ارتش اتحاديه اروپا
۱۳۸۳ آذر ۳, سه‌شنبه
اتحاديه اروپا با اعلام رسمى ايجاد ۱۳ واحد نظامى يك گام ديگردر جهت سياست خارجى و دفاعى مشترك برداشته است. مدافعان طرح تشكيل اين ارتش اكنون به شعف آمده اند كه” اروپا بالاخره بازوى لازم براى به كرسى نشاندن خود در دنيا را بوجود آورد. بازويى كه در شرايط كارا نبودن سياست بايد بكار گرفته شود.
ايده يك ارتش مستقل اروپايى، فكرى است قديمى به قدمت خود اتحاديه اروپا. بعد از شروع جنگ سرد و هنگاميكه پيمانهاى ناتو و ورشو خط نظامى اروپا را تعيين ميكردند، ايده يك ارتش اروپايى قدرت گرفت. و زمانى كه اروپايى ها ناتوان ازحمله مستقل به يوگوسلاوى سابق چه به لحاظ سياسى و چه نظامى، چشم براه كمك آمريكا و پيمان دفاعى آتلانتيك شمالى ماندند، اين فكررشد كرد كه اروپا بايد دراين زمينه خود را مجددا سازماندهى كند.
با ماموريت پليسى در مقدونيه، به عهده گرفتن نقش سپاه حافظ صلح در بوسنى هرزه گوين درماه آينده و ماموريت آرتميس در كنگو در تابستان سال گذشته اتحاديه اروپا قصد دارد ثابت كند كه به لحاظ نظامى به يك قدرت قابل تبديل شده است.
تحت تاثير حمله نظامى آمريكا به عراق، كشورهاى آلمان، فرانسه، بلژيك، و لوكزامبورگ در سال ۲۰۰۳ در بروكسل گرد آمدند و خواهان همكارى نظامى نزديكترى با يكديگر شدند. چيزى كه با انتقاد شديد آمريكا مواجه شد. در طول سال گذشته بريتانيا نيز به اين همكارى پيوست.
آلمان، فرانسه و بريتانيا بر سرطرح ”گروه هاى ضربت” با يكديگر توافق كردند كه ساختارآنها تقليدى از همان ساختارنيروهاى ناتواست. رهبرى اين نيروها در ماموريت هاى مختلف يك هسته فشرده اتحاديه اروپاست كه درمركز اصلى ناتو استقراردارد. و سرفرماندهى ناتو همزمان فرماندهى ارتش اتحاديه اروپا را نيز برعهده دارد. با وسواس تمام به اين مسئله دقت ميشود كه ساختار هاى موازى در كنار يكديگر ايجاد نشوند. از آنجا كه ناتو هم درحال تشكيل گروه هاى ضربتى است، بنا براين به يك مدل دوره اى پيچيده نياز است كه همزمان نيروهاى ناتو و اتحاديه اروپا براى انجام يك ماموريت واحد آمادگى خود را اعلام نكنند.
در ”گروه هاى ضربت” ميتوان نطفه يك ارتش واقعى اروپايى را مشاهده كرد كه درآينده در آن ارتش هاى ملى زمانى مستحيل ميشوند. اما در حال حاضر براى حضور نظامى اين نيروها هنوز موانع بزرگى بر سر راه است. يكى اينكه در هرمورد اعزام نيروبايد راى موافق همه كشورهاى عضو و داشتن ماموريت رسمىاز سوى سازمان ملل وجود داشته باشد. به اين موانع بايد مشكلات تكنيكى را نيز اضافه كرد. براى واكنش سريع اروپا بجز انگلستان داراى هواپيماهاى لازم نيست. تجهيزاتى كه ناتو از آن برخوردار است در اختيار اتحاديه اروپا نيست.
اكنون سالهاست كه وزراى دفاع اروپا از لزوم بهبود تجهيزات نظامى سخن ميرانند. و بالاخره سياستمداران امور امنيتى اروپا نيز كم كم به اين واقعيت پى برده اند كه بازوى نظامى مخارجى هم در بر دارد.