پيروزي رييس جمهور پيشين اندونيزيا در انتخابات

ناظران، انتخابات كنوني رياست جمهوري در اندونيزيا را ملال آور يافته اند. به اين دليل كه اين مبارزات انتخاباتي بدون هرگونه نوساني و با عيب هاي سازماندهي و بروكراتيك ادامه يافت؛ به خصوص با شخص پيروزي كه از قبل پيروزي او در اين مبارزات انتخاباتي معلوم بود: ”سوسيلو بمبنگ يودو يونو”، رييس جمهور كنوني تا به حال حدود ۶۰ در صد آرا را از آن خود كرده است.

يازده سال بعد از پايان حاكميت رييس جمهور جنرال سوهارتو، انتخابات دموكراتيك به صورت امر روزانه در اندونيزيا درآمده است. نتيجه ي اين انتخابات غير قابل منتظره نبود و به همين دليل نيز در كشور باعث برانگيختن هله هله هاي بزرگ در رسانه ها نشد، زيرا هيچ كسي غير از اين انتظاري ديگري نداشت.

چرا اصلاً نه؟ اندونيزيا يك كشور چند قومي است، همانند چين، افغانستان، پاكستان، سريلانكا، يعني كشوري كه كشمكش هاي قومي از سال ها به اين سو منجر به منازعات خونين شده است. اندونيزيا پرجمعيت ترين سرزمين اسلامي در جهان است، اما منازعات به نام مذهب كه اكنون افكار عامه جهاني در ايران، افغانستان و پاكستان تجربه مي كند، در اندونيزيا باوجود رويكرد آشكار جامعه به اسلام قابل تصور نيست.

فقر در اندونيزيا تا به حال يكي از مشكلات اساسي اين كشور است. اما به بركت ثبات اقتصادي، اميد بهبودي مي رود، زيرا حتي در زمان هاي بحران مالي جهاني، در اين كشور ميزان رشد اقتصادي ثابت مانده است كه اين امر اندونيزيا را دير يا زود در حلقه كشور هاي نو خيز صنعتي قرار خواهد داد.

فساد مالي و ارتشا كه يكي از ميراث هاي لجوج دوران سوهارتو است، امروز نيز در حوزه هاي اقتصادي و قضا در دستور روز قرار دارد. اما باوجود آن نظام سياسي به كام اين بيماري فرو نخواهد رفت.

يكي ديگر از موضوعات درد سرآور اين است: همانند بسياري از كشور ها با پيشينه ي تاريخ ديكتاوري، اندونيزيا نيز به بسياري از موارد منازعات و تخطي ها از حقوق بشر كه بررسي نشده اند، در همين گذشته اخيرش نظر مي افگند. تاهنوز نه با دوران سوهارتو و نه به طور نمونه تيمور – شرقي و يا اشه در شمال سومارتا تسويه حساب صورت گرفته است. تقريباً بي سرو صدا بازگشت ماشين نظامي پرقدرت در قرار گاه هاي نظامي قابل مشاهده است. شايد همين امر نيز باعث شده است كه كانديدات هاي مهم در اين انتخابات و نيز رهبر سياسي كنوني و آينده داراي گذشته سياسي در دوران ديكتاتوري سوهارتو مي باشند.

در اين مبارزات انتخاباتي كه هر نامزد رياست جمهوري با معاونش شركت كرده بودند، در كنار هر سه نامزد، يك جنرالي نيز قرار داشت كه نشان هاي چندين ستاره اي جنرالي اش را از دست ديكتاتور سوهارتو كمايي كرده بود.

دست هاي دو تن از اين ها آشكارا به خون آلوده اند. از آن ميان جنرال ويرناتو مسووليت تخطي ها از حقوق بشر را در مبارزات استقلال طلبانه در تيمور شرقي به دوش دارد. جنرال سوبيانتو فرمانده سربازان نخبه ي مخوف سوهارتو را به نام كوپاسوس به عهده داشت، او در عين زمان داماد نامزد انتخابات نيز است.

چرا تحول در اين كشور با وجود امكانات بسيار پر منازعه در آن، چنين به آرامي و بدون قهر اتفاق مي افتد؟ ممكن است كه اين دستاورد رييس جمهور جديد باشد، اما بدون يك جامعه مدني بيدار كه هميشه استوارانه خواهان حقوق بشر و آزادي بيان و مطبوعات باشد، رشد و پيشرفت قابل تصور نيست.

اين كشور چندين قومي با ۲۴۰ ميليون جمعيت‌، با اين انتخابات يك بار ديگر به درستي ثابت كرد كه دررديف سوم بزرگترين دموكرات جهان قرار دارد.

گولته/مبلغ

ويراستار: انتظاري