كنفرانس امنيتي مونشن
۱۳۸۸ بهمن ۱۵, پنجشنبه
در اين كنفرانس سياستمداران، مقامات نظامي و كارشناسان از سراسر جهان شركت مي جويند.
"ولفگانگ اشينگر" سازماندهنده كنفرانس امنيتي سال قبل، از آن به عنوان ”بهار سياسي در زمستان مونشني” ياد مي كند. اين نامگذاري قبل از همه با اميد هاي وابسته بود كه بارك اوباما با رسيدن به مقام رياست جمهوري ايالات متحده امريكا در جهان به وجود آورده بود. اوباما براي شركت در اين كنفرانس، معاونش "جو بايدن" را به مونشن اعزام كرده و از طريق او سياست خارجي امريكا را بيان كرده بود: ديالوگ و همكاري بيشتر، ا بتكارات جديد در راستاي خلع سلاح، تلاش هاي بزرگتري در افغانستان و خاور ميانه، محتواي پيام هاي اوباما را در آن كنفرانس تشكيل مي دادند. وفلگانگ اشينگر در اين باره مي گويد:
”حالا مجتمع امور امنيتي (يعني دست اندركاران و كارشناسان سياست امنيتي)
مي دانند كه چه وقت و چگونه (نتايج كنفرانس) در عمل پياده شوند. براي تدابير در امور سياست خلع سلاح و كنترول تجهيزات نظامي چه اتفاق مي افتد؟ در خاور ميانه چه رخ مي دهد؟ اين نقاطي است كه ما آنها را در مونشن در قدم اول مورد بحث قرار خواهيم داد.”
اما يك سال بعد از گذشت زمان رياست جمهوري بارك اوباما، زمان ارزيابي تا اين حد رسيده است كه "ايشنگر" آن را تحت عنوان درشت ”ديگر بهانه نياورد” قرار داده است. اين عنوان بدون شك در مورد سياست جامعه جهاني در قبال افغانستان صدق مي كند كه در مونش يكبارديگر روي آن بحث مي شود.
درست يك هفته بعد از گذشت كنفرانس لندن براي افغانستان، حامد كرزي رييس جمهور افغانستان تصويري از كنفرانس بعدي كه در اوايل همين سال در كابل برگذار مي شود، ارايه داد. اين قدم بعدي در قسمت به دست گرفتن مسووليت ها توسط افغان ها خواهد بود. كرزي در اين باره گفت:
”ا فغانستان نمي خواهد هيچ باري را به دوش متحدين و دوستان اش قرار دهد! افغانستان مي خواهد به زودي در موقعيتي قرار گيرد تا بتواند خود از مناطق كشور و مردم اش دفاع كند.”
در اين كنفرانس با حامد كرزي، اندرس فوگ راسموسن، دبيرکل ناتو، ريچارد هولبروك، فرستاده ويژه ايالات متحده امريكا و كارل تيودور سو گوتنبرگ، وزير دفاع آلمان بحث ومذاكره مي كنند. گوتنبرگ، وزير دفاع آلمان از خاصيت غير رسمي كنفرانس را كه در آن هيچگونه تصميم گيري صورت نمي گيرد، قدرداني مي كند. اما او تاكيد دارد كه در اين كنفرانس در باره همه مسايل مطرح شده، به صورت جدي و شفاف بحث شود. او در اين باره اظهار داشت:
”اما در قسمت موضوع، دليل و استدلال قابل اعتبار است. كسي كه دليل خوب نداشته باشد، بهتر است كه دوري گزيند و زبان ببندد؛ يا چنين شخصي با خودآگاهي هرچه بيشتر ظاهر مي شود– چنين چيزي نيز در سال هاي اخير وجود داشته است. در مونشن نه تنها حرف زده مي شود، بلكه در اين جا قبل از همه بايد گوش شنوا نيز داشت. و به اين وسيله هر سخنور، خواه رييس جمهور و يا وزير اين خطر را پذيرا خواهد شد كه به وسيله ي جمعيت شركت كننده ي آگاه قطع و جراحي شود. من دقيقاً اينرا به خود گوش زد مي كنم و هشدار مي دهم.”
نينا ورک هويزر/ حسين مبلغ
ويراستار: رسول رحيم