مردانگی به روایت عکس

زیر سوال قراردادن هویت خودی هنگامی آسان تر است که دیگران قبلاً زمینه آنرا فراهم کرده باشند. با آغاز جنبش همجنسگرایان در دهه ۱۹۶۰، جامعه ال جی بی تی، یعنی افرادی که گرایش جنسی و رفتار جنسی به غیر از دگرجنس گرایی دارند، همراه با جنبش زنان ارزش های مرد سالاری جهانی و مردانگی را به شدت به چالش کشیدند. نیل گوپتا از مردهای همجنسگرا در هنگام شورش های استون وال در سال ۱۹۶۹ در نیویارک عکس گرفت.

نظامیان همیشه مظهر مردانگی بوده‌ اند. تیرستان فویوینگس با کنار هم چیدن تصاویر رنگارنگ از بازیگرانی که نقش نازی‌ها را ایفا کرده‌ اند، جنبه ترس و قدرت چنین ذهنیتی را برجسته می ‌کند. این کولاژ، در عین حال، ماهیت شکننده چنین درکی را هم نشان می ‌دهد و مانند کارت های است که هر زمانی می توانند سقوط کنند.

زیبایی‌ شناسی این تصویر به تصوری بر می‌ گردد که جنگجویان طالبان از خود شان داده اند. سال ۲۰۰۱ که ایالات متحده امریکا به افغانستان حمله کرد، مجموعه‌ ای از این قبیل عکس‌ ها در قندهار به دست یک عکاس به نام توماس دورزاک افتاد که بعدها به صورت کتاب منتشر شدند. تضاد بزرگی بین تصویری که رسانه ها از جنگجویان طالبان بیرون می دهند و آسیب‌ پذیری چهره‌های موجود در این عکس‌ها را نمی توان نادیده گرفت.

ادی نس عکاس اسرائیلی با مستند کردن فضای صمیمانه و بدون دغدغه سربازان، طرف نرم‌ تر نیروهای مسلح این کشور را نشان می‌ دهد. جامعه ال‌ جی ‌بی ‌تی در سراسر جهان عکس‌های او را به خاطر "زیبایی اروتیک" آنها ستوده است. خود نس اما تاکید دارد که عکس‌هایش تنها بازتاب تجربیات روزمره دوران سربازی اش اند.

لب‌ های یک مرد شایسته، شاید پس از بوسیدن معشوقه اش لبسرین پر شود، اما مژه‌های ریمل زده اش چه توضیحی دارد؟ پیترهوجر با عکس‌هایش به تضاد هویت مردانه و آرایش می‌ پردازد. آیا مردانگی یک دراگ کویین، از یک سرباز کمتر است؟ (دراگ کویین مردی است که لباس زنانه می‌ پوشد و به نحوی اغراق آمیز و معمولاً به منظور سرگرمی رفتارهای زنانه انجام می‌دهد.) اساسا چه کسی حق دارد در این زمینه قضاوت کند و تصمیم بگیرد؟

چه چیزی یک مرد را مرد می سازد؟ این سوال را شارل آزناوور، خواننده فرانسوی در یکی از ترانه‌ های اش مطرح کرده، سوژه اصلی کاترین اوپی عکاس هنری امریکایی نیز است. او به پسرها دامن می ‌پوشاند یا از دوستانش می‌خواهد قیافه خود را با ریش و بروت ‌های مختلف ساختگی عوض کنند تا ببیند تغییرات ظاهری کوچک و بزرگ، چه تاثیری می ‌تواند در برداشت افراد از ماهیت مرد و مردانگی داشته باشد.

تصویر شخصی از مردان سیاه‌ پوست به ویژه در امریکا، اغلب توسط تأثیرات بیرونی شکل می گرفت. مدتها مردان سیاه پوست از نژادپرستی رنج می بردند.کسانی چون او جی سیمسون یا بیل کاسپی در زمانهای مختلف الگوی مردانگی سیاهان شدند. اما فراز و فرودهای زندگی آنها به این تاثیر سایه‌ ای سنگین افکند.سپس بارک اوباما رئیس جمهور شد اما مفهوم مردانگی برای "پیرمردهای سفیدپوست" بسیار کند تر از مردان غیر سفید پوست تغییر کرد.

رسانه‌ها و تبلیغات، در سال‌های اخیر از مردان نیز همانند زنان، یک ابزار ساخته ‌اند. تلاش و رقابت برای دستیابی به استانداردها قراردادی زیبایی و جذابیت، مردها را هم مجبور به تحمل فشارهای سنگینی کرده است. آثار حاضر در نمایشگاه "مردانگی: آزادی از طریق عکاسی" این جنبه را نیز به تصویر می کشد - اما شاید کافی نباشد.

عکس سام کونتیس نمایی است از غضروف درقی به اصطلاح قانقورتک در گلوی سوژه، شکل Y گرفته؛ همان کروموزومی که تعیین کننده جنسیت نطفه است. آیا این عکس پیام دیگری هم دارد؟ در زمان #MeToo مردان چه نوع تصویری (از خود) دارند؟ مرد سالاری چقدر در این امر تأثیر دارد؟ nk, si (sanderson)