کناره گيري داکتر نجيب الله، پايان دوران حاکميت حزب "خلق"

. سياست هاي سرکوبگرانه رژيم "خلق" با اتکا به قدرت همسايه شمال، اتحاد جماهير شوروي، باعث آغاز مقاومت هاي مردم افغانستان گرديد. به زود ي اين مقاومت ها شدت و در سرتاسر کشور گسترش يافتند. اين اشغال کشور به وسيلۀ اتحاد جماهير شوري در دسامبر سال 1979 بود که رژيم خلق را از سقوط نجات داد و رهبري حزب، به جناح پرچم از حزب "خلق" انتقال يافت.

با روي کار آمدن گرباچف در صحنه سياست شوروي، مهم ترين تغيير در سطح رهبري رژيم در کابل به ميان آمد. با فشار گورباچف، ببرک کارمل رهبر جناح پرچم و يکي از بنيانگذاران عمدۀ حزب "خلق" مجبور به کناره گيري از قدرت شد و نجيب الله به عنوان شخص ورزيدۀ مورد اعتماد روسيه شوروي، جانشين او شد.

سقوط رژيم "وطن" در ماه فبروري سال 1989 انتظار مي رفت، زماني که حدود 120 هزار سرباز روسي سرزمين هندوکش را ترک کردند. اما رژيم حزب "وطن" به رهبري داکتر نجيب الله توانست به حضور سياسي خود ادامه دهد که اين امر مايه تعجب ناظران امور افغانستان گرديد. دليل اساسي آن نيز همين جنبش مقاومت افغانستان بود، زيرا اين جنبش در اثر چند پارچگي و فقدان رهبري واحد سياسي و نظامي نتوانست در برابر سپاه نسبتاً منظم رژيم مقاومت کند. اين تغيير جبهه گروه هاي شمال به رهبري جنرال عبدالرشيد دوستم و بعضي از رهبران حزب با پيوستن به شوراي نظار بود که رژيم "وطن" را به کناره گيري از قدرت مواجه کرد.

به تاريخ 16 اپريل سال 1992 نجيب الله به عنوان رهبر حزب و رژيم از قدرت کناره گيري کرد. بعد از آنکه از فرار نجيب الله در ميدان هوايي به وسيلۀ نيرو هاي نظامي شمال به رهبري جنرال رشيد دوستم که اندکي قبل تغيير جبهه داده بود، جلوگيري به عمل آمد، او در مقر سازمان ملل متحد در کابل پناهنده شد. گروه هاي مجاهدين بعضاً مستقلانه و بعضاً با همياري جناح هاي مختلف حزب وطن، سعي کردند تا خلا قدرت را پُر سازند. گروه مجاهدين که فاقد هرگونه طرح سياسي بودند و اصلاً آمادگي براي احراز قدرت نداشتند، به زودي به جنگ و نزاع دامنه دار عليه همديگر پرداختند و کابل را به ويرانه تبد يل کردند.

دکتر صمیمی/ مبلغ