هوشنگ ظريف در سال ۱۳۱۷ در تهران در خانواده هنردوستی زاده شد. نخست تار را نزد موسی معروفی آموخت، سپس به هنرستان موسيقی ملی رفت و ۲۰ ساله بود كه از آن هنرستان فارغ‌التحصيل شد و در همان جا به پرورش شاگرد پرداخت.
با تشكيل اركستر سازهای ملی از نوازندگان هميشگی و محبوب آن گروه شد و تا انقلاب ۵۷ در آن اركستر درخشيد و در كنار آن، آثار علينقی وزيری را از خود استاد و آفريدگار آن اثرها بهتر نواخت و ضبط كرد.
او اجراهای بسیاری با گروه پایور، به سرپرستی فرامرز پایور و با خوانندگان سرشناسی نظیر نادر گلچین، عبدالوهاب شهیدی و محمدرضا شجریان داشت و به همراه این گروه، کنسرت‌های بسیاری در کشورهای اروپایی و آسیایی به اجرا گذاشت.
آثار نواخته او از كارهای ديگران گرفته تا بداهه‌های خودش چنان شسته رفته نواخته شده‌اند كه می‌شود از آنها به عنوان درس و تمرين تار بهره گرفت.
او در عين دقت و ظرافت در نوازندگی، از شيرين‌نوازان برجسته تار بود و همين موضوع، ساز او را دلنشين و كم‌مانند ساخته است.
او پس از انقلاب هم به پرورش شاگرد ادامه داد و اگرچه غير رسمی ولی چندين قطعه ماندگار در برنامه‌های خصوصی اجرا و ضبط كرد.
از شاگردان به‌نام او می‌توان به حسین علیزاده، داریوش طلایی، ارشد طهماسبی و حمید متبسم اشاره کرد.
هوشنگ ظریف دارای مدرک درجه یک هنری بود و به مدت شش سال عضو هیئت مدیره خانه موسیقی ایران و چهار دوره، رئیس هیئت مدیره کانون نوازندگان سازهای ایرانی در خانه موسیقی بود.
قطعه‌ای كه در آغاز و پايان پادکست این هفته "آواهای کم‌شنیده از دیروز تا امروز" می‌شنوید "ژيمناستيک" در مايه دشتی اثر علينقی وزيری است.
این نوازنده چیره‌دست تار در ۱۷ اسفند ۱۳۹۸ در سن ۸۱ سالگی به علت ایست قلبی درگذشت. مراسم خاکسپاری او به علت همه‌گیری کرونا به صورت خصوصی در قطعه هنرمندان بهشت برگزار شد و او را در کنار آرامگاه حسین دهلوی به خاک سپردند.
پادکست این هفته "آواهای کم‌شنیده از دیروز تا امروز" را بشنوید و مثل همیشه برای ارتباط با ما و رساندن نظرها، پیشنهادها و انتقادهای خود از طریق ایمیل ava.persian@dw.com تماس بگیرید.
در پادکست‌های هفتگی ترانه‌ها و آهنگ‌هایی را به شما معرفی می‌کنیم که کمتر شنیده‌اید. اگر "دیروزی" هستید با آواهای امروزی و اگر "امروزی" هستید با آواهای دیروزی بیشتر آشنا می‌شوید.