آغاز مبارزات انتخاباتى در اسراييل
۱۳۸۴ اسفند ۱۶, سه‌شنبه
اهود اولمرت در رأس حزب كاديما قرار گرفته است، كه طبق نظرسنجيها بيشترين شانس را براى پيروزى در انتخابات دارد. حزب ”كاديما“ را نخست وزير آريل شارون تاسيس كرد، كه از روز ۴ ژانويه تاكنون بخاطر سكته‌ى مغزى در كوما به سر مى‌برد.
حدود سه هفته به انتخابات مجلس نمايندگان در اسراييل مانده و ”مرحله داغ“ مبارزات انتخاباتى در اين كشور فرارسيده است. اما در واقع هنوز آنچنان كه بايد مبارزات انتخاباتى داغ نشده است. نه تنها بخاطر اينكه نخست وزير آريل شارون كه بنيان‌گذار حزب كاديما هم هست، همچنان در كوما به سر مى‌برد، بلكه چون جانشين او اهود اولمرت نتوانسته يك مبارزه انتخاباتى واقعى را برنامه‌ريزى كند.
اولمرت نخست در نظر داشت كه در برابر حزب سوسيال دمكرات ”كار“ و نيز در برابر حزب قديم خود ”ليكود“ به عنوان مبارزى مصمم‌تر در راه صلح عمل كند. اما اينك همچون ديگر رقيبان خود نشان مى‌دهد كه اطمينانى ندارد كه در زمانى نزديك بتوان به صلح دست يافت.
از زمانى كه جنبش اسلام‌گراى حماس در انتخابات فلسطينيان پيروز گشته و قرار شده كه به زودى بر سر قدرت بيايد، در اسراييل اجماعى ملى بوجود آمده در اين باره كه با حماس نمى‌توان مذاكره كرد. دولت اولمرت بار ديگر كشتار هدفمندانه فلسطينيان تندرو را از سرگرفته است و اگر در آغاز تنها وابستگان به سازمان جهاد اسلامى زير ضرب بودند، حال در بيت‌المقدس تهديد مى‌كنند كه اگر حماس از خشونت دست نكشد، نخست وزير برگزيده حماس، اسماعيل هنيه را نيز خواهند كشت.
اينكه نتيجه انتخابات اسراييل چه خواهد شد، پاسخى نمى‌دهد به اينكه روند صلح با فلسطين چگونه خواهد بود. از جمله به اين خاطر كه از كاديما همان شنيده مى‌شود كه از حماس مى‌شنويم. ”نقشه راه“ كه طرح آن را اتحاديه اروپا، سازمان ملل متحد، امريكا و روسيه داده بودند، مرده است. همزمان اولمرت اعلام كرده است كه چند شهرك ديگر را در كرانه باخترى رود اردن تخليه مى‌كند و جلوى گسترش شهركها را در اين منطقه مى‌گيرد. پول آن را مى‌خواهند صرف توسعه شهرهاى خود اسراييل كنند.
چيزى كه در نگاه نخست تعجب‌انگيز به نظر مى‌رسد، دو دليل دارد: از يك سو اولمرت مى‌خواهد آن خطى را دنبال كند كه شارون در نوار غزه دنبال مى‌كرد: شارون در نبود شريكى در ميان فلسطينيان بدون هيچ گونه هماهنگى با آنان تصميم به عقب‌نشينى از كرانه باخترى رود اردن گرفت.
دليل دوم اما اين است كه اولمرت تلاش مى‌كند تا طرفدارانى در ميان مردم فقير اسراييل براى حزب كاديما پيدا كند، بخصوص در ميان خانواده‌هاى مهاجر از كشورهاى شرقى كه اميد خود را به امير پرتز Amir Peretz بسته‌اند كه در راس حزب كار قرار دارد. پرتز اهل مراكش است و پيش از اين شهردار يكى از شهرهاى محروم و در حال توسعه در جنوب كشور بود. و اولمرت مى‌خواهد به انسانهاى آنجا بگويد كه اين پرتز نيست كه مى‌تواند شما را از فقر نجات بدهد بلكه اين ماييم. اولمرت چندان هم اشتباه حساب نكرده است ، چون او پيش از اين شهردار بيت‌المقدس بود، شهرى كه با مشكلهايى مشابه برخى شهرهاى در حال رشد روبرو بود. و اولمرت توانسته بود به عنوان شهردار بيت‌المقدس تواناييهايى از خود نشان دهد.
در برابر اولمرت و پرتز، رهبر ليكود بنيامين نتانياهو با مشكلى نسبتا بزرگ روبروست: نتانياهو به عنوان وزير دارايى نتوانسته دل فقيران كشور را بدست آورد و بعنوان نخست وزير در سالهاى ۱۹۹۶ تا ۱۹۹۹ نشان داده است كه چقدر مصمم است تا جلوى سازشى صلح‌آميز با فلسطينيان را بگيرد. نتانياهو در بهترين حالت محبوب تندروان خواهد بود و ضامن اينكه سازشى با فلسطينيان صورت نخواهد گرفت.
بدين خاطر در مبارزات انتخاباتى اسراييل بار ديگر در درجه نخست مسائل اقتصادى مطرح هستند. و بار ديگر هم بدين توجه نمى‌شود كه حل مسائل اقتصادى با وضعيت امنيتى و نبود صلح در پيوند است.