کورس ویژه زبان آلمانی برای مهاجران نابینا

رکان دولمز، جوان ۲۸ ساله عراقی می خواست در رشته حقوق تحصیل کند و قاضی بشود. اما او پس از انفجار یک نارنجک در دهوک، شهری در شمال عراق، بینایی و بازوی راستش را از دست داد. رکان در آن زمان ۲۰ سال داشت.

امروز رکان در صنف درس ویژه نشسته و با دست چپ بر یک نوع ماشین تایپ مخصوص نابینایان تایپ می کند.  او دوباره به آرزویش که بسیار دور به نظر می آمد، نزدیک شده است. رکان در ناحیه رودر بروخ واقع در هانوفر زبان آلمانی یاد می گیرد و رویای تحصیل در رشته حقوق را در سر می پروراند. یولیا باسکه، معلم رکان با افتخار می گوید: «او بهترین شاگرد من است».

در آلمان شمار اندکی از مهاجران نابینا یا کم بین هستند و به همین خاطر کورس های ویژه برای آن ها فقط در چهار شهر آلمان عرضه می شود. رکان خوش شانس بود که مقیم یکی از این چهار شهر شده است. 

افزون بر هانوفر، در سه شهر هامبورگ، کمنیتس و اشتوتگارت نیز چنین کورس های ویژه ای وجود دارد.

خانم یولیا باسکه در سال ۲۰۱۷ با دو نفر دیگر در هانوفر «اکادمی آموزش برای شرکت در فعالیت های اجتماعی» را باز کرد. در این اکادمی آن ها برای مهاجران کورس های عادی زبان آلمانی عرضه می کنند.

اما از آن جایی که خانم باسکه در محیط پیرامونش ارتباطات زیادی با اشخاص نابینا و یا کم بین دارد، فکر برگزاری کورس های ویژه برای این گروه از مهاجران برایش پیدا شد. 

باسکه و همکارانش با کمک های مالی شرکت های آلمانی و با حمایت اداره مهاجرت و پناهندگی آلمان، کمپیوتر، دستگاه های مخصوص برای خواندن صفحه کمپیوتر، کی‌بورد برای خط بریل (خط نابینایان)، نرم افزار مدرن و دیگر ابزارهای کمکی دریافت کردند. به این وسیله از ۱۳ فرد نابینا یا کم بین در دو کورس به خوبی حمایت می شود.

 اشخاص کم بین می توانند صفحات کتاب را در صفحه کمپیوتر با بزرگ سازی زیاد نگاه کنند و و یا با فشار دکمه از سیستم تبدیل متن به گفتار استفاده کنند. در این صورت متن صفحه برای آن ها خوانده می شود. از اشخاصی هم که مانند رکان کاملا نابینا هستند، با استفاده از وسایل دیگری حمایت می شود.

خانم باسکه می گوید، برخی از اشخاص کم بین که قبلا در کورس های عادی شرکت کرده اند، نتوانسته اند درس را به خوبی تعقیب کنند. اما حمایت ویژه در این اکادمی نتایج موفقیت آمیزی داشته است. و تسلط این شاگردان بر زبان آلمانی پس از دو ماه شرکت در این کورس رضایت بخش است.

به گفته خانم باسکه انگیزه این گروه از مهاجران برای یادگیری زبان آلمانی بسیار قوی است. او می گوید که حتی در گرمای شدید تابستان هم همه این شاگردان در کورس ها شرکت کرده و «حتی نمی خواستند وقفه داشته باشند».

آن ها متوجه هستند که چنین کورسی یک شانس بزرگ برای این پناهجویان است تا بتوانند احتیاجات زندگی روزمره شان را در آلمان به طور مستقل رفع کنند و سرانجام کار پیدا کنند.

این مساله در مورد راکان نیز صدق می کند. او دو سال پیش با برادرانش از عراق فرار کرد و خود را طی یک سفر خطرناک از طریق ترکیه، بحیره مدیترانه، یونان و مسیر بالقان به هانوفر رساند. اما رکان در سرپناه های پناهجویان احساس بی فایدگی و بی ارزشی می کرد.

یولیا باسکه درباره رکان می گوید: «او به شدت شوک زده شده بود و فکر خودکشی در سر داشت».

حالا با شرکت در کورس زبان آلمانی زندگی برای رکان پرمعنا شده است. در پایان این کورس، شرکت کنندگان باید در امتحان زبان شرکت کنند و به این ترتیب امکان پیدا کردن فرصتی برای یادگیری یک حرفه به طور مثال در مرکز آموزشی ایالتی برای نابینایان را پیدا می کنند.

رکان می خواهد همه مدارک لازم را به دست بیاورد تا بتواند در رشته حقوق به تحصیل آغاز کند. و یولیا باسکه می گوید: «به نظر ما این (هدف) کاملا واقع بینانه است».

Me, af (epd)

این تصاویر مربوط به سال ۲۰۱۶ است.