1. رفتن به محتوا
  2. رفتن به مطالب اصلی
  3. رفتن به دیگر صفحات دویچه وله

هیچ طرحی برای حمایت از مادران تنها در افغانستان وجود ندارد

۱۳۹۸ اردیبهشت ۲۲, یکشنبه

جنگ، ناامنی و حوادث در افغانستان همه روزه مادران بیشتری را مجبور می کند سرپرستی خانواده شان را به دوش بگیرند. اما وزارت امور زنان می گوید هیچ میکانیسم مشخصی برای حمایت از این زنان وجود ندارد.

https://p.dw.com/p/3IN6Q
Friedhof Afghanistan Frau Kind Burka blau
زنان بسیاری شوهران شان را در جنگ افغانستان از دست داده اند.عکس: picture alliance/dpa

همه ساله از دومین یکشنبه ماه می میلادی به عنوان روز جهانی مادر در بیش از ۱۰۰ کشور جهان تجلیل می شود. مردم افغانستان نیز که در تقویم خودش روز مادر را دارد، این روز را به مادرانشان تبریک می گویند. اما مادرانی که سرپرست خانواده هستند روز به روز تعدادشان بیشتر و وضع شان بدتر می شود. 

حمیرا شریفی ۳۳ ساله است و چهار فرزند دارد. او شوهرش را چند سال قبل در ولایت سرپل از دست داده و حالا خودش سرپرست خانواده می باشد. برای تامین مخارج فرزندانش کارگری و آموزگاری می کند.

حمیرا زندگی اش را بسیار سخت است وصف می کند و نگران آینده فرزندانش می باشد: «در کورس سوادآموزی برای زنان درس می دهم. ماهانه یک یا دو هزار افغانی می دهند و من قناعت می کنم. به هیچ کاری نه نگفته ام، حتی کالاشویی می کنم؛ چون باید یک کاری باشد که روزم را بگذرانم.»

مصاحبه با نبیله مصلح معین وزارت امور زنان افغانستان

جنگ، ناامنی و حوادث در افغانستان همه روزه باعث کشته شدن مردان می شود و به گفته وزارت امور زنان، شمار مادران تنهایی که سرپرست خانواده هستند، افزایش یافته است.

نبیله مصلح، معاون وزارت امور زنان افغانستان می گوید آمار دقیقی از شمار این زنان و کودکان شان وجود ندارد. همزمان میکانسیم و برنامه مشخصی نیز برای حمایت از این مادران وجود ندارد: «برخی اوقات که حکومت تصمیم می گیرد به مسائل اجتماعی توجه کند، با خراب شدن وضع امنیتی توجه دوباره به مسائل امنیتی جلب می شود. متاسفانه تاکنون ایجاد میکانیسمی دقیق برای رسیدگی به چالش ها و مشکلات اطفال و مادران تنهایی که از آنان سرپرستی می کنند، روی دست گرفته نشده است.»

وی می افزاید این وزارت تنها کاری که می کند این است که زنان و مادران سرپرستی که علاقمند آموزش حرفه باشند را به نهادهای محلی فعال در این زمینه معرفی می کند.

Horia Mosadiq (Conflict Analysis Network, Director, Afghanistan) | 21 | Session | TV Show | Peace with the Taliban: A compromise on human rights?
حوریه مصدق فعال حقوق بشری عکس: DW/U. Wagner

حوریه مصدق، فعال حقوق بشری می گوید بزرگترین مشکل اکثر زنان و مادران سرپرست در افغانستان بی سوادی و یا کم سوادی می باشد: «وقتی که سطح سواد پایین باشد، دسترسی به کار، اشتغال و منابع مالی دشوار است. این یکی از مشکلات بزرگ این خانم ها است.»

مصدق نیز می افزاید هیچ توجهی به وضع حقوق بشری و آینده کودکانی که در چنین خانواده هایی تربیت و بزرگ می شوند، صورت نمی گیرد. از سویی هم به گفته وی "برداشت و برخورد نادرست اجتماعی از زنان تنها و مادران سرپرستی که شوهران شان را به هر دلیلی از دست داده یا از آنان جدا شده اند، یک چالش بزرگ دیگر است".

 به هر حال، هم مصدق و مصلح می گویند برخی از موسسات غیرحکومتی در افغانستان برنامه هایی برای آموزش حرفه ای و قرضه های کوچک برای زنان بی بضاعت را پیش می برند، اما راه حل اساسی را ایجاد یک میکانسیم حمایتی قانونی می دانند.

حمیرا شریفی که خودش مادری تنها و سرپرست خانواده است، بی سوادی، کم سوادی و وابستگی اقتصادی بانوان را یکی از مشکلات اصلی می داند و به همین دلیل از زنان سرپرستی که در صنف های سوادآموزی اش اشتراک می کنند، پولی نمی گیرد.

محمدرضا شیرمحمدی در دفتر دویچه وله در شهر بن آلمان
رضا شیرمحمدی در بخش آسیای دویچه وله به زبان های دری، انگلیسی و آلمانی کار می کند.@MrezaShir
عبور از قسمت بیشتر در این زمینه

بیشتر در این زمینه