پروژه تدارک عینک برای فقیرترینهای جهان
۱۳۹۹ تیر ۳, سه‌شنبه
گاهی اوقات برای اینکه جهان را نجات دهیم به داشتن قدرت فوق العاده ای نیاز نیست. کمی سیم و دو شیشه مصنوعی برای عینک می تواند تغییرات زیادی را در دنیای کوچک یک فرد ایجاد کند. با فقط همین دو جزء‌ترکیبی انجمن «عینک یک دالر» برای مردم در کشورهای در حال توسعه که توانایی خرید عینک را ندارند، عینک تولید می کند. هزینه مواد این کمک ها برای بینایی تقریبا حدود یک دالر امریکایی است. اما برای انسانهایی با ضعف بینایی می تواند عواقب خیلی خوبی در پی داشته باشد. کلودیا ویتویر، مسئول مطبوعاتی انجمن «عینک یک دالر» می گوید: «خیاطی که نتواند دیگر سوزن را نخ بکشد، دیگر نمی تواند این شغل را به پیش ببرد.» او افزوده است: «در مالاویا در یک صنف درسی گاهی حدود ۱۰۰ کودک و یا بیشتر حضور دارند. درس هم بر روی تخته توضیح داده می شود. کسی که نتواند آن را بخواند از درس عقب می ماند و دورنمایی کمتری برای موفقیت خواهد داشت.»
با وجود آنکه بینایی خوب برای پیشبرد زندگی و آینده انسان ضروری است، این موضوع در بسیاری از کشورهای در حال توسعه نقش چندانی ندارد. چنانچه ویتویر گفته است قدرت ضعیف بینایی حتی می تواند موجودیت فرد را تهدید کند.
حدود۹۵۰ میلیون تن در جهان توان تهیه عینک راندارند
بنا بر ارقام سازمان صحی جهان (WHO) حدود ۹۵۰ میلیون نفر به عینک ضرورت دارند، اما توانایی تهیه آن را ندارند.
انجمن «عینک یک دالری» از سال ۲۰۱۲ فعالیت دارد و در هشت کشور جهان از جمله بورکینافاسو و مالاویا در افریقا و همچنان در بولیویا و برازیل در امریکایی لاتین نمایندگی دارد. مردم ایالت اودیسا در هند نیز قادر به دسترسی به این هینک ها اند. تا اواخر سال گذشته این پروژه توانست برای حدود ۲۵۶ هزار نفر عینک برای کمک به بینایی ارائه کند.
مارتین اوفموث، بنیانگذار این انجمن آلمانی خود مبتکر این نظریه بوده است. او در ادامه دو سال کاربرای توسعه این عینکها تلاش نمود و در زیر زمینی خانه اش اجزا و مواد مورد نیاز را تحت آزمایش قرار داد. هدف او مراقبت اساسی گسترده بصری از انسانها در کشورهای در حال توسعه یعنی از آزمایش چشم و تولید محلی عینک ها گرفته تا تهیه اجزای مورد نیاز و ارائه خدمات تعمیراین عینکها بود.
اما عینک ارزان قیمت به چه معناست؟
ویتویر گفته است که مواد مورد نیازساخت عینک های یک دالری نسبتا ارزان اند. عینک های ساده سیمی با شیشه مصنوعی را در چین تولید می کنند.این عینک های با شیشه مصنوعی در برابر خراشیدگی مقاوم بوده و دارای قاب های انعطاف پذیرند.عینک های یک دالری همچنان برای «شرایط دشوار» طراحی شده اند.
سخنگوی این انجمن گفته است «با این وجود ظاهرعینک نیز بی اهمیت نیست. حتی در کشورهای فقیر نیز مردم می خواهند که زیبا به نظر برسند.» به این دلیل وسایل کمک کننده بینایی را می توان با مهره های رنگی نیز تزیین کرد. ویتویر گفته است بر علاوه، این اغلبا بر کسی که عینک را می پوشد نیز کمک می کند چرا که در بعضی مناطق این کار عیب شمرده می شود. هدف پروژه مشورت و فروش این عینک ها در هشت کشور جهان است که در شهرهای بزرگ با تعداد بی شمار مشتریان پیاده صورت می گیرد. در این کشورها عینک های شیشه یی برای افراد دور و نزدیک بین و همچنان عینک های آفتابی وجود دارد.
کمک های بینایی در کشورهای در حال توسعه به طور محلی تولید می شود. قاب های شیشه یی به کمک دستگاه ساده قوس دهنده یا خم کننده تولید می شود. این دستگاه نیازی به انرژی برق ندارد و می تواند در مناطق فقیرنشین و روستایی مورد استفاده قرار گیرد.
این پروژه حدود ۲۲۰ مرجع اشتغال را نیز ایجاد کرده است. ویتویر گفته است که «کمبود عمدتا عینک فروشی ها در کشورهای در حال توسعه به این نیز بستگی دارد که شمار کمتری از انسانهای حرفه یی در این بخش فعالیت دارند.» او افزوده است «ما با آموزش یک ساله این مشکل را رفع می کنیم. بنا براین ما می خواهیم که حداقل برای پر کردن این خلا در دراز مدت کمک کنیم.»
اینکه این پروژه عینک یک دالری موفقیت آمیز است، برای ویتویر جای تعجب نیست. این سازمان از زمان تاسیس اش توسط مارتین اوفموث رشد فزاینده یی داشته است. خبر توزیع عینک ها برای فقرا به وسیله شرکای محلی منتشر می شود، انسانهای تحصیل کرده و متخصص محلی نیز به سهم خود، مردم را در این رابطه آموزش می دهند. ویتویر معتقد است که نگرانی انجمن «عینک یک دالری» قابل درک است. باید از خود پرسید که اگر خود من به عنوان یک فرد معیوب دسترسی به عینک نداشته باشم چگونه می توانم زندگی و کار کنم؟
pa/nf (KNA)