کاندیداهای جوان؛ پارلمان شاهد تغییر نسلی خواهد بود؟

حتی رهبران احزاب سیاسی و تنظیمی که پیش از این در صدر نامزدان انتخابات قرار داشتند، این بار فرزندان شان را به این عرصه وارد کرده اند. پسران رهبران احزاب سیاسی، تاجران، جهادی‌ها و جوانان تحصیل‌کرده‌ای که قبلاَ در عرصه سیاسی نقشی نداشته اند، این ‌روزها همه تلاش می‌کنند تا رای مردم را برای خود جلب کنند.

جاده‌ها و دیوارهای شهر کابل این روزها مملو از عکس‌ها و شعارهای گوناگون نامزدان انتخابات پارلمانی است. تقریبا همه نامزدان شعار داده‌اند که با رفتن به پارلمان، به مردم خدمت می‌کنند.

در کنار پولداران و تاجرانی که به صورت گسترده پول مصرف می‌کنند،  به اصطلاح «رهبرزاده»هایی که تلاش دارند با استفاده از اعتبار و شهرت پدران‌شان به پارلمان راه یابند، جوانانی نیز برای راه یافتن به پارلمان نامزد شده‌اند که فکر می‌کنند مردم به دانش سیاسی و توانایی علمی شان رای خواهند داد.

علی سینا، یک جوان افغان می‌گوید: «به کسی رای می‌دهم که خدمتگار واقعی باشد. کسی که تحصیلات خوب و سابقه کاری خوبتر داشته باشد، در جامعه. پارلمان جای تجارت نیست و جوانان تحصیل کرده بهتر است به پارلمان بروند.»

آگاهان مسایل سیاسی می‌گویند با استفاده از تجارب دو دور گذشته پارلمان، مردم می‌دانند نامزدانی را به پارلمان بفرستند که کرسی پارلمان را برای منافع شخصی خود استفاده نکنند.

مجیب خلوتگر رئیس موسسه نی و آگاه امور سیاسی به این باور است که نامزدان تلاش می‌کنند با برجسته کردن مسایل قومی، توزیع پول و شهرت گذشته راه خودرا به پارلمان باز کنند؛ ولی بهتر است مردم به افرادی رای دهند که توانایی نظارت بر حکومت و تصویب قوانین عادلانه را دارند: «ما یک تعداد افرادی را داریم که حساسیت کار پارلمان را می‌دانند و شگردهایی که برای کار در پارلمان به آن نیاز است.»

فساد در پارلمان

فساد و رشوه ستانی در دور شانزدهم شورای ملی برجسته شد. نمایندگان همواره همدیگر را به گرفتن پول از وزیران و مقامات دولتی متهم می‌کردند. قصه‌های فساد پارلمان به نقل مجالس سیاسی و مردمی تبدیل شده بود. نمایندگان پیشین می‌گویند نظارت از کارکردهای حکومت که یکی از وظایف اصلی پارلمان است، به فرصتی برای پولدار شدن نمایندگان تبدیل شده بود.

معین مرستیال نماینده پیشین پارلمان می‌گوید: «کسانی که به نام مردم و پارلمان تجارت کردند و کمپنی‌های شخصی شان را پولدارتر ساختند. مردم باید دقیق باشند تا به اشخاصی که از نام پارلمان استفاده سوء کردند، کسانی که در سه دهه ملکیت‌ها را غصب کردند و کسانی که دست شان به خون مردم افغانستان آغشته است، این مردم را بیرون نویس کنند و به آن‌ها رای ندهند.»

این نماینده پیشین می‌گوید در دوره شانزدهم، پارلمان به مرکز فساد، رشوه ستانی و امتیازگیری تبدیل شده بود و از نمایندگی مردم در داخل شورا خبری نبود. با وجودی که شماری از نمایندگان به تعهدات شان با مردم پایدار ماندند و تلاش کردند که تا پارلمان «مظهر اراده سیاسی مردم افغانستان» باشد؛ ولی برخی وکلا از  این فرصت برای پولدار شدن، گرفتن قراردادها و استخدام دوستان شان در وزارت‌خانه‌ها استفاده می‌کردند.

تحصلکرده‌های جوان

در میان نامزدان پارلمان، جوانانی که پیشینه تحصیل، نویسندگی، تدریس در دانشگاه‌ها و تخصص در رشته‌های مختلف دارند، قد راست کرده‌اند تا با گرفتن رای از مردم به پارلمان بروند.

معین مرستیال می‌گوید این نامزدان به دلیل تخصص و شایستگی، واجد شرایط رفتن به پارلمان هستند: «در میان نامزدان جوانانی نیز هستند که اکثرا تحصیلات عالی به سویه افغانستان دارند و یک تعداد این‌ها در کنار تحصیل و تخصص، دارای اقتصاد خوب نیز هستند که می‌توانند به خوبی از مردم نمایندگی کنند.» آقای خلوتگر نیز به  این نظر است که این جوانان رای پاک بدست خواهند آورد: «از دید من شاید پاکترین رای مربوط جوانانی باشد که با داعیه دانستن و شور و شعف خدمت به ملت می‌آیند.»

شفیق الله شهروند دیگر می‌گوید به نامزدانی که پیشینه فساد و دست داشتن در جنگ و خشونت داشته اند، رای نخواهد داد: «تجارب جنگ سالاران برای ما معلوم شده است. به کسی رای می‌دهم که روشنفکر و تحصیل کرده باشد و معیارش تحصیل باشد. به جنگسالاران رای نمی‌دهم بخاطری که مردم دست آورد آن‌ها را تجربه کرده‌اند.»

انتخابات پارلمانی به تاریخ ۲۸ میزان برگزار می‌شود و رقابت جدی برای رسیدن به کرسی‌های پارلمان در شهرها و روستاها ادامه دارد.

ح. همراز