشتی ایران براین باورند که یکی از دلایل موفقیت شما در تیم ملی کشتی فرنگی ایران، در کنار میدان دادن به جوانها، همچنین انتقال این احساس به کشتیگیران است که هیچ وقت خودشان را به عنوان عضو فیکس تیم ملی نبینند و همیشه کوشش و همت کنند که در ترکیب اصلی قرار گیرند و حتی حمید سوریان هم از این قاعده مستثنی نیست. نظر شما در مورد این دیدگاه چیست؟
صددرصد. ببینید، مسئله این است که چون من خودم شخصا در پانزده سالگی قهرمان ایران شدم، در هفده سالگی قهرمان تیم ملی بزرگسالان شدم، میدانم یک جوان در این سن و سال چه شایستگیهایی در وجودش هست. به خاطر همین من به جوانها اعتقاد دارم. البته در کشتی بزرگسالان خوب بودن به سن و سال نیست.
من به همه اعتقاد دارم، به همه میدان میدهم و خیلی راحت میتوانم با یک کادر فنی خوبی که دارم، مهرههایی را که میتوانند به کشتی کمک کنند سوا کنم. چون اگر نگاه کنید، ما اگر قاسم رضایی را از دست دادیم، بلافاصله علی اکبری آمد. بعد در آسیایی بابک قربانی آمد. اگر سامان را از دست دادیم، بلافاصله عزیز اخلاقی آمد و بعد هم طالب نعمتپور آمد.
در تمام اوزان به همین ترتیب کار میکنیم، میدان میدهیم به نفراتی که میدانیم شایسته هستند و آنها هم باید بدانند که فقط میتوانند بهعنوان یک کشتیگیر و سرباز در اختیار تیم ملی کشتی فرنگی باشند و همهشان باید بدانند که در کشتی فرنگی هیچ بزرگی وجود ندارد، به جز کشتی فرنگی.
برای شنیدن فایل صوتی گفتوگو با محمد بنا، لینک پایین صفحه را کلیک کنید.