کنفرانس خود قرباني کردن زنان درافغانستان

خود سوزي زنان درافغانستان ازدست ستم واسارتهاي تحميلي چنان ابعاد گسترده اي به خود گرفته است که به ابتکارموسسه آلماني کنفرانس بين المللي سه روزه اي دراين مورد به روزسه شنبه درکابل پايتخت افغانستان آغازگرديده است. موضوعات برنامه مجله حقوق بشر پيرامون اين همين پديده تکاندهنده درافغانستان مي چرخند.

سوختگان واطبا معالج درمورد خود سوزي زنان درافغانستان چه مي گويند؟

" پيش خود فکرکردم چاره ديگري ندارم . نمي خواستم نزد پليس بروم ، خودم هم نمي توانستم مکشلم را حل بکنم "

درست اين گفته ي تورپيکي زن 25 ساله اي است که درشفاخانه هرات بستري مي باشد. هم شوهرش وهم پسراندرش ويرا لت وکوب مي کردند. تورپيکي که اشک ازچشمانش جاري است، مي گويد که بعضاً با سنگهاي بزرگي مورد ضربت قرارمي داده اند. وقتي که او به شوهرش مي گفته است تا به پسرش بفهماند که ازلت وکوب وي دست بکشد ، او با بي اعتنايي مي گفته است:

" بزنيش "

او مي گويد :

" شوهرم بايد فکرمرا بکند. هرگاه اواين کاررانکند، من ازاو طلاق مي گيرم . من ديگراين حالت را تحمل نمي توانم ."

مرجان سيزده ساله نيز خود را آتش زده است. 75% بدن وي سوخته است. او دربسترشفاخانه درحالي که سرتا پايش با بانداژها پيچيده شده است خوابيده است.

همايون عزيزي جراج موظف بخش سوختگيهاي شفاخانه عمومي هرات مي گويد ، سال گذشته خواهرمرجان که 14 سال داشت به همين ترتيب خود را سوخته بود ودرنتيجه پدرود حيات گفت .

هرات ازجمله ولايات افغانستان است که بيشترين شمارزناني را دارد که خود را آتش زده اند. درسال 2001 هنگامي که طالبان سقوط کردند ومهاجران دوباره به وطن برگشتند، شمارخود سوزيهاي زنان روبه افزايش گذاشت. هرات درسال 2004 با 196 حادثه خود سوزي زنان دراوج اين تراژيدي تکاندهنده قرارداشت. درسال 2005 شمارخود سوزيها به 162 واقعه پايين آمد. امسال تعداد خود سوزيها 53 مورد کاهش يافته است.

داکترعزيزي مي گويد: درگذشته ها با اين مسئله به مثابه يک حادثه جرمي برخورد نمي شد ولي حالا مي شود. عزيزي درمورد اسباب اين خود سوزيها مي گويد:

"ما نتوانستيم دلايل آن را پيدا کنيم ، دربسياري موارد دلايل زيادي وجود دارند."

خود مرجان که سيزده سال دارد ، مي گويد که " تکليف رواني داشته است" ونمي تواند به خاطربياورد که چه چيزي برايش اتفاق افتاده است.

زهرا، مادرمرجان نيزمي گويد:

" من رختها را بالاي تناب مي انداختم که بمن گفتند زهرا خود را آتش زده است"

زهرا مي افزايد:

"ما رختها را رويش انداختيم تا آتش آرام شود "

خانواده مرجان بسيارفقيراند. آنها شش برادروسه خواهرمي باشند. زهرا براي به دست آوردن معاش پشم گوسفند را مي شويد وشوهرش کالاها را ازدکاني به دکان ديگرمي برد. امسال مرجان براي آنکه با مادرش کمک کند، مجبوربه ترک مکتب شد.

داکترعزيزي جراح معالج مي گويد:

" وقتيکه زنان ومردان ناخوان باشند، آنها وسيعاً فکرکرده نمي توانند، ازاينروآنها نمي توانند مشکلات شان را حل بکنند. آنها تصميم مي گيرند که خود را بسوزانند ويا اينکه شوهران شان تصميم مي گيرند تا زنان خود را بسوزانند."

ازدواجهاي اجباري که زنان جوان را به مردان سالمندي مي دهند که اکثراً دوسه زن ديگرنيزداشته اند ، ويا ازدواجهايي که به خاطرحل مناقشات ميان خانواده ها صورت مي گيرند ويا بعضاً هنگامي خسرها تقاضاي نامشروعي ازعروسان شان مي داشته باشندف کاررا به چنين اقدام هولناک وکشنده مي کشاند.

يکي اززنان ديگري که خود را سوختانده است اما جان سالم بدربرده است کلثوم نام دارد. وي شانزده سال عمردارد. شوهرش معتاد به مواد مخدربوده و25 سال ازوي بزرگترمي باشد.

کلثوم مي گويد:

" وقتي که هروئين ومواد مخدردردسترسش نمي بود، مرا شکنجه مي کرد. نيمه هاي شب لت وکوب مي کرد."

کلثوم ادامه مي دهد:

" شبي وي برسرم زد، ازبيني ام خون جاري شد، من ازوي پرسيدم چرامرا مي زند، وي بازهم به زدن ادامه داد."

کلثوم ازجمله نادرزناني است که پس ازسپري نمودن چندين محکمه توانسته است طلاق بگيرد. درجامعه محافظه کارافغانستان نام ازطلاق بردن کاردشواري است.

مديکو موندياله وکنفرانس پرداختن به خودسوزي زنان درافغانستان

سازمان غيردولتي آلماني مديکوموندياله به روزسه شنبه کنفرانس منطقه اي سه روزه اي را به اشتراک 400 نفردرکابل پايتخت افغانستان پيرامون خود سوزي زنان درافغانستان برگذارنمود. دراين کنفرانس برعلاوه اشتراک کنندگان افغان ، ازکشورهاي بنگله ديش ، ايران ، سري لانکا ، وهند که درآنجا نيز شمار خودسوزيها وخود کشيهاي زنان بلند است. شرکت نموده اند.

انسيل ادريان پاول ؛ سازمانده اين کنفرانس ازسازمان غيردولتي مديکوموندياله مي گويد : هدف اين کنفرانس تدوين يک ستراتژي جامع براي مقابله با خود سوزيها وخود کشيهاي زنان است.

کنفرانس براين نظراست که ازدواجهاي اجباري وپامال نمودن مزمن حقوق زنان ازعوامل مهم تشديد اين خود سوزيها به شمارمي روند.بنابه يک آمارکمسيون مستقل حقوق بشرافغانستان ، بين 60 -80% ازدواجها درافغانستان اجباري مي باشند. ناخواني يکي ازعوامل مهم ديگربه شمارمي رود. درافغانستان کمتراز20 % زنان قادربه خواندن ونوشتن مي باشند.

کارشناسان براين نظراند که هنوزآمارقابل اعتمادي دراين مورد درافغانستان وجود ندارد. بااينهم شفاخانه هاي کابل درسال 2005 از18 واقعه خود سوزي زنان وامسال از36 مورد گزارش نموده اند.هرات درراس آن ولايات افغانستان قراردارد که درآنجا زنان دست به خود سوزي مي زنند.

داکترسيما سمررئيس کمسيون مستقل حقوق بشرافغانستان درمورد علل خود سازيهاي زنان مي گويد:

" اين آخرين تصميم زنان به هنگامي است که راه حل ديگري براي مشکلات شان نمي يابند."