۲۰ سال بعد از فروپاشي ديوار برلين

آلمان در يك دولت وحدت يافته است، اما قسمي كه فريدريش شورليمر تاكيد مي كند، هنوز تفاوت هاي زيادي ميان دوبخش شرقي وغربي آن موجود است. شورليمر دانشمند الهيات است که سالهاي زيادي در اپوزيسيون در نظام سوسياليستي آلمان پيشين (DDR) فعال بوده است. او مي افزايد:

"هنوزهم مانند قبل ميان ما نامتوازني هاي بزرگي وجود دارد و همديگر را کمتر درک مي نماييم. اما (هردو طرف) با هم رشد مي نمايند. من فکر مي کنم، در مدت بيست سال ما به آن نايل خواهيم شد."

جملات او محتاطانه تر از اظهارات ويلي برانت، صدراعظم پيشين آلمان و رهبر حزب سوسيال دموکرات آلمان در سال 1989است که گفته بود:

"آن چه به هم ديگر تعلق داشته باشد، باهم رشد مي يابد." افق هاي زماني تا حد زيادي نسبت به هيجان زمان چرخش (وحدت دو بخش آلمان) گسترش يافته اند. شورليمر مي گويد:

"بعداز شوروشوق زياد براي يکديگرکه بيست سال قبل وجود داشت، حالا يک نوع رخوت به وجود آمده است، ياعادي گشتن روند يکجا شدن به قدم هاي خيلي آهسته."

هيلموت کوهل صدراعظم آن وقت نيز به فکر بطي بودن سرعت نيفتاده بود، زماني که در سال 1990 به آلماني هاي شرق وعده داد:

"ما مشترکاً يک کشور شگوفايي را ايجاد خواهيم کرد."

زير ساخت آلمان شرق نوسازي شد. شاهراه ها و جاده ها ميان شهر ها توسعه يافتند. مراکز شهر ها ترميم و منازل اعمار و بازسازي شدند. ساختمان هاي بزرگي که قدرت سمبوليک دارند، مانند کليساي بزرگ ”دوم” و موزيم هاي برلين و يا کليساي ”فراوين کيرشه” در شهر دريزدن دوباره اعمار شده و ساختمانهاي چون ”پالاست دير رپوليک” ("قصر جمهوريت") و ساختمان هاي رهايشي کانکريتي که سمبول جمهوريت آلمان شرق بودند، تخريب شدند.

در طي چهار ونيم دهه بعد از ختم جنگ (1945 تا 1990) چهار ونيم ميليون انسان آلمان شرق را به جانب غرب ترک گفتند. اکثر آنها تا به اعمار ديوار برلين در سال 1961. ديوار برلين در سال 1989 بر اثر فشار جنبش اعتراضي در نظام سوسياليستي DDR از بين رفت؛ طرفداران اين جنبش قبل از همه در راستاي آزادي مسافرت به خارج كشور دست به تظاهرات زدند. ازآن زمان به بعد تعداد باشندگان شرق آلمان هنوز هم به ۱،۵ ميليون تقليل يافته است. خانم انگيلامرکل در سوم ماه اکتوبر 2009 سالروز اتحاد آلمان اظهار داشت:

"رويداد هاي آن زمان مربوط به به گذشته ها نمي شود، نه به حادثه اي که به يک دوره خاتمه بخشيده است. اين امر بيشتر مربوط به آغاز يک عصر نوين آزادي و شفافيت مي شود وما در وسط آن زندگي مي كنيم."

در سال 1990 در دولت آلمان شرقيDDR (بدون برلين شرق) در حدود ۱۴،۵ ميليون انسان زندگي مي کردند و حالا فقط 13 ميليون در آنجا زندگي مي كنند. البته همه ساله هزاران تن از غرب بدان جا کوچ مي کنند، اما به طور آشکاري انسانهاي بيشتري سعي مي كنند تا به غرب آلمان بيايند. در سال 2008 در حدود 50.000 نفر نقل مکان کرده اند.از همه بيشتر جوانان تعليم يافته از شرق به غرب مي آيند. تنها والدين وافراد ضعيف جامعه در آنجا باقي مي مانند.

فوك/انوش

ويراستار:مبلغ